‘Meej kèrst dees jaor wil ik wèl
wir is wè aanders…’
Geschreven in het dialect van
Tilburg
Tekst en illustratie Jos
Naaijkens
‘Meej kèrst dees jaor wil ik wèl
wir is wè aanders…’, zeej Sjèfke
teege hullie Nèlleke.
‘Hoezôo? Wè aanders?’
‘Ge
wit dè we nòg ’n dôos
kèrstbôomlèmpkes die we nie
gebrèùke oover hèbbe. Dees jaor
zô ik ze wèl is teege de raom
van de tèùndeure vaastgeplèkt
wille zien. Lèkt dè jou niks?’
‘Gaode gij is langs
‘Spèkseevers’ òf ‘Hans Aanders’,
Sjèfke. Ge wit wèl die
brillemeense die in de
Heuvelstraot zitte… Wij hèbbe
hummòl gin tèùndeure èn trouwes
al hadde we die, dan plèkte ik
ze d’r nòg nie teegenaon…’, zi
hullie Nèlleke ’n bietje
venèènig.
Sjèfke wier d’r èfkes stil van.
‘Èn
lèmpkes plèkke aachter de raom
òn de straotkaant. Lèkt dè jou
dan niks?’
‘Sjèfke ge zèèt bèst wèl ‘nne
goeje jonge, mar löster naa is
goed. As ’t donker wòrdt kunne
de meense òp straot tòch nie de
lèmpkes zien. Gij wilt tòch
hèbbe dè saoves de rollèùke naor
benééje gaon. Gij hètter tòch
‘nnen heekel aon as de meense
bèùte òp straot jou saoves nao
’t eete in oewe stoel bij de
verwèèrming zien zitte slaope…’
Sjèfke waar d’r wír èfkes stil
van. Hullie Nèlleke waar nie òp
d’r mundje gevalle…
‘Houdter naa onderhaand is meej
òp, Sjèfke. Ik zat mar zègge. Ik
vèèn ’t ammòl mar burgerlek, mar
hòfkes die lèmpkes langs de raom
geplèkt. Daor zèn ze nie veur
gemòkt. ’t Zèn kèrstbôomlèmpkes.
Gin tèùndeurlèmpkes. Hummòl nie
zô moejlek.’
Nèlleke mar veural Sjèfke zaate
dus nòg meej ’n dôos lèmpkes in
d’r maog èn ze wiesse nie goed
wèsse d’r meej òn moesse.
‘Ik
gao ze mèèrge wèl naor ‘La
Poebèl’ dieje kringlôopwinkel
daor bij de Piejeshaove in
Tilburg brènge’, zi Sjèfke.
‘Meschien kunne ze daor iemand
áánders die wèl tèùndeure heej
d’r meej blij maoke…?’
Peej
ès.
Trèkt oe èège van wè hier boove
stao mar niks aon en laot die
lèmpkes bij jullie bij de
tèùndeure mar gerust hange. Zôo
lang d’r mar ginnen êene meens
aachterom komt zie niemand dèt
hòfkes is…