Kerdju,
ons vèrreke wurdt geslacht.
De
slachter wit 'rvan.
Hij is al
mee ons moeder
nor 't
stookhok toegegaon.
Want hij
moet uurst 's kèke
of 't
watter wèl góed kókt.
Daor hî
ons moeder vanmèrrege
veul
mutserd onder gestókt.
Kerdju,
ons vèrreke moet geslacht.
De
slachter hi ne stok,
d'r haolt
ie 't vet vèrreke
mee ût
’t vèrrekeshok.
't
Vèrreke wurdt gestóke,
ons moeder
ruurt in 't blóed.
Daor zal
ze bulling van maoke,
dè kent
ons moeder góed.
Kerdju,
ons vèrreke is geslacht.
't Hangt
al op de leer.
De
prutselpot die stî op 't vuur,
mèr d'r
kumt nog hil wa meer.
Nog zult
en ham en droge worst
en spek en
kermeneij.
We kanne
d'r wir tege,
wir tege
tot in meij.
Kerdju,
ons vèrreke is geslacht.
Op 't vuur
stî ne pot mee vet.
Die hî
ons moeder daor allang
te
pruttele nirgezet.
Daor komme
nou de kaoikes van,
die doen
we op 't bróód.
Daor worre
mense sterrek van
en keinder
hil gaauw gróót.