CUBRA

INHOUD PIERRE VAN BEEK
HOME 
BRABANTS
AUTEURS

PRINT

Claudius (ps. van Pierre van Beek) - columns

 redactie: Ben van de Pol

 

Nieuwe Tilburgse Courant - vrijdag 11 mei 1945

 

 

De herten van het park

 

Nu Tilburg weer begint boven te duiken uit de oorlogsapathie, zijn er dingen, die ge mist. In uw huis - in het beeld van de stad - in uw hart!... Gij immers mist uw fiets. Ik de herten van het Wilhelminapark. Zooals de Duitschers de beroemde paarden van de San Marco uit Venetië gestolen hebben, stalen ze de bronzen herten van ons park. Misschien zijn ze nu wel "kanon". Ja, niet van de alcoholica, zooals een mensch "kanon" kan zijn, maar een heusch kanon, dat verlaten staat aan een uitgestreden front. Ik beweer niet, dat er cultuurmonumenten aan verloren zijn gegaan. Geef mij dan San Marco's paarden maar! Doch een stuk van Tilburg waren onze herten toch. Zeg dat nou zelf!

Hoeveel jaren ze als trouwe wachters gelegen hebben aan den ingang van ons park, weet ik niet. Dat moet ge aan de geschiedvorschers vragen. Ik weet alleen, dat zij dragers van veel geheimen waren. En dat deden ze goed! Wat ge van de menschen heusch niet zeggen kunt!... Parken bezitten veel geheimen! Ze kennen de mysteries van de maandoorlichte nachten. Van de paarlemoeren luchten... Van het ruischen der boomen... Van het ademen der heesters... En van het fluisteren der liefde... Ja, over dit laatste weten zij het meest van al! Dat komt door de banken, waarop jonge menschen zoo gaarne rusten gaan. In alle parken van de wereld is dat zoo. Hebt ge dat nog nooit gemerkt?

Onze harten nu waren jarenlange deelgenooten van dit al. Ook zij kennen de dure eeden van eeuwig trouw door reeksen van geslachten afgelegd. Hoe schoon!... Zij kennen de leugens van uw jonge liefde en de mijne. En waren die ook niet schoon?... Steeds als ik de herten zag, moest ik zonder blozen daaraan denken. Die rozen der herinnering zou ik graag opnieuw zien bloeien. Kwamen daarom de herten toch maar weer!...

 

CLAUDIUS