Kèrsmis
Ik
was hêel sirieus van plan, en kerstgedicht te schrèève.
Over
’t fist van vrede èn licht mar kon’t gevuul nie krèège.
Dan
irst mar ‘t stalleke gezocht ’nen bôom èn hil de rest,
Mar
wèk ok deej vur ‘t kerstgevuul ‘t hielp allemòl gin pèst.
En
mèn gedaachte ginge terug naor et afgelôope jaor,
Wetter
allemòl wir is gebeurd, veul goeds, mar soms wast zwaor.
Mar
‘t goeie dè wint toch aaltij hèbbe ze ons tèùs geleerd,
Èn
daorveur kwaam dè kerstkiendje heej ons moeder steeds beweerd.
Hij
brengt de meense licht en vreejde in deze donk’re daoge,
Èn
ik hang de kèrskes in den bôom zô veul assie kan draoge.
Ik
laot de kèrskes braande èn ik draai zô mar wè plaote,
Èn
denk ‘k zal ‘t ammol mar, òn den grôote baos overlaote.