Vruuger bij ons in de
Mister Stormstraot (in Tilburg)
- Jos Naaijkens -
De Mister Stormstraot,
ge wit wel, die straot die ötkomt op
‘t Tresiaplèèn…
Ge begrèèp ‘t denk ik
al. Ik zèè d’r intje van vúr de
kèèrik. Hummòl gin verdienste en ge
moeter mèn ôok nie op ònkèèke. Dè
komt omdè ons pa en smoeder d’r
toedertèèd wònde. Smoeder wònter
trouwes nóg. Int zelfde hèùs, waor
ik gebore ben. Tis dus mèn
gebòrtehèùs.
Ik zèè ‘n
oorlogskiendje. Mesgien wel gemòkt
in de (schööl)kelder bij ons tèùs
terwèèl ‘t luchtallèèrem afging. Mar
ik hebber niks meej geleeje goddank.
Mar ‘t ha nie veul
geschild. In ’44 isser bij ons
tegenover in de Le Sage ten
Broekstraot, fèftig meter van ons
vandaon, ‘nne granaot ontploft. ‘n
Schèèrf hiervan is in mèn
beebiekaomerke terèècht gekoome.
Alles is nog goed afgelôope. In de
deur van dè kaomerke hebbe ze
nòdderhaand ‘n nieuw stuk in de deur
gemòkt. Dè is bij ons tèùs nog
aaltij te zien. ‘n Rillekwie öt den
oorlog zumme mar denke...
Vogels van allerhaade
sort wònde der.
Twee hèùze vur ‘t
Tresiaplèèn op aon hadde “tante
Alie”. Mevrouw Swinkels wel te
verstaon. ‘n Pront meens. D’r wier
van gezééj desse in d’n oorlog int
verzet gezeete had, saome meej “den
Frik”. “Frik” waar ‘n pseudoniem vur
frater Frederico, hoofd van de
jongesschôol.
“Tante Alie” had gin
kènder, mar wel ‘nne vent. Die deej
iets in verzeekeringe of stinkôole,
want in d’r vurtöntje hing d’r tege
de muur ‘n schôone plaot meej
zôoiets d’rrop.
Begin jaore vèftig
ginge wij bij heur iedere
woensdagmiddaag om vèèf uur
tilleviezie kèèke. Alle kènder öt de
buurt mochte koome. We moeste ons
schoene ötdoen en in de keuke zette.
Soms zaate we wel meej dèrtig kènder
in d’r höskaomer, ammòl vur zôn
klèèn teeveeke meej zôn klèèn bild
wè nie presies in’t midde van ‘t
toestel zaat.
As tante Hannie ons
goejen dag had gezeej kont beginne.
Dappere Dodo, Swiebertje, ge kent dè
wel.
Om hallef zes waar de
“vurstelling” afgelôope en ginge we
wir nòr hèùs op aon.
De femielie
Oosterbaan wònde op nummer 10.
En höshaawe meej
negen kènder. Niks biezonders in
dieje tèèd zulde zegge. Mar d’n
oudste waar ‘nne zoon en daoronder
kwaame nog aacht mèskes. De naome
kan ik nog opdreune: Jan, Bep, Wies,
Mia, Trix, Gemma, Els, Hetty,
Annelies.
Ik benner nôot
aachter kunne koome óf hullië pa en
Jan ‘t naa slèècht hadde óf desse
verwend wiere.
Hullië pa waar in
ieder geval wel veul van hèùs. Hij
had ’t druk meej cursussen geven.
Assie tös was, waar de sèère meej ‘n
TL-bèùs verlicht en gaaf ie les. Ge
konter oe middestaandsdieploma
haolen vur as ge ‘n èège zaok wilde
beginne.
Begin jaore fèftig
waar ie d’n offiesjêele
Sinturreklaos van Tilburg. Hij
beunde tèùs wè bij en kwaam dan in
vol ornaot bij zen èège kènder op
bezuuk.
Dan wiere de kènder
van ons gezin ôok aaltij ötgenodigd.
Daor waar ik nie zô blij meej. Kwaar
bang van dieje meens èn kroop onder
de tòffel. Zônne bange schèètert
waar ik.
Midden jaore vèftig
waar ie gin Sinturreklaos mir mar
Mozes in de Hèllig Hartstoet. Dan
wier d’r dur ons wellis òngebeld
meej de opmerking: “Wij koome ‘t
mandje haole”. “Wèlk mandje”, wier
dan gevraogd. “’t Mandje waor Mozes
in geleege heej” zin we dan. En
gelaage dè we hadde…
De CTM, de
mellikfebriek, waar nie wèg te denke
öt onze straot. Links bij den ingang
laag aaltij ‘nne bèèrg meej afval
van kepotte lege melkflesse. ‘nne
Keer hadde we meej ‘n paor vriende
en prakties gaove lege fles d’r öt
gehòld. Iederêen zééker om de burt
in. Toen hebbe we die fles bij échte
“zèèkers” òn de klink van de vurdeur
gehange en òngebeld.
Die meense hebbe
nòdderaand écht wel veul wèèrk gehad
om de hal schôon te maoke.
Mar ik heb mèn lèève
gebeterd en ben vòrtaon aaltij naor
‘n echte WC gegaon.
’t Bisje is toch dôod…)
|