Bij
ons vruuger
tege
kerst
kwaam
er veul
bij kèèke.
Den
kerstbôom
wier toen
aongetèùgd
waor
alles vur
moes wèèke.
Den
kerststal mee
zôn
lempke
d’rin
had
ons pa ôot
èùtgezaogd.
Èùt
triplexplaot,
ge
wit dè
wel.
En
dè
waar hêel
geslaogd.
Mar
et míste spraak me
aon
dè
kerstklêed
daor
op taofel.
En
klêed
mee zonne
schôone
raand
mee
zonder éne
raofel.
En
rooie
kèèrs
al mee en vlam.
Wè
hulst en
ôok nog
besse.
En
kerstrôos
en wè
dennegroen.
Dè
had mèn
interesse.
Int
irste
jaor
van onze trouw
liep
ik is over de
mèrt.
Wè
zaag’k
daor
ligge
in en kraom…
Et
waar de moeite
werd !
Et
kerstklêed
van ons
tèùs.
De
prèès
die viel
nie
tege.
Mar
wè
gedaon
in zôn
geval ?
Der
waar veul
aon
gelege.
Ik
heb et mar gekocht
aldaor;
op
goei
geluk
gelêûf ik.
En
die van mèn
dan straks
daor
tèùs…
Zô’t
blèève
bij
gegrinnik ?
Hêel
echt schôon,
dè
vond ze’t
nie.
Dè
zaag’k
aon
der gezicht.
Mar
om mèn
en plezier te doen
waar
ze tóch gezwicht.
Irste
kerstdaag,
niks
te zien…
Zógget
ze vergete
zèèn
?
Effe
waochte
mèèrege
dan
mee
en pan mee
knèèn.
Jao
heur..
ge gelêûf
et nie..
Twidde
kerstdaag
moest’s
zien.
Et
laag op
taofel in de
kaomer
in
nog wel en ommezien.
Der
kwaame
rooie
linte
op
geleej
al in zôn
vierkaant.
Wedgwood
èùt
de kaast
gehaold
vur
al dè
proviaand.
Et
waar ècht
en lekker
maol.
Dè
waar et, zéker
wete…
En
of ge’t
naa
gelêûft
of nie…
Nog
nôot
zôo
goed
gegete
!
(Geschreven in het dialect van
Tilburg)