FOTOGRAAF
Nog
op de kleuterschool of beter gezegd de
"bewaarschool" van vroeger is er ooit een foto
van het klasje geknipt waarvan ik deel uitmaakte. Ik zie
het nóg vóór me! We liepen in een rij naar de
speelplaats van de grote school. Daar aangekomen stelde
de zuster ons op. De fotograaf zou komen.
We
moesten die middag allemaal een schoon schortje voor. Ik
dus ook. Jongens en meisjes droegen indertijd hetzelfde.
Een proper wit schortje was het. Zo een met een boven en
onderstuk met ertussendoor een rood witte rand, vol
kwekkende eendjes. Omdat ik ook toen al niet de grootste
was, stond ik rechts vooraan.Voor de lezer links dus.
Achter me stond nog een rij kinderen en dáár weer
achter een houten bank uit het gymlokaal, waar een stel
kleuters bovenop werd getild.
Daar
was de fotograaf! Er kwam een man in een streepjespak de
speelplaats op met een groot statief bij zich waarop een
houten kast was gemonteerd. Van voren een geelkoperen
kijker waarbinnen een rond glas spiegelde. Hij bukte
zich en kroop onder een groot zwart doek. Diep weg
achter het enorme apparaat. In zijn hand had hij een
lamp. Een lamp zoals ik die wel eens op een rouwkoets
had gezien. Hij wilde dat we héél stil zouden staan.
Zodra we een flits gezien hadden mochten we weer
bewegen. Het moet een "carbidlamp" zijn
geweest die toen voor "flitslicht" zorgde. Een
grote zwarte glasplaat ging in het toestel, we stonden
stil. De man trok aan een koord en plof! Een doffe
flits! Het was gebeurd! De foto was gemaakt! Langs het
poortje aan de Lanciersstraat gingen we in een lange rij
weer terug naar de klas. De foto, heb ik bij mijn weten
nooit gezien. Of misschien toch?
|