CUBRA

INHOUD PIERRE VAN BEEK
HOME 
BRABANTS
KUNST
FOTOGRAFIE
TEKSTEN
AUTEURS
AUDIO
SPECIAAL

PRINT

Pierre van Beek - Pietje Wijsneus - columns

 redactie: Ben van de Pol

 

Pietje Wijsneus - Memoires van een vroeg-rijpen baby (11)

Nieuwe Tilburgse Courant - donderdag 16 januari 1947

 

Met het voortschrijden der dagen nam ik toe in gewicht, lengte en in welbehagen bij de mensen. Niets scheen de hoopvol ingezette afwikkeling van de levenskluwen te zullen onderbreken. In letterlijke zin begon - toen ik de aanvallige leeftijd van zes weken bereikt had - het licht voor mij te dagen, 'n geschenk des hemels, dat me veroorloofde enige exploraties in de contreien van mijn wiege-heem te ondernemen.

Ik ontdekte daar een rose hemel, in speelse plooien afhangende gordijntjes met daartussen een bij de minste beweging balancerend kruisje van ivoor en verder een hele boel andere niet de definiėren zaken, die paps of mam vlak voor mijn neus plachten heen en weer te bewegen. Ik behoefde maar weinig vernuft aan te boren teneinde te begrijpen, dat ik al deze voorwerpen met de ogen moest volgen om gestelde verwachtingen in vervulling te doen gaan. Het meest favoriet was bij deze experimenten paps sleutelbos, daar de vertoning hiervan ook nog van een rinkelend geluid vergezeld placht te gaan. En aan mijn reacties op geluid scheen men nog al enige waarde te hechten. Men beschikte evenwel over nog andere apparaten om mijn gehoor te testen als hoedanig ik dan een rood gummi poppetje met een gaatje in zijn rug in herinnering roep. De komst van dit stuk speelgoed in mijn woonstede was te danken aan een geniale inval van oom Piet.

De ijver, waarmede ook de overige familieleden zich reeds vroegtijdig hadden uitgesloofd om mij met geschenken te overladen, kon ik niet anders dan prijzen. Goede bedoelingen prevaleerden daarbij wel eens een keertje boven het nuttig effect. Wat immers zal men als baby van zes weken anders kunnen getuigen van een heuse trom-met-vel, geėscorteerd door twee bijbehorende stokken, waarmede oma uiting gaf aan haar sympathie te mijnen opzichte. Paps heeft er zich in elk geval verscheidene uren mee zoetgehouden, waarbij ik geen andere taak had dan te luisteren. De vraag mag echter gesteld, of het bespelen van een dergelijk instrument de meest geschikte methode is voor de ontwikkeling van het sluimerende muzikale talent eens baby's.

Behalve de trom doken er als geschenken beestjes en ballen op in alle mogelijke uitvoeringen. Zo was daar de bruine beer van tante Annie, de Pekingees van mams, het pluche konijn van tante Leni en zeker niet te vergeten een eigenlijk niet te qualificeren "beest" van tante Sjaan. Met de haar eigen ijver had tante Sjaan dit "beest" zo maar in elkaar gebreid en het met de naam van "beer" betiteld, niettegenstaande een opvallende disproportionering die herinneringen opriep aan de prehistorie en voor evolutionisten zeer gemakkelijk de rol van "missing link" tussen mens en dier vervuld zou kunnen hebben. In ieder geval was mijn "beer" zacht en mollig, gespeend van alle scherpe kanten, waarbij - ter ere van tante Sjaan - mag vermeld, dat dit stuk in de toekomst bewezen heeft het speelgoed te zijn, waaraan ik mijn hart verpand had. Waarmede dan meteen wordt vastgelegd, dat over tante Sjaans babydeskundigheid niet zo gesmaald behoefde te worden als venijnige tongen wel eens plachten te doen!

Daarnaast waren er ook geschenken van een op de toekomst berekende soliditeit, zoals een zilveren servetring, een gouden scapuliermedaille, een zilveren lepel met een gootjesmondje, een lepel met een averechtse steel, een vork-met-een-schuivertje in étui en last but not least een zilveren beker met mijn naam erop gegraveerd uit welk stuk vaatwerk ik tot heden nog nooit heb mogen drinken, omdat een geėmailleerde kroes diens plaats innam toen ik op de leeftijd van het drinken was aangeland. Een geboortebordje in bestelling heb ik dan hierbij nog vergeten op te noemen.

Wanneer nu iemand bij mijn "Memoires" in dit stadium zich de opmerking mocht laten ontvallen: "Je kunt wel zien, dat Pietje een eerstelingetje geweest is! Dat zal zo niet blijven duren!", zal deze intelligente vaststelling de werkelijkheid zeker op de meest volledige wijze benaderen.

 

PIETJE WIJSNEUS