Reinier de Wolf, pseudoniem van Ad Haans, schreef met GRAWITZ zijn debuutroman. Hij omschrijft de romaninhoud als 'Aantekeningen van een vader die zijn zoon verliest' maar die omschrijving klinkt bedrieglijk neutraal.
Het boek is in feite een hartverscheurend verslag van de laatste fase van
een vader-zoon-relatie, die inzet met het doodvonnis dat de zoon krijgt
als bij hem een Grawitz-tumor met uitzaaiingen in longen en hersenen
wordt geconstateerd en die eindigt met diens dood. De zoon weet dat
zijn vader dagelijks notities maakt, maar hij vindt dat geschrijf maar
niets. De vader echter kan er niet mee stoppen. Zelfanalyse is zijn hoog-
ste doel. Hij wil gekend worden tot in de kern van zijn wezen.
De roman opent met de proloog van de schuldbewuste vader en de epi-
leptische aanvallen die de ogenschijnlijk kerngezonde huisarts Erik de
Wolf plotseling treffen. Tussen de proloog en de epiloog van de vader
voltrekt zich het drama, niet alleen van het sterven van de zoon maar te-
vens van de soms pijnlijke vader-zoonrelatie die maar niet tot een oplos-
sing komt. Er zijn in het verleden dingen gebeurd die de verhouding tus-
sen vader en zoon nog steeds problematisch maken en die ernstig kna-
gen aan het geweten van de vader. Om een antwoord te vinden op de
genadeloze klappen van het Noodlot zoekt hij bij dichters en filosofen,
bij levensbeschouwingen en kunst om troost. De piekerende en schrij-
vende vader staat stil bij zijn schaamte en zijn fouten maar vooral bij
zijn overgrote liefde voor de zoon met wie hij desondanks zo'n moeiza-
me relatie heeft.
Het schrijven troost hem maar hij weet niet goed waarom. Net als Rem-
co Campert antwoordt hij op de vraag waarom hij schrijft: "Daarom!"
Behalve schrijven beeldhouwt hij ook. Het bronzen portret van de zoon
op de omslag is van hem.