Naarus
Brieven van 'n oud Tilburger
Geaachte Tilburgers
De kraante staon
tegesworrig vol mee alderande raodgevinge hoe ge oe fiets zo zuinig meugelik
mot behaandele, en as ge dan oe gewete is onderzuukt dan komde toe de
conclusie degge aon oeien plichte van fietsverzurg nog aaltij grouwelik te
kort zèt geschote. Toen ik ’t irste charpiter geleze ha gonk ik is nor mène
velo kèke. Ik hazze in gin maonden gezien. De bindjes slap, innen duim dik
stobber d’r op en hier en
daor wè aauwe roest. Zoo hong ze daor te kèke.
‘k Heb er drèk is mee innen plumeau langs geslaon en toen kwame ze mèn
roepe.
Daogs naoderhand zaak ze wir hange en ‘k docht: “O jé dès waor”;
allebaai de bèndjes wè opgepompt. Toen ik wir inne kraant geleze ha, mos
ik wir gaauw trug want ’t was himmel onvoldoende wèk ha gedaon. Zoo hek
naa elke keer as ik innen kraant in m’n haande heb gekrege in uurke of
aanderhalf aon mène fiets gewerkt en op slot hèk naa zon fèn fietske
gekrege dèk er nie mir op durf te gaon zitte. ‘k Heb er echten ambitie in
gekrege om dè trouw bisje te knuffelen en te vertroetele, en omdèt in mèn
lab zo stobbert, hèk ze na fen in in liddekaant gelee, en mee laokes
ondergestopt. Zoo lee ze daor fèn te genieten van in zaolige rust mee
goeien oppaas. Vruuger waren er nie zo veul fietse as tirresworrig en toen
ware de meensen er ammel veul zuiniger op. In heele nuuwe fiets, dè kwaam
zo goed as noot veur, ’t was aaltij lappe, lakke, prutse, tot in het
oneindige. Elk veurjaor kreeg zon fietske is in goei burt, wier ze wè
afgeschuurd en opgelakt, hier en daor inne nuuwe speek ingezet, soms nuuw
spatbordjes en handvatsels, en soms wier ’t stuur wel is opnuu vernikkeld
en dan hadde wir in nuu fiets. Die ’t hendigste was in die zaoke en ’t
miste geduld ha die ha de schonste fiets, mar dè geduld daor kwaam nog wel
is wè aon te kort, vural omdè dieë fietselak van vruuger nogal traog was
in ’t dreuge. Op die pötjes stinte ellenlange gebruiksaonwèzinge hoe dèt
precies mos, en hoe lank dè ’t mos dreuge. As zon fiets opgekalefaoterd
wier dan was dè in evenement waor gedurig over geprot wier en van iemes die
zon kerwaai met of zonder hulp onderhaande ha, koste geregeld de staand van
zaoke vernemen: “Naa hèk de raoikes klaor, vènaovend koom ik klaor mee
’t afschure, vumiddag onder ’t schof zak er ’t stuur is fèn in
monteere”, enz. enz.
Naa hèk er vruuger is eene meegemokt daor bij uilie die ’t buskruit nie
uitgevonde ha want as hij dè ha motte doen hamme na gin orlog gehad, en dieë
meens ha ok al ennigte daoge aon ’t zèvere gewist over z’n fiets. En te
liste verteldenie: “Mèrge vruug om in uur of zis gao ‘k aon ’t lakke
want ik kan ze nie langer misse”. ‘k Zi nog “ge zult toch unnen tèd
geduld motte hebbe toese dreug is”. “Jao” zeetie zoo “’k heb ut
ammel goed geleze op ’t buske”.
Zoo gaa ak um daogs naoderhaand zaag, begos ie al sebiet op te scheppe
desser zo fèn uitzaag, “’t is kepleet in nuu”zittie. Zoo wier ’t
twaolf uur, en toen om in uur of één wies ik nie wèk zaag: daor kwaamp ie
deur de straot gerend op die fiets, de slipkes van z’n jèske wapperden um
as vlagskes aachternao. ‘k Zette mèn haande tot innen toethoorn en ‘k
kweek um aachternao: “Heeeee Klaos!!! ”Hij heurde me nog net en draoide
om. ‘k Zeg: “wènneer hèdde gij die fiets gelakt?” “Vurmèrge”
zittie, “om zis ure”. “Dan kan ze naa toch nie dreug zèn man”, zik,
en ik vuulde is, en ik kreeg innen zwarte vinger. “kik naa, waor lèkent dè
naa op?” “Jè” zittie, “’k heb ut krèk gedaon zoas op ’t buske
stind, vumèrge om zis uur gelakt en twee eetmalen laote dreuge, en naa is
’t nie dreug”. ‘k Zeg “dè daankt me de stoep, dè dieë lak nog nat
is, as er op stao dettie twee etmalen mot dreuge”. “Hoe lang is dè
dan?” zi Klaos. ‘k Zeg: “Wel aacht en virtug uure witte gij dè
niet?”
“Oo” zittie, ïk ha gedocht eetmalen, nou om zis uur gelakt, om aacht
uur brood geknaauwd en naauw vumiddag middagete dès toch twee eetmalen”.
‘k Docht dèk borste, de traone zate in m’n ooge van ’t laache, ‘k
Zeg: “Verroest Klaos, dan hadde wel twee keere vlak aachter bekare kunne
frète, dan was ze nog gaauwer dreug gewist”. ’t Was me wel innen
gladdekker den dieën, mar de fietskes wieren in dieën tèd puik
onderhaauwe, net as naauw.
Allée
veul groeten uillieën,
NAARUS
|
|