Print deze Pagina

Ed Dalderop

Van ’t vèèrreke - 58 jaore trug
Meer werk van Ed Dalderop op CuBra: KLIK HIER


Sinds kort beschikt de Cubra-site zelfs over een eigen varkensstal, met daarin een heel divers assortiment aan krulstaartjesbijdragen. Kortgeleden complimenteerde ik Piet van Beers eens met zijn wekelijkse Tilburgse invallen, en vroeg ik hem of hij ook geen 'vers-vèrreke' had staan, "vur in't stalleke". Toen dat (nog) niet het geval bleek, vond ik het wel aardig om dat dan zelf ook maar eens te proberen, onder het motto: goed voorgaan doet goed volgen. Ter gelegenheid van Allerzielen heb ik daarom een eerder stuk varkensverhaal in 't Tilburgs "omgerijmd". Het heeft wel Piet z'n 'nihil obstat' mogen verwerven.


 

Van ’t vèèreke - aachtenfèftig jaore trug

 

Ak nòg dènk aon wèt ik vruuger

ôot van ’t vèèreke t’eete kreeg,

lopt ’t waoter wir mene mond in,

èn mene maog vuult hòl en leeg.

 

Want ´t waar tèène den orlòg:

ooveral waar ’t eete schraol,

èn wij waare in de groei, dus:

honger, aatij, allemaol!

 

Saoterdags nao Allerziele

was ’t te doen: toen ginge wij

naor ons taante Frieda fietse,

want die han ’n boerderij.

 

‘t Vèèrreke was nèt geslacht, èn

zij han zèlf tòch eete zat,

dus wij mochte koome haole

wèsse in overèntie had.

 

’n Stuk ribstuk, ’n hil pan wòrst èn

ok twee komme vol mee zult!

Balkenbrij, vier flèsse braoivlêes,

himmel tòt de raand gevuld!

 

Ok twee flinke bakskes spèkvèt,

(mee de kaoikes in pepier)

èn ’n hieltje vur den èrtsoep

èn êen al gebakke nier.

 

En omdè we tòch daor waare:

wè krizaante öt de tèùn,

En ok ´n klèn zèkske tèèrf,

En ´ne grôote zak mee jèùn.

 

Onzen Ad die wilde alsmar

de frutblaos, mar Frieda zee:

Nèè, dè kan naa nie mir, mènneke,

Want die hee de slaachter mee.

 

En zôo fietste we dan saoves

Dur den donkere naor hèùs,

Dur den dèùn: dè kaoie fietspad!

´t lòsse zaand, dè waar ´n krèùs!

 

Thèùs moesse we vlug nòr bèd toe,

Mar irst smèèrde smoeder nòg

ieder ´n snee spèkvèt mee sèùker.

En toen von ze´t wèel genòg.

 

Saanderendaogs kondet al ruuke:

dè we nao de liste mis

lèkker veul en vèt zon eete!

Jè, naa tammel oover is

 

kunde d’r wèl goed om laage.

Mar ons moeder zaat ermee.

Vèèf jong toen te eete geeve:

Ge wiest nie hoe dèsset dee!

 

Ieder jaor rond Allerziele

komt dè tòch wir bij mèn op:

Dieje kuus van taante Friedas,

…én dieje zult van zunne kòp!