Nieuwe Tilburgse Courant - woensdag 5 augustus 1959
Recht uit Het Hart 7
Paleis voor de
vrouw...
Ook
al zonder dat het begrip "Vrouw" er mee verbonden
wordt, krijgen we bij het uitspreken van het woord
"Paleis" visioenen. Dan zien we marmeren zuilen,
statige trappen, hoge zalen en veel goud. Zóveel
goud als er blinkt in de Zuid-Duitse barokke
kerken!... Geen wonder, dat wie zijn gedachten zo
hoog vliegen laat, daarmee wat ontnuchterd op de
begane grond belandt als hij staat voor een
prozaïsche hal "bijna even groot als de zaal van de
Amsterdamse R.A.I."... Neen, zo komen we er niet!
Hem, die de qualificatie "paleis" uitvond, moeten
andere gedachten door de geest gegaan zijn...
Gedachten aan weelde, luxe heerlijkheid en deze dan
getransponeerd op huishoudelijk gebied. Zo kon hij
dan ook aan zijn "dorado" voor het gezin komen,
waarmee we dan tenslotte toch weer bij het goud
terugkeren, want "dorado" betekent "Goudland" als we
tenminste nog iets van ons Spaans hebben
overgehouden. Van al dat goud hebben we in dit
paviljoen niet veel aangetroffen. Eerder kregen we
het gevoel, dat men het op ons verondersteld goud
gemunt had... Wij zouden tenminste heel wat nodig
hebben indien we ons ook maar een deel zouden
aanschaffen van alles waartoe hier de verleiding
lokt...
Onze
huishoudelijke kwaliteiten verkeren gelukkig nog in
een rudimentair stadium. Dit belet evenwel niet in
te zien, dat in dat onafzienbaar "paleis" alle
denkbare zaken aanwezig zijn, die op vernuftige
wijze de huiselijke beslommeringen van de vrouw tot
geringere proporties terugbrengen. Of het nu
wasmachines of vlekkewater betreft! Waar al de
demonstraties, die ge hier gadeslaat, toe kunnen
leiden mag de hemel weten. We kregen er echter al
enig vermoeden van toen we een jong vrouwtje bij het
afscheid van een demonstrerende koopman - na een
flemende blik op haar man - in een ondeugend
"terzijde" hoorden zeggen: "Misschien is mijn man
wel zo lief mij bij mijn verjaardag zo'n apparaat
cadeau te geven!"...
Nooit geweten, dat er zóveel mixers op de wereld
bestaan! Wie zei, dat we in het atoomtijdperk leven
nadat "de eeuw van het kind" al opgesoupeerd is?
Beslist onwaar! In het tijdperk van de mixer, daarin
leven we! "Een kind kan de mixer doen!" zij de
nieuwe leuze. Een beetje van dit... een beetje van
dat... klaar is Kees! "Wilt u maar even proeven
mevrouw!"... We hebben geproefd zonder mevrouw te
zijn! Zóveel geproefd en zóveel gekeurd als man in
het "Paradijs der Vrouw", dat we ten slotte het
gevoel kregen zelf een mixer te zijn.
"Bien étonné" ontdekten we in dit "Paradijs" ook nog
een patertje-langs-de-kant. De naam Guido verried
reeds zijn Vlaamse komaf. Dat hij hier als
"geestelijke" adviseur stond, konden we moeilijk
aannemen. Een nader onderzoek wees dan ook al
spoedig uit, dat het hier méér om "geestrijk" ging
wat niet zoveel letters verschilt. Proeven kunt ge
het onderscheid echter des te beter...
Tussen al de huishoudelijkheid door waren we ook nog
getuige van het maken van "handgeschept papier". Nu
weten we tenminste waar ons fraaie Oud-Hollandse
papier met zijn rafelige randen vandaan komt. In
letterlijke zin wordt het op een zeef geschept uit
een kuip vol cellulosepap. Men heeft ons verzekerd,
dat het met aangewaterde karnemelkse pap beslist
niet gaat. Jammer! We zouden het anders thuis met de
huishoudzeef geprobeerd hebben. Als watermerk wilden
wij er keurig "Flaneur van het Hart" in zetten. 't
Is allemaal heel eenvoudig. Overigens, die
papierscheppers zijn ook niet van gisteren... De
machine doet het vlugger - zij het ook minder
karakteristiek. Verschil in het resultaat ziet u
tóch niet! 't Is maar dat u het weet als u zich op
geschept papier verloven gaat, jongedame...
jongeman!...
FLANEUR