ANDERE KOFFIE
Wanneer we een lange
tocht maken op de Veluwe, dan willen we even uitrusten.
Even zitten, met een kop
koffie. Dat voelt na heel wat loopkilometers weldadig aan.
We zoeken een terras en
komen aan bij restaurant ‘Boskant’. Een ietwat chique gelegenheid zo te zien
maar het was daar redelijk druk. Bussenvol met ouderen reden
er af en aan.
‘Twee koffie graag,’ was
mijn antwoord aan de ober. Hij haastte zich om die voor ons te halen en kwam
terug met twee kopjes koffie.
Wat ons verbaasde was
dat ze maar tot ongeveer de helft waren gevuld.
Een euro vijfenzeventig
per kopje!
‘Nou’, zei ik tegen mijn
vrouw, ‘Dat is niet wat wij onder een kop koffie verstaan. Ik ga klagen.
‘Laat toch! Dat is
alleen maar sfeerbederf.’ Maar nee, me laten bedotten, bederft de sfeer
evenzeer. Ik pak mijn kopje zoals ik het gekregen heb en loop naar de ingang
van het restaurant waar een vrouw de ramen lapt.
Ik vraag haar: ‘mevrouw,
kunt u zeggen: is dit een hele of een halve kop koffie?’
‘Ik schat een halve,’
zegt ze.
Dan loop ik door naar
binnen en zeg aan de man achter de bar: ‘Meneer, we hebben twee koppen
koffie besteld, maar ze zijn maar halfvol. Hoe komt dat?’
‘Meneer, die kop is
volgens mij wél vol’.
‘Bij ons in Brabant zijn
we echte koffiedrinkers en daar zijn we volle koppen gewend.’
‘Meneer, ik zal het u
uitleggen. Die kop lijkt misschien halfvol, maar we hebben een nieuwe
koffiemachine en die is nog niet op onze kopjes afgesteld.’
‘Nou,’ antwoordde ik,
‘ik heb een nieuwe portemonnee en die is ook nog niet op uw prijzen
afgesteld…’
‘Ik zal u koffie
bijschenken,’ antwoordde hij. ‘Maar helemaal eens ben ik het niet met u.’ Ik
wens hem een goede middag nadat hij ook de koffie van mijn vrouw heeft
aangepast. Mijn vrouw ziet me buitenkomen.
Trots, omdat het me
gelukt is om waar voor mijn geld te krijgen, kijk ik naar mijn vrouw, en ik
zie haar lachen. Had ik die drempel nou maar gezien…