rikkemedaosie
► RIKKEMEDAOSIE
Nieuwe
Tilburgsche Courant 19-11-1959
Uit: Tilburgs
folklore
'N KAOI RIKKEMEDAOSIE
Geïnspireerd
door de artikelen, die een onzer medewerkers regelmatig aan het
Tilburgse dialect en idioom wijdt, heeft een trouwe lezer van ons
blad naar het potlood gegrepen en zijn rijmader opengezet. Wat hij
bij elkaar rijmde in dialect drukken wij hieronder af, omdat hij het
heeft klaargespeeld zoveel typisch Tilburgse uitdrukkingen te
verwerken.
'n Kaoi rikkemedaosie
Vèftien jaore
was ie schrobbelèr,
waor dè
komter nie op aon,
Nillus was
ginnen semmelèr,
wies z'n
menneke wel te staon.
De
meulesteller was unne neetoor,
die Nillus
wel 'n bietje zocht,
Om dettie bij
hum, gin sigaore
of 'n rulleke
pruimtebak kocht.
Nillus ha de
klosse over laote loope
en daor
haddet gatverjuw,
Dieje zuukert,
de meulesteller,
stond bezije
de contenu.
"Staode daor
naauw wir te slaope,
lilleke
laobus daor ge daor staot,
Ge mot zo'n
toere niet veul uithaole,
aanders gaode
op straot."
Nillus kon
z'n ège nie inhaauwe,
aokelige
zuukert van unne vent,
Hil de naacht
hek nie geslaope,
'k vergao nog
van de gloeiende pent.
Daogs daornao
kwaam as gewoonluk
meneer Sjef
dur 't febriek,
Vroeg naor
dieje gaopert,
Nillus was
thuisgebleve, ziek,
Van unne
stinpust op zunne èrrum,
as unne proem
zo groot,
Zis zo groot
as unne kaaischeut,
tot aon z'n
schauwers was ie rood.
Aacht daoge
duurde dè gevalleke,
't was te
lang vur de èreme...
Wettie beurde
was vier gulde,
van de fons
van Hulp in nood.
Nillus ha zis
klène bluukes,
daor ware
twee platte kender bij,
Jaans moes
nog wè zuutjes aon doen,
was pas efkus
in de rij.
's-Maondags
kossie wir gaon werke,
en toen zeej
de klène Kees:
"Vadder, ik
heb naau wel unne hakdol,
mar 'k heb
gin stukske pees."
's-Zaoterdags
smèreges kwaam
de
meulesteller bij Nillus aon,
Zeej dettie
aachtermekare
naor 't
ketoor most gaon.
Mee z'n petje
in z'n haande,
stontie
verlege vur den heer,
Die sloeg mee
z'n vust op toffel,
ging tegen
Nillus lilluk tekeer.
"Klosse over
laote lope,
kimo spinne,
pees te gappe,
'k Wo jou
allin mar zegge,
degge
aachtermekaar aon kunt stappe."
Nillus kon
gin paf mir zegge,
d'r hielp
niks gin permetaosie,
Op staonde
voet krig ie gedaon,
en 't
errigste: 'n kaoi rikkemedaosie.
Kop in 't
zak, zo kwaam Nillus
bij Jaans aon,
thuis,
Jaans hagget
al in de gaote,
daor was iets
nie pluis.
Nillus lee
zunne beur op toffel,
zonder verder
iets te zegge,
Jaans zaag de
kaoi rikkemedaosie,
naauw kossie
nieveraans aonlegge.
's-Zondags
uit de familie,
vertelde iet
aon menheer pastoor,
Mar die
krabde ook al zurgelijk
aachter z'n
oor.
Hij zogget
nog wellus vurrum probere,
Ze waare
aanders zo kaod nog niet die heere,
Mar de
meulesteller was nie te genaoke,
die liet zun
eige nie vur gleupert en neetoor uitmaoke.
Nillus
probeerde van alle kaante,
liep van hers
naor geens,
Hij ha goei
haande aon z'n lèf,
stond bekend
als unne prompte meens.
Toen ging ie
mee bukkum leure,
mee de
kreugel van de buur,
Jaans pluisde
wol, deej stukke,
't was genog
vur brood en huur.
De buikriem
wier strakker aongetrokke,
aaltij
zwaorder wier de laast,
De muize
kreege traonen in dur ooge
of lage dood
vur de kaast.
Buur Jaonus
ha okkal zo dikkels gezee,
"'k Zallet is
vur oe probeere op den atteljeej",
Nillus docht
op den duur niemer dettet zo gaon,
Mar zeuve
maonde laoter daor kwaam de buurman aon,
"Nillus ik
gleuf degger uit kunt schaaie mee leure,
ge meugt oe
egge vur de werkplaots laote keure."
's-Maondags
smerrigis stapte Nillus mee hart en ziel,
Naor den
atteljee, mee kruik en unne nuuwe blauwe kiel.
Dè was hil
iets aanders as te leure en de negosie,
Nillus
werrikte daor gère en mokte gaauw promosie,
Wier zelfs
poetsersploegbaos en verdiende goed wè poen.
Jaans hoefde
al gaauw gin stukke mir te doen.
Nillus hee dè
gevalleke noot nie verzwege,
Dettie op
unne siebot gedaon ha gekrege,
Praot nog
dikkels over dieje golliepaop en 't bulleke pees,
Is naauw
gepensjoneerd, wont in bij Kiske, 't is naauw unne Kees.
Zucht nog
dikkels wè was dè vruger 'n permetaosie,
En dan dè
geval van die kaoi rikkemedaosie,
Wè zèn de
tije in de vèftig jaore toch gekeerd,
't Is unne
waore historie, wel wè dromhene gefantaseerd.
Maar daorom
nie minder interessaant,
Nillus heeget
me zelf verteld en 't maag vannum in de kraant.
GERI
|