Mèn voljèère
- tekst Jos Naaijkens -
Op mèn wèèrk denk ik wel es dèk in
mèn voljèère zit.
Ge hègget meschient al deur. Ik zèè
schoolmister, ik stao vur de klas.
Veugeltjes van allerhaande sorte
vliege d’r rond. Tis êen gekwèèk.
Mar denk naa nie dèt bij mèn in de
les ‘nne rotsooj is. Ze löstere best
wel goed.
Zôo as dieje Sjaak. ‘n Goeje
mènnekesvink. D’r zit ‘nne goeje
slag op. In Bels gaotie meej alle
prèèze slèèpe. Ge wit wel, bij dieje
vinkewèdstrèèd zondagssmèèreges in
Poppel, bij ons nèt over de grens.
Binnekort zulder nog van heure…
Sjaak is ál z’n klasgenôote de baos.
Hij “vliegt” neffe z’n schoene van
verwaondhèèd. Zôo hôog heetie ‘t in
zunnen bol. Hij is zôo dominant
dèttie bè de vrouwkesveugeltjes de
kop kaol pikt.
Annelies en Marie-José, ‘n paor
mozambieksèskes, kèèke de kat èùt
d’n bôom. Tis wènter en dè is ginne
tèèd om ‘t hof te maoke. In ‘t
vurjaor gaon de hormóne wel wir d’r
best doen. Trouwes om dieje Sjaak
geve ze nie zôo veul. Ze wille gin
bastaardkènder. ‘n Bastaardveugeltje
maag dan wel goed zinge, mar hij is
sewèèle nie om òn te zien. Hij is
trouwes laoter ôok nie vruchtbaor
zôdè ‘t nògeslacht nie vanèèges
vèllig gesteld kan worre. Nèè, in ‘t
vurjaor gaon ze wel op zuuk naor
iemand van d’r èège sort.
En dan dè schôon koppeltje
zebravinkskes… Die bisjes Dries en
Vicky scharrele op ‘nne daag hil wè
aaf. Onder de pauze kunde ze saome
op de radiejaoter vèène. Ze zèn d’r
nie vanáf te slaon. Net twee
torteldèùfkes. Mar ‘t zal swènters
wel lekker wèèrm zèèn… Ik gelêûf
alzelèève dè ze laoter nog ‘s gaon
hokke ôok. Wij zônt vruuger nie in
onze kòp gehòld hebbe, meej oe kont
op ‘nne radiejaoter zitte.
Toendertèèd metêen duzend
strafregels schrèève waar der bij.
Wòrschouwe din ze nie.
En as ik zôo de school afstrêûp kom
ik hil wè tege. Soms krèèg ik wellis
de nèèging om ‘n paor veugeltjes
naor d’n opkôoper te brenge. Ze
kletse te veul en zèn nie bij de
les. Ge kunter ginne kaant meej èùt.
Mar ‘t komt ôok veur dèk denk: ‘t zô
sund zèèn om ze te vange, in ‘nne
lôoper te doen en af te voere t
‘Brengt wè geld op, mar dan heddet
ôok gehad. Ge bent ze kwèèt en ge
blèèft op 4 oktober meej dieredag
meej oe snoepzaod zitte. Tis dekker
gin koppènt van krèèg avvetoe van dè
gedonderjaog…
Bij ons op school zit ôok ‘nne
knòrriepiet. Hij heej ‘nne deftige
naom: Matthijs. Z’n aawelui hadde ‘t
wè hôog in derre bol. Wij zin
vruuger gewoon Tèès. Tegesworrig
wille ze hebbe dègge de kènder gin
Jan of Piet mir noemt mar ge wit wel:
Christiaan, Rutger, Priscilla en
Amanda.
Mar goed, int vurjaor as Matthijs wè
kèmpzaod krèègt, zingt ie z’n longe
èùt z’n lèèf. t Ís ‘nne róóje
knòrrie. Hij heej ôok rooj haor
omdettie af en toe wè rooje
kleurstof dur z’n aajvoer krèègt.
Wel víer vrouwkes vliege dan aachter
hum aon. Net ‘n háorem. Hij kan gin
keus maoke, hij wit nie wietie moet
vatte. ‘n Goej áliebie dògt ik zôo
om ze mar allemaol en burt te geve…
Hij komt goed òn z’n trekke. Zôo
gezeed: hij komt niks tekort. Elk
knòrriepupke heej nòzaote van hum.
Ge kunt ze zôo kenne. Ze zèn allemòl
oranje…
Ge ziet ik zèè ‘nne échte
veugeltjesboer. Tèùs lôop ik meej
‘nne blaawe stofjas aon en mistal
heb ik ‘n dikke sigaor in m’nne trul.
Mar daor kannik op school nie òn
beginne. In mèn zondagsepak ben ik
inkognietoo. Die jong op school
moeste is weete…
(In het dialect van Tilburg)
|