Nieuwe
Tilburgse Courant - woensdag 15 januari 1941
Sneeuw
Kijk, hoe de sneeuw komt aangedanst in
zachte, veeren vlokskes! "Ons Lieveheerke schudt zijn
beddeke uit", placht moeder mij te zeggen toen ik nog
een kleine jongen was. Ja, moeders kunnen soms van die
ongekunstelde beelden vinden, waar
schrijvers-van-professie jaloersch op mogen zijn!... Ge
gelooft al lang niet meer, dat Onze Lieve Heer in een
veeren bed slaapt, doch het simpel beeld, dat uw moeder
u meegaf van haar schoot, zit nog immer verborgen ergens
in een hoek van uw gedachten. En 't presenteert zich
altijd weer zoodra de blijde vlokskes vallen. Waarin ge
een bewijs kunt zien hoe woorden, op een schoot
gevangen, diep druppen in een menschenhart...
Wat uit de hemel valt, is er in gesopt
geweest! Daarom is de dans van de sneeuw een curieuze
zaak, waarin ge wonderlijke dingen ziet indien uw oogen
geen kadetjes zijn. Helaas schijnen ze dat bij vele
menschen wél zoodra het de dingen der natuur betreft! We
moesten probeeren daarom wat te doen. Dit vindt gij toch
immers ook? Dus laten we eens zien naar de sneeuw, die
valt.
De vlokskes, welke dichtbij langs u henen
gaan, lijken als witte koorden saam te hangen en los
zweven ze eerst, verder van u vandaan, waar het vallen
ook zoo vlug niet schijnt te gaan... Ei, wat een
kostelijk bedrog speelt de sneeuw met uw gezicht! Volg
nu één vlokske met het oog. Richt dan uw blik omhoog en
zoek er snel een ander uit. Wanneer ge dit herhaalt,
eenige minuten achtereen, en daarna kijkt op den
dichtgedekten grond, ziet ge dien rijzen terwijl ge u
zelve dalen voelt... Wéér speelt de sneeuw met u haar
spel! En hebt ge wel eens zwarte sneeuw gezien? Grijp
slechts uw geluk van de grijze lucht en beschouw de
vlokken, welke dwarrelen, recht boven uw hoofd. Zoo
krijgt ge zwarte sneeuw! Als gij soms denkt, dat ik u in
het ootje neem, moet ge het maar eens aan Aristoteles
vragen!... Doch méér wonderen nog schept voor u de
sneeuw. Ik maak er gauw een raadsel van! Wat is het
helderste der twee: de grond vol sneeuw of een strakke
lucht van enkel grijs? Gij raadt: de sneeuw! Maar 't is
juist andersom. Ge kunt dat zien wanneer ge de lucht op
een spiegel neemt en haar hierin legt bij de sneeuw...
Zoo draagt de sneeuw dus allerlei
geheimen mee. Ze schenkt die aan de menschen, die haar
gaarne zien met een scherpen blik. Doch zóó'n blik is
geen gemeen bezit. Daarom gaat er veel menschenvreugde
ongekend voorbij en wordt de wereld, heel misprijzend
soms, een tranendal geheeten...
CANTECLEER