Middelbaore schôolperiekele
oftewel
alle begin is moeiluk
- tekst Jos Naaijkens -
D’r laag bij Eveline ’n briefke van
Tie-eN-Tie-post op d’n durmat. Of ze
twee hèùze verder ’n pèkske wilde
ophaole…
Ze wies al precies wètter in zô
zitte. “’t Zulle m’n schôolboeke wel
zèèn…”.
’t Waare d’r ’n hêel stel.
“Moete die ammòl gekaft worre ?”.
“Belt oe oma mar op, die heeter
verstaand van. Die hee vur de klas
gestaon, die is schooljuffrouw
gewist …”, gaaf hullie moeder heur
de raod.
Oma heeter inderdaod tèèd vur
ötgetrôkke. ’t Ging d’r nog goed aaf.
Op alle boeke wier ’n plekplòtje
geplakt om d’rre naom en ’t vak d’r
op te zette.
Heur fiets is ’n aander sjapieter.
Meej ’n fiets, waor ge ôk meej naor
de baozesschôol gereeje waart, naa
naor de middelbaore school gaon, kon
nie. Dèrrom mocht ze vurrige week al
’n omaasfiets ötzuuke. Vruuger zin
wij pestôorsfiets. Mar omdètter
tegesworrig bekaant gin pestôors mir
zèn, meude dè nie mir zegge. Meej ’n
omaasfiets zèède “in”…
Klêere, dès ôk wè…
Hullie moeder had innigte weeke
geleeje nog gevraogd of ze mee naor
de stad ging om wè bloeskes en ’n
broek te gaon kôope. Eveline had
toen de bôot mar afgehaauwe. Ze
wôtter nog efkes mee wòchte. Irst is
de irste week van ’t schôoljaor kèèke
wè aandere òn hadde. Stel oe èège is
veur dègge öt de tôon valt. ’t Moes
nòvenaant ammòl wel “vet” zèèn wè ge
òn did…
De vrijdag vur de irste echte
schôolweek waar ’n kennismaokingsles
geplend. De klasseleraar legde van
alles èùt. Hoe de weg naor de pleej
en de klöskes te vèène en meer van
die dinge.
Ge mocht ôk nog ’n vraog stelle.
“Offer ôot êene verlôore gelôope
waar..”, vroeg ‘r intje. 't Waar ôk
zôn grôot gebouw…
“Wè denkte dè oe lievelingsvak is”,
vroeg de leraar òn iederêen. “Geschiedenis”,
zi Eveline, “omdèk archeoloog wil
wòrre…”.
Dè heej ze wel geweete dè ze die
opmerreking mòkte. “Geschiedenis is
’n stom vak”, zin sommigte
klasgenoote nòdderhaand.
Jè, ge meut nôot zegge dègge
geschiedenis en döts leuke vakke
vèndt. Daor moete mee ötkèèke.
Aanders worde meej oe èège wôorde om
oe ôore geslaon en hèdde gin lèève
mir op schôol…
Smòndags in de irste schôolweek, jao
hôr… Ze kon d’r klöske al nie mir
vèène. Dan mar on ‘nne grôote jonge
gevraogd waor die waare. Vur schut
hè…
Saanderendaogs, dinsdag, fietste ze
smèèreges naor school. Hullieje pa
moes vur z’n wèèrk ôk aatij meej de
fiets dieje kaant van d’r schôol èùt.
Hij kwaam d’r aachterop gereeje.
Eveline ging van de wirrumstèùt
steeds traoger rije. ’t Leek op ’n
gegeve mement wel ‘nne “suur plas”…
“Papa, ik vèèn nie leuk dègge
meefietst”. Daor kon hullieje pa ’t
mee doen. Dè kunde as pa trouwes ôk
nie maoke. Oe dochter gao wel af vur
d’r klasgenoote. Schaand…
Mar nao ’n week schôol zaat ’t mee
d’r immitsj toch wel goed. D’r kwaam
bij heur dur de straot ‘nne jonge
van vèèf VeeWeeOo gereeje. Op ’n
brommerke nog wel.
Hij zwaaide…
(In het dialect van Tilburg)
|