Kèrsemes meej zonder d’n àmmarillus
- tekst
en illustratie Jos Naaijkens -
Elke mèèrege bij ‘t
ontbèèt in de keuke ‘t zelfde
rietuwêel.
Fraans meej z’n
brôodplènkske òn d’n êene kaant van
de tòffel en Riet òn d’n aandere.
Fraans meej z’nne
Tillegraof vur z’n neus en ‘n kop
teej in z’n haande. Af en toe sopte
ie ‘n speklaosmènneke in z’nne teej.
De kraant spelde ie letter vur
letter. Echt pieliewèèrk. Hij wies
percies hoeveul dooje d’r in stonde
en offie d’r zelf nie bijstond. ’t
Ging ammòl op z’n ellefendertigste…
Riet kon zôo wel goed
d’n aachterkaant van d’n Tillegraof
leeze: de advertensie van de Liedel
of d’n Aldie. Mar as ge aatij naor
de Jumbo gaot schiete daor wèènig
mee op.
Op ’n gegeve
ôogenblik waar ’t heur tóch wè te
veul.
“Naa zit ik smèèreges
al rèùm dertig jaor aachter oewen
kraant. Ik zie oe wel nie, mar tóch
ben ik op oe ötgekeeke. Ge blèèfter
zô vergimmes lang aachter zitte
dègge ied’re mèèrege te laot op oe
wèèrk zèèt. Schaand…”.
Trouwes vurrige mònd
vroeg ze nog òn ’n collega van ‘m of
ze ’t nie èèrg vonde dettie alle
daog te laot op z’n wèèrk waar.
Straks zôttie nog gin kerspekkèt
meekrèège…
“Jullieje Fraans te
laot op z’n wèèrk…? Dè mòkt toch
niks èùt... Trouwes, gij denkt toch
nie dèttie bij ons wèèrkt… Hij lôpt
wè rond…”.
Daor kon ze’t meej
doen.
De maot waar naa vol
bij ons Riet.
’t Waar adventstèèd
en over drie weeke kèrsemes. Nog
dieje zelfde middag is ze naor
Intratèùn gereeje om ‘nne
àmmarillusbol in pot te kôope.
Hij kwaam al tien
centimeter boven ’t zaand èùt. Meej
kèrsemes zôttie percies grôot genoeg
zèèn en in bloej staon om ‘m bij d’n
kerststal te plaotse.
Tèùs gekoome midden
op de keuketòffel gezet, tussen
Fraans en heur in. Naa zô ze over
enkele daoge smèèreges ’n schônder
ötzicht hebbe en hoefde ze hum mee
z’nne Tillegraof nie mir te zien.
Nò ’n paor daoge vond
ze dettie mar traog groeide. D’r
zaat nie veul schot in zôgezeed.
Overdag zette ze d’n
bol dòrrem mar op de raddiejaoter.
Lekker wèèrm…
En jao… Hij groejde
zôo hard dettie himmòl schêef ging
hange. Alle daog steeds schêever.
Daogs vur kèrsemes,
smèèrges bij ’t ontbèèt, viel ie om
en kwaam ie bij Fraans op z’n
brôodplènkske terèècht. Persies op
z’n snee brôod. Hij had is ‘nne keer
wè aander beleg d’r op…
Niks in de gaote. Hij
bleef mar dureete en durleeze wieter
dôod waar.
’t Smòkte ‘m goed. Dè
konde wel zien.
Saanderendaogs waar
’t irste kerstdag en mocht ie in de
kaomer eete. Riet had giestere ‘t
knèèn al opgezet gehad. Naa móésset
wel lekker gaor zèèn.
De kènder waare ôok
ötgenoodigd.
Mar bij ’t opscheppe
van ’t kerstmaol hoefde dè knèèn
ammòl nie mir vur Fraans. Hij had
genoeg òn gebakke èèrepel, wè
dopertjes en appelmoes…
“Doe toch nie zôo
zèèkerig… Isser wè òn de haand ?”,
zin z’n kènder nog.
Mar Fraans wies ’t
zeker. Dè knèèn zôttie nie dur zunne
strot kunne krèège.
Toen kwaam ie d‘r mar
vur èùt.
Diejen àmmarillus had
zôo goed gesmòkt, dettie van de
wirromstèùt vôrtaon gin vlêes mir
hoefde.
Hij waar
viggetaoriejer geworre…
Met deze luchtige
kerstvertelling
wensen wij jullie
fijne kerstdagen en
een
gezond, voorspoedig
en
gezellig nieuwjaar.
(Nim trouwes gerust ’n lekker stuk
knèèn.
’t Is nie zielig.
’t Bisje is toch dôod…)
|