MISKE
SPELEN
Ik
zal ’n jaar of negen zijn geweest, toen ik van m’n Opa ’n heus
"altaarke" kreeg. Ik kan me niet meer herinneren of ik ’t
met mijn verjaardag of Sinterklaas kreeg.
’t
Was 1943 en we woonden in Venlo. Toentertijd een door en door
katholiek stadje. Er werd op je gelet of je Zondags geen slafelijk
arbeid verrichtte en de Zondagsplicht wel vervulde.
Ik
zat natuurlijk op de Broedersschool (Broeders van de Onbevlekte
Ontvangenis van Maria), waar elke 1e Vrijdag van de maand
met de hele school rond het Heilig Hart beeld uit volle borst werd
gezongen: "Aan U, Oh Koning der Eeuwen, aan U zij de zegenkroon".
Er werd ook jaarlijks een missie-optocht gehouden, etc.
Je
kunt je wel indenken, dat ik dolblij was met ’t altaarke compleet
met kelk, ciborie, monstrans, kandelaars en missaalsteun. Alles in
koper uitgevoerd. Wat heb ik met Brasso gepoetst zodat het blonk en
schitterde.
Ook
een kazuifel, albe, singel, amict en een manipel hoorden erbij.
Ik
was dikwijls jaloers op mijn vriendje Theo (d’n dikke) met zijn
altaarke, maar nu had ik er zelf ook een.
Mijn
altaarke werd op de zolderkamer van ons huis gezet, en met wat
platen van Jezus, Maria en andere heiligen aan de muur, kreeg het
zowaar de uitstraling van een kapelleke.
Alleen
jammer dat ik geen godslamp gekregen had, want dat vond ik een van
de mooiste dingen in de kerk: dat ziel flakkerend rode licht!!
Nu
was ’t zaak om ook andere kinderen voor mijn nieuwe aanwinst te
interesseren. Dat viel nog niet mee, want bij d’n dikke hadden ze
allang miske gespeeld en alle andere spellen werden op straat
gespeeld.
Ik
moest dus iets bedenken waarmee ik ze naar mijn kerk kon lokken.
Toen kreeg ik een idee; als ik met de communie echte King-pepermunt
kon "serveren".
Mijn
Opa was banketbakker en had nog wat snoep voorradig waaronder
rolletjes King-pepermunt. Opa was wel zo goed om me aan de benodigde
pepermunt te helpen!
Vanaf
die tijd zat mijn kerk "stampvol" kan ik je vertellen.
Zelfs
"geiten" (meisjes), waar we anders nooit mee speelden,
waren welkom.
Toen
we onze kerken "samenvoegden" konden we op twee altaarkes
"miske" spelen. Op het hoofdaltaar (dat van mij dus, want
ik had tenslotte de pepermuntjes) de hoogmis, en op ’t altaar van
d’n dikke de stille mis.
Wat
hebben we genoten – zelfs Vader Bisschop Mgr. Guillaume Lemmens (d’n
dikke met een theemuts op z’n kop) kwam onze parochie bezoeken. We
lagen dubbel van ’t lachen!!
Wat
wilden we later toch graag missionaris worden en de wilde heidenen
bekeren, zoals we lazen in "de kleine apostel".
Maar
in puberteit gingen de hormonen opspelen, en verdween de roeping als
sneeuw voor de zon.
Slechts
een vriendje is pater Dominicaan geworden en de missie ingegaan. Na
20 jaar heeft ook hij zijn habijt aan de wilgen gehangen.
Ik
ben bezig met een stripverhaal over mijn jeugd in Venlo te tekenen
en ’t verhaal over miske spelen komt daar ook in voor (compleet
met theemuts).
Ik
was blij verrast toen ik de oproep las om reacties "misje
spelen" in te sturen en ook al woon ik al 37 jaar in Uden, vind
ik dat deze Limburgse bijdrage niet mag ontbreken.
|