|
Piet van Beers - 11 Gedichten tegen de winter Wènter
1985
Nao dèt al irder zô gevroore èn gesneuwd ha, wier 't wir opnuu wènter. Dè's ginne tèèd om spinaozie te zaaije. Èn de tèùnbôone gedije òk nie in zònne kaawe grond. De èèrpel wiere zuut èn de pook hing stèèf òn de kachel.
s'Mèèreges hadde schrik om öt oewen iepert te koome. M'n taande stonde, ( a'k smèèrges opstond ) bevroore in 't gebittebèkske. De rèkening van 't gas is nog nôot zò hôog gewist.
De "Sneevelboer" hee òn mèn enne goeije klaant gehad want ge moet oe èège òk van binne wèèrem haawe ,war???? Munnen hond , die aanders allêen in 't gras piest, kon mee dees weer òk zunnen draai nie vèène. De mèèrels èn de musse kwaame op den dörpel brôod schôoie.
De praai dee op de Mèrt bekaant zeuve gulde's de kilo. 't Zout was duurder dan de spreekwoordelukke pap. Zònne wènter zulle we dan òk nie zò gaaw vergeete --------------- 't Vrieze èn ’t sneuwe is nao nuujaor pas begonne. De kènder waare blij, dèsse wir schòtse konne. 't Vroor dèt kròkte mar... 't èès was hêel slèècht te berije. 't Laag vol sneuw, 't was gescheurd, gao daor mar kaaw stòn lije.
Den dooi viel in, unne wèèrme wènd kwaam öt 't zui-e waaje. Toen docht ik:" nòste zaoterdag, gao ik spinaozie zaaje" Vur 't Februari was laag er wir 'n witte deeke van fèène poeiersneuw 't zaaje was verkeeke. De wènd was bar èn bitter koud, bèùte konde 't nie keere. Ik docht toen: " 'k Gao 't oover virtien daog, nog es opnuu prebeere"
Gin Wèntersport
Twaalf jaor ist al geleeje dè'k ging skieje èn ging sleeje. Mar...ast weer nie beter wort gao'k nie nòr de wèntersport.
Duuzend kilometer rije èn daor ginder kaaw gòn lije. Dus as dè nie beeter wort gao'k nie nòr de wèntersport.
Ik hèb geheurd dè't daor zô duur is èn de daor de wèèn zô zuur is. Mar as dè nie beter wort. Gao'k nôot nòr de wèntersport.
Ik hèb geheurd, dè't in die bèèrge sneuwt èn rèègent, èlke mèèrge. As dè naa nie beter wort ga'k nie nòr de wèntersport.
Ik gao wèl nòr de Lònse Dèùne. Èn.... dè kost òk gin fortèùne. s'Aove's thèùs 'n goei glas Port. Ik hoef nie nòr de wèntersport!!!
Unnen Hekel
Ik hèb unnen hekel òn de Wènter. Òn dieje vòrst èn òn dè nat. Òn de sneuw èn òn de rèègen. Dè hèb ik aaltij al gehad.
Naa ik wè aawer zèè geworre valt me dè nòg êens zo zwaor. Ik hèb 't er verrèkkes slèècht mee. Èn vural 't liste jaor.
Ik haaw 't miste van de zomer. Van de zon èn van 't licht. Van 't gruun èn van de blomme. Want dè is 'n schôon gezicht.
't Maag er dan wèl es te hêet zèèn. Ik spuul dè mee 'n pilske wèg. Èn 't moet er èèrg spanne vur dè ik 't loojke lèg.
Ik zit naa al te prakkezeere wè'k van't zomer zal gòn doen. Van de zon za'k profieteere èn van m'n aawerdomspesjoen.
Oktober
De bôome die laote der blaoike's wir valle. Ze valle mee duuzende, goudgèèl èn brèùn. De wènd die prebeert munnen dag te vergalle. Want ze waaie op hôope , vur 't hèùs in de tèùn.
Ik gao nòr 't schuurke èn haol daor de bladhark. èn blèèf zòlang rèève totdè ik 't gras van 't waaike toch wir, opnuu zie verschèène. Èn òk m'n viôole èn m'n aander gewas.
Drie keere dees jaor, hè'k dè moete hèrvatte. Drie keere opnuu, hee dè moeite gekost.. Drie keere hè'k stikvolle völleniszakke. nôr de volkstèùn gebrocht, vur den hôop mee kompost.
Naa is alles wèg, want unne meens mee unne zèùger die ree langs de kaaibaand èn zoog alles mee. De straot is naa schôon èn ik hoef nie mir te vèège. Zô stèlt de geminte z'n börgers tevree.
De bôome op 't plèèn hèbbe naa kaole takke tot 't ènd van April,...want dan slòn ze wir aon. Èn ik zit hil de wènter, vur 't raom wè te kakke èn te wochte dè'k wir es òn't vèège kan gaon.
November
As ik naa kèèk, in m'n töntje dan is alles triest èn nat. In de borders , rond de vèèver ènkel afgevalle blad.
Op 't dak van 't schuurke zitte ènnigte musse èn 'n spreuw. Wie wit, zitte ze daor te wochte. Te wochte op den irste sneuw.
In de grond zitte de bolle van Tulp, Narcis èn Hyacint. Èn die ligge daor te ligge tot de Lènte wir begint.
Mar...dè duurt nog wèl 'n tèdje vur ge daor de neus van ziet. Mar...ik wor bekaant ( intusse ) van 't wochte kierewiet.
Ik hôop naa dè dieje kaawe wenter mar hêel gaaw vurbij zal gaon. Want òn sneuw èn wènd èn rèègen vèèn ik hillemaòl niks aon.
