Nieuwe Tilburgse Courant - zaterdag 19 mei 1945

 

 

De herten leven nog!

 

Hartekreten hebben snelle voeten! Ze gaan vlug en ver. Tot in de uiterste hoeken van Tilburg - tot in de uiterste hoeken der wereld. Zoo heeft de verzuchting, die ik onlangs slaakte over de herten van het park, méér snaren geroerd dan ik durfde droomen. Op vleugelen is de boodschap tot mij gekomen, dat de herten niet door de Duitschers gestolen zijn. Zij doken onder alvorens dit geschieden kon. Waarmede op de eerste plaats bewezen wordt, dat wie eens steelt, toch altijd een dief is en voorts: dat nog méér harten dan het mijne in Tilburg voor de herten klopten.

Ergens in de buurt van het kano-station aan het kanaal wachten zij den dag van hun opstanding af. Dat is de dag, dat zij weer liggend op hun voetstuk aan den ingang van het park zullen philosofeeren over de vele mysteries van het park. De herten blijken dragers van nog meer geheimen dan ik had vermoed. Ze dragen niet alleen de liefdefluisteringen van al de banken en dergelijke versleten romantiek, het speelgoed van droomende dichters, die niet bij konden houden den tred van den tijd, maar ze hielden ook verborgen - althans voor mij - het geheim van hun eigen samenstelling.

Een gewetenloos mensch, gespeend van alle fantasie, heeft mij uit de wereld der schoone verbeelding neergeploft op den harden werkelijkheidssteen. De herten van het park - mijn herten en misschien ook de uwe - ze zijn van zink... Zóó hadden de afstand en de tijd, waardoor iedere herinnering wordt verguld, mijn juichend hart misleid! San Marco's paarden zijn toch beter, gelijk ik u reeds had verteld! Doch wat doet het er ook toe! Geen goud - geen zilver! Geen koper en geen brons! Alleen maar herten van zink!...

Zink!... Zink!... Zink!... De portemonnaie zit er vol van!... Alle dakgooten en afvoerpijpen zijn er van gemaakt! Maar zingt daarin juist niet het ruischen van den regen als hij met zijn dunne vingers tikt op de daken van de huizen?... En rutselen daarin niet de verhalen van de verre reizen, die de wolken maken?... Zoo herneemt de romantiek dan toch weer haar recht! De roem der herten blijft onaangetast!

 

CLAUDIUS