Hij
staot nog steeds op de mert as un eregast
mêê
in zun hand, un palet en un schilderkwast
Mar
zijn we wel goed ingelicht
over
utgeen hij allemaol heet verricht?
Wete
we eigelek wel om wie ut gaot
en
waorom det-tur un standbild van um staot?
Ik
moet toegeve, det over zun leve
mar
weineg gegevens zijn deurgegeve.
Over
zun geboortejaor 1453, moete we gisse
omdet
we de juiste datum misse.
Zun
naom, waormee hij roem dee blaoke,
waar
toen nog, Jeroen van Aecke.
Zun
vaoder waar schilder en glaozenier
en
werrekte aon de Sint Jan mêê veul plezier.
Allaert
de Hameel waar toen de grote man
en
de veurnaomste bouwmeester van de Sint Jan.
Dè
waar veur onze Jeroen unne tijdgenoot
mar
ok zunne bewonderaor, die veul vriendschap bood.
Nie
bekend is, van wie hij ut verreve heet geleerd
omdet
de hele familie ut penseeltje heet gehanteerd.
Jeroen
dee efkes mêê verreve ophouwe
toen
hij mêê Aleyt van Meervenne gong trouwe.
Dè
waar un meske die hij liefdevol dee beminne
en
wiens vaoder méér grond had, dan ie kos ontginne.
Daorom
gaf hij aon zun dochter, die tege Jeroen "Ja" zee,
as
bruidschat un stukske van dieje grond mee.
Jeroen
had helemaol gin bezwaor tege dè "geve"
want
nouw kos-ie as un welgestelde man leve.
Hij
waar zun veertegste al gepasseerd
toen-ie
as lid van de Zwaonebroederschap wier geregestreerd.
Ge
wit wel, dé is dieje Broederschap van Onze Lieve Vrouwe,
waor
Jeroenneke toen ok al veul van dee houwe.
As
kunstenaor werrekte hij mêê de Broederschap goed saome
en-maokte
ontwerrepe veur gebrandschilderde raome.
Ok
panele veur ut altaor en ut bildhouwwerrek,
veur
de Mariakapel in de grote kerrek.
Alle
zunne kunstzinnegheid had-ie daor aon gegeve
mar
ze hebbe de bildesturrem in 1566 nie kunne overleve.
Hij
had ondertusse unne grote naom opgebouwd
en
iedereen waar mêê zunne schilderkunst vertrouwd .
Zellefs
de Franse Koning had eerbied veur zun penseel
en
liet um verreve, "ut laoste oordeel" .
Ondanks
det-tie naor nog meer kunst dee streve,
kwaamp
op 9 augustus 1516, un end aon zun leve.
Vermoedelek
heet Jeroen gin keinder gehad,
ik
denk, det-ie daor ginne tijd veur bezat.
Want
alle visioene die hij wist te verzinne,
legde
hij vast op ut linne.
Hij
waar beslist
in
ut schildere, un realist.
Ut
gewone vollek koos hij as onderwerrep
en
tekende hen af, ondeugend en scherrep.
In
zun werrek waar-ie helemaol nie verlege
want
alles wè God verbooie had, kwaampde tege.
Boosaordeg,
dierlek en verdorreveheid
en
veul boerebedrog en dwaosheid.
De
zeve hoofdzonde, wreedheid, leedvermaok en huichelerij,
spot,
sadisme en haot. Dit alles schilderde hij.
Om
al zun werrek op te noeme, is gin beginne aon,
beter
is, daorveur naor un museum te gaon.
Daor
kunde zun werrek zien, we'k un bietje heb beschreve
en
konstatere, de'k nie heb overdreve.
Hij
maokte Den Bosch ok un bietje beroemd
omdet-ie
zun eige naor onze stad heet genoemd.
We
kunne gerust groots op um gaon
en
zun standbildje op de mert laote staon.
Laote
we ons Jeroenneke mar in ere houwe
en
hem as unne grote Bosschenaor beschouwe.