De schôone kerstgedaachte van
d’n ober
Geschreven in het dialect van
Tilburg
Tekst en illustratie Jos
Naaijkens
’t
Waar al jaore de gewônte van d’n
Ad…
Alle twidde kerstdaoge vanaaf de
woonwèèk ’t Gurke in Tilburg
himmol te voet lôope naor de
Haajkese kèèrk. Daor stond de
schônste kerststal. Die moessie
gezien hebbe. Wè denkte van
dieje leevesgrôote kemêel.
Traone in z’n ôoge kreeg d’n Ad
d’r van.
Vur dettie naor hèùs ging
moestie mistal nòg èfkes un
rietuwêel afwèèrke. Un schaopke
over zun bille vrèève, un kèèrs
opsteeke en unne stèùver in ’t
glufke van ’t knikengeltje douwe.
Halverweege de pelgriemaazje wè
bijtènke. ’n Gezèlleg kefeej aon
’t Willemienapark meej un
tòffeltje bij ’t raom waar zun
faveriete pleisterplòts. Hier
trakteerde d’n Ad zun èège op
unne jonge klaore! Van gaons en
van trugkoms wel te verstaon. Op
êen bêen kunde nie lôope.
Mar d’n Ad zaat de leste tèèd
nie zo goed mir in zun vel. Hij
begôs steeds èèrger te bibbere.
‘Ad, witte wè, ik zal oe vôrtaon
tweej halve gloskes in plots van
êen hêel geeve’, had d’n ober
gezeejd gehad. ‘Dan lôopeter
teminste nie overhêene. Des ôk
sund. Daor heej niemand wè aon’.
Dè waar un goeje oplossing. ’n
Schôone kerstgedaachte van d’n
ober docht ik zôo.
As d’n Ad wir tèùs kwaam vroeg
hullie Sjaan aaltij of d’r wir
unne schôone kerststal op ’t
Haajke stond. Mar of ie van die
halve jonge klaore genoote had
vroeg ze nôot. Lot mar zitte
docht d’n Ad dan bij zun èège.
Wè nie wit wè nie deert…