CUBRA

INHOUD PIERRE VAN BEEK
HOME 
BRABANTS
AUTEURS

PRINT

Flaneur (ps. van Pierre van Beek) - columns

 redactie: Ben van de Pol

 

Nieuwe Tilburgse Courant - dinsdag 11 augustus 1959

 

 

Recht uit Het Hart 11

  

Er is wel iets gebeurd!...

 

't Is goed flaneren op "Het Hart" in de open paviljoens en pergola's. Wel een verademing wanneer ge sommige gesloten tenten, gaar gestoofd door de hitte, verlaat. Wat dit laatste betreft is het ook weer "Textiel" dat daarmee de kroon spant. Als wij het voor het zeggen hadden, zouden we hen, die hier de hele dag te demonstreren zitten, een hittebijslag geven. Dat zou dan een progressieve regeling moeten zijn vanaf de eerste flauwte!... Op zo'n hete dag doen we liever aan "Sociaal leven en wonen". Daar hebt ge tenminste lucht en ruimte om te ervaren hoe goed er in Tilburg en onze brave Brabant voor ons gezorgd wordt. "Van de wieg tot het graf" zoudt ge haast anderen napraten!...

Er blijkt in onze contreien wel een en ander gebeurd sinds de tijd, dat de wevers vóór dag en dauw op hun kletterende klompen naar de arbeid togen en in krotten woonden, de bakers bakerden en de moeders in de kraambedden stierven... Wat daar zo aan allerhande drama's en miserie tussen lag, wordt hier niet zo direct uitgebeeld. Ge kunt dat echter zelf afleiden als ge passeert langs de vele facetten van sociale zorg, die er nu blijken te zijn maar vroeger ontbraken. Als Van Gogh nog eens terugkwam, zou hij hier geen inspiratie meer vinden voor zijn tragische "aardappeleters", waarvan ge het origineel in het Museum Boymans in Rotterdam zien kunt en waarvan op "Het Hart" enige details in fotoreproductie aanwezig zijn als een schrijnend symbool van de oude tijd, die we zo graag en zo dikwijls ten onrechte het epitheton "goed" verlenen.

Alles wat er in vijftig jaar tijd verworven werd, aanvaarden we nu als een vanzelfsprekend bezit. Zó vanzelfsprekend, dat we nauwelijks realiseren hoeveel het bij elkaar is. Daarom was het een goede gedachte hier nu eens in woord en beeld een categorische opsomming te geven van de sociale verworvenheden. 't Begint bij de geboorte als direct een Wit-Gele Kruiszuster in de bocht springt (Laat die zuster nou dezelfde zijn, die ons bij onze laatste kraamvisite de beschuit met muisjes bracht!... Hoe maakt u het zuster? "Glad to see you!"...) en het eindigt met de zorg voor bejaarden. Een leven, dat start... een leven, dat naar de laatste dagen neigt... en daar tussenin de boeiende roman, die ieder mensenleven is. Die roman ligt hier weliswaar niet geschreven en gedrukt. Toch dachten wij er hele hoofdstukken van te lezen, flanerend tussen de moderne fotovergrotingen en vergeelde maar gelukkig nog geredde foto's uit de oude doos.

We hebben de mensen van Tilburg en Brabant zien groeien in hun materiële welvaart, in hun verzorging, en in de huizen die zij bewonen en als ge dan ten slotte aan het einde van het paviljoen beland zijt, staat ge daar plotseling voor een enorme spin en een mierennest, die beide zijn als een apotheose. De zwarte spin op de wand is het Tilburg als het werkelijke hart van Brabant, waarvan de grote verkeerswegen als lange poten over de provincie gaan. Het mierennest, dat krioelt aan uw voeten, is de plattegrond van onze stad, waarop ieder zijn eigen straat en huizenblok in de enorme zee wel spoedig weet te vinden. Zó groot is Tilburg in vijftig jaar geworden! Als ge niet wist, dat het uw bloedeigen Tilburg was van "'t Laor" tot "den Haaikaant"... van "Boerke Mutsers" tot "Den Buunderd"... ge zoudt waarachtig denken, dat er een wereldstad aan uw voeten lag!... Er is wel iets veranderd sinds de oude papa Verbunt zo zelfverzekerd op zijn café bij de Schijfstraat schreef, dat ge bij hem "Pas Buiten" waart...

 

FLANEUR