|
VVV
DE PEEL
Lang geleden las
ik streekromans. Vooral die van Toon Kortooms met zijn Peelverhalen.
Het veen, de turf en alles wat daarbij hoort maakte me nieuwsgierig, naar hoe
dat er dan nu allemaal uit zou zien.
Op een vrije dag besloten we dan ook om eens op zoek te gaan naar dat “Peelland”.
Eenmaal in de streek aangeland konden we echter niets vinden en wat op onze
kaart op Peel- benamingen leek bleken de naam van een wijk of straat te zijn die
er naar vernoemd was.
Veel verder kwamen we die woensdagmiddag
niet. We dachten het VVV kantoor op te zoeken en daar eens navraag te doen. Het
was even zoeken naar een aanwijzing daartoe maar toen we het kantoortje
uiteindelijk vonden, bleek er een bord op de deur te hangen met
“Woensdagmiddag gesloten!”
Daar zaten
we dan.
We wandelden wat rond op het
pleintje tot we bij een fontein een man zagen zitten die bezig was watervlooien
te scheppen. Voor zijn aquariumvissen zo vertelde hij ons. We vroegen of hij
misschien wist waar we iets van de échte Peel zouden kunnen zien. Hij wist wel
wat we zochten en legde ons uit dat er sinds Toon Kortooms en zijn verhalen wel
wat veranderd is! Veel is er verkaveld, verbouwd enzovoort.
Hij wist verdraaid veel. Hij legde ons het
ontstaan van het gebied uit en vertelde over de geschiedenis ervan. Zeer
boeiend. We luisterden ademloos naar zijn betoog. Leerzaam eigenlijk.
Waarna
ik opmerkte: ”Maar goed dat we ú tegen gekomen zijn. Net nu het VVV kantoor
dicht is! Zonder u hadden we dat allemaal niet geweten”.
Zal ik u eens wat verklappen zei hij, “Ik ben de man van het VVV en ik heb
mijn vrije middag. Och, ik kan het toch ook niet laten. Maar toch graag gedaan
hoor!”
Dankbaar
vervolgden wij onze tocht.
|
|
|