Ik haaw van 't zinge van de vogels. 'k Haaw van zitte in de zon. Ik haaw van gruun èn van de blomme. Ik wo'k mar wir ònt spitte kon.
Wènterdag.
Waor moete toch, de wènterdag oe èège mee vermaoke. zèède wèl te genaoke, of ròkte dan van slag.?
Hoe brèngde dan die daoge deur, dègge in oe hèùs moet blèève gaode op mekaor òn't kèève èn hèdde 'n kaoi humeur.?
Zèède al nij-ig op oewe vent, assie bove gao kompjoetere èn zitte dan te foetere dègge wir allêenig bènt.?
Komde in de wènter ôk zô aon van 't snoepe èn 't eete of wilde dè nie weete èn ge gaot al vruug te bèd?.
't Is vur iederêen 'n krèùs om de wènter dur te kôome 'k zit dan mar 't liefst te drôome dè de ZON wir schènt dur 't hèùs.
Ge moet iets hèbbe, wè oe teegestikt.....
Ik bèn der int weekènd nog es gewist, mar der was wèènig vertier. Unnen boer, meej 'n kèèr stinkende mist èn der liepe 'n kenèèn òf vier.
De grond was kaajhard èn de ròg die leej plat èn m'n Anjers zèn afgeknaawd. Munne Praaj krèèg ik meej gin gewèld öt 't gat. Strak thèùs wir 'n vrouw die maawt.
De flèskes PILS diek nòg in m'n höske ha staon, die zèn dur de vòrst geklapt. Toen zèèk mar nòr de kantine gegaon, mar....der wier gin kòffie getapt.
Ik roep munnen hond...hij heurt òn m'n stèm dèk öt m'n humeur öt bèn. 't Bisje is nòg blijer as ik..... As we van dieje WÈNTER af zèn.
HERFSTHUMEUR.
't Is triest èn 'ti s zuur--èn 't is bèùte on 't zèèvre èn alles wègge ònvat--dè plèkt èn is nat. De blaojkes die ròtte èn alles gao stinke èn hier èn daor vènde wè stront op de pad.
De boere, die rije meej tractors èn waoges den aawe nòg rôokende stalmist aon. Bij sommige leetie al nètjes op hupkes. Mar..aander die hèbbe der nòg niks òn gedaon.
De daoge gòn kòrte, ge ziet wèènig mèènse die wèrke òn êen òf aander kerwaai. Èn hij die nòg komt, plukt hêel vlug wè sprötjes, òf stikt vur z'n vrouw ,'n èmmerke praaj.
Èn...assie dan thöskomt , dan krèègt ie "gromme's" dèttie wir slèèkpôote meej heej gebròcht. 't Vrouwke wòrt laastig èn hij wòrt humeurig. We zèn meej dè ròtweer, tòch wèl mooi gesjòcht.
ONGEDULD.
As ik al die Wèntermonde aachter moeders pappòt zit. Krèèg ik onderhaand de kriebels ...want munne tèùn moet omgespit.
Op pappier hèb ik m'n höfke zeuve keer al ingevuld. Èn assortimènte zaoje hèbbe dur mènne kòp gespuld.
Sprötjes schôone, Piepers jasse dès naa nie dirèkt fèèn wèèrk. Èn in zuurkôol öt de wèèr doen bèn ik ok nie èèzerstèèrk.
Gao ik òp de mèrt es kèèke dan lôop 't waoter öt munne mond. Ik krèèg dan iedere keer opnuu wir heimwee nòr m'n stukske grond.
Deezer daoge dan komt Hendrik meej unne waoge aawe" mest". Mar..ik wil oe wèl verklappe: De WÈNTER is vur mèn...de pèst.
Unne KRINGLÔOP.
In 't nòsezoen, dan is er op de tèùn niks te belèève. Dan kunde èègelek nèt zo goed bij moeders pappòt blèève.
Zôo nou èn dan is't oope weer dan gao'k wè bèùte klôote. Mar...dur de baank, dan komde tòch wit thèùs meej natte pôote.
't Is èlk jaor unne raamp opnuu om de Wènter dur te kôome. 't Is alles triestig, koud èn nat. Gin blaojke òn de bôome.
Mar...de natuur, die gao zunne gang, .die kènt z'n èège wètte. Èn ginne meens die heej de maacht dè nò z'n haand te zètte.
Al wè naa afgestörve is dè gao straks wir òn 't groeje. Dè schiet wir èùt...dè wòrt wir gruun, om prachtig òp te bloeje.
De wèèreld die wier oovervol as wij nie stèèrve moeste. Daor dènk ik wèl es oover nao....... Ak snaags,........ wir lig te hoeste.
Unne lange Wènter.
't Is bèùte mar triesteg, 't is misteg èn natteg. De wènd komt öt 't Noorde, 't is koud èn 't is guur. Ik zit vur 't raom èn ik kèèk es nòr bèùte. 'n Ekster die tippelt oover 't dak van m'n schuur.
De blaojkes die zèn allang van de bôome. Dè blèèft zeeker zôo, nòg 'n mond òf tweej, drie. Hoe dieje lange wènter , goed dur te koome. Dè weet ik zôo krèk op 't momènt nòg nie.
Mar meej dè ik dè dènk, heur ik ons Keej al roepe: "Zèg Peer, de èèrpel moete geschèld". "Èn ge zo't tòch stòffe èn de köpkes omwaase. Èn hoe ist meej de gruunte gestèld ? "
Mar...van lieverleej wòrre de daoge al langer èn steeke we de laamp wè laoter aon. Ik zal blij zèèn as 't wir zo wèèd is dèk in munne tèùn ònt spitte kan gaon. |