Nieuwe
Tilburgse Courant - vrijdag 10 oktober 1941
Zondag
Ha, daar is de Zondag weer! Met 'n in
plooi gestreken broek, zijnen kraakwitten boord en
hoogen hoed! Kom er in, kom er in en zit een beetje! Als
de Zondag binnenkomt, lacht heel het huisgezin... Heeft
dat de dichter niet gezegd? Neen, dat heeft hij niet!
Nooit! Nou, dan zeg ík het maar! Den Zondag kijkt ge
gaarne in 't gezicht omdat hij van uw eigen is. Ge leeft
van den eenen naar den anderen toe. Loopt ze iederen
keer met uitgestoken armen tegemoet want elk hunner
draagt, als zilveren medailles, blinkende verlangens op
zijn borst. De mensch zou geen kind moeten zijn indien
hij die niet trachtte te grijpen! Zoo zie ik de
Zondagen, op nauwkeurig afgemeten ruimten, in den sliert
der dagen, als de pijlers van onze hoop.
Iedere goede Zondag begint in de kerk.
Dat staat geschreven! Door den opgepoetsten dag stapt
gij opgepoetst er heen. Met in uw vestzak twee centen
voor de schaal. Één voor de eerste, één voor de tweede
schaal... In uw hoofd de gedachten aan God... In uw hart
den dank, dat gij er nog moogt zijn... Des middags is er
Lof. Voor de vrome zielen! Ja, mijnheer pastoor, zóó
gauw zijn sommigen content, dat zij met een Lof zich
zelf al bij de vromen durven scharen. 't Zijn dingen,
die gebeuren, wat ik ook niet gebeteren kan!
Dan is de Zondag voor u! Ge steekt de
vlag van uw vrijheid uit. Alle gekooide wenschen vliegen
naar de vier hoeken van de wereld. Zon, lucht en water -
schoonheid, liefde en idealen tegemoet. In de bosschen,
de velden en de hei zitten duizend geheimen, met
popelende harten, te wachten tot gij ze komt
ontdekken... Op het einde van de lindelaan, waar geen
onbescheiden huizen staan, wacht het meisje met den
rozenmond, die zich door u alleen gewillig kussen
laat...
En als het regent? Dan klimt ge thuis in
een zelfgebouwden droom. Ge maakt verre reizen in den
geest... Ge duikt onder in het gekke boek, dat een strop
voor den uitgever werd omdat boomen en huizen en doode
dingen als muziek er in te zingen staan... (Die auteurs
moesten ook verstandiger zijn!) Ge sopt uw pen in den
gloed van de verbeelding en schrijft de proeve van een
vers, dat ge op Maandagochtend weer verscheurt... Dat
alles nu doet ge op Zondag, wanneer ge u onbespied,
uzelve weet. Daarom is de Zondag de rijkste dag van de
week!
CANTECLEER