MIJN TAOL (Leo Heerkens)
'k
Heur ze geere, mijn taol,
as
ze nuchter en kaol
komt
gerold uit 'nen brabantse mond,
dan
klinkt ze soms vol
as
'n sonate in mol
van
Beethoven, kerngezond.
Soms
springt ze, mijn taol,
as
'nen kaaischeut van staol
op
den tegelen vloer in den gang;
dan
weer zingt ze zo schoon
en
zuiver van toon
as
merelzang helder en lang.
'k
Heur ze geere, mijn taol,
ok
al lijkt ze mar kaol,
de
taol die ons moederke zong,
toen
ze wiegde in slaop
heuren
kleinsten knaop,
in
die wieg waor dè kruisken in hong.
'T ONTSTAON EN VERGAON
VAN
DE WERELD (Leo Heerkens)
't
Wereldbölleke
draait
as 'n tölleke
op
et mollig poeleke van den Heer;
't
kiendje Jesus zong eens 'ne keer:
"ölleke,
bölleke,
riebe-zölleke,
ölleke,
bölleke,
tölleke,
draai!"
't
Wereldbölleke
draait
as 'n tölleke
op
et mollig poeleke van den Heer;
't
kiendje Jesus zingt eens 'ne keer:
"öpke,
döpke,
boterstöpke,
öpke,
döpke,
knöpke,
stop!"
HERINNERING (Leo Heerkens)
Och,
kender, akkoe zo lekker zie speulen,
aachter
et huis in et gras,
dan
denk ik terug aon die zaolige daogen
toen
'k zelf nog zo'n peuterke was.
Veur
mijn zijn die zaolige daogen vergaon,
komen
ok noot meer weerom;
'k
moet naa veur ullie uit werreke gaon
en
'k ploeter m'n eigen haost krom.
Toe,
kender, ravot er mar raok in ons waai,
g'het
naa nog efkes den tijd,
't
is naa veur ullie nog volop Maai,
ravot
tot ge grooter zijt.
Ooooch,
kender, ik zie oe zo geere daor speulen,
aachter
het huis in et gras,
'k
denk dan terug aon die zaolige daoge,
toen
'k zelf nog zo'n peuterke was.
SLAOPLIEKE (Leo Heerkens)
Menneke,
gao toch 's lekkerkes slaope,
gunt
er oew moederken evekes rust,
lieveke,
toe naa, ik moet er van gaope,
'k
heb oe al dik zat slaopwel gekust.
Heurde
't nie, menneke, teegen de ruite?
't
Doet er den boeman, die is er zo kaod!
Lieveke,
dik van oew pap mee beschuite,
toe
naa, gao slaopen, et is al zo laot!
Menneke,
moeder wordt muug van et wiege,
't
kersken is haost uit den blaoker gebraand;
gao
naa mar gaa mee oew engeltjes vliege,
toedoen
oew eugkes, dan slaopte al... bekaant.
Doewerie-doewerie-doweriedieje,
moederke
leet er oew dekentjes goed,
doewerie-doewerie-doeweriedieje,
slaop
naa mar zuutjes, onschuldigen bloed.
DEN SMID (Leo Heerkens)
Daor
was er eens 'nen smid,
'nen
stoeren boerensmid,
die
zwaaide mee 'nen zwing-zwang-zwong
den
haomer op den ping-pang-pong,
den
stoeren boerensmid.
Den
smid die had 'n vrouw,
'n
struise knappe vrouw,
mee
wangen as 'n bellefleur
mee
klaore oogen, blauw van kleur,
'n
struise, knappe vrouw.
Er
kwaam ok eenen heer,
'nen
heelen sjieke meneer,
en
't vrouwke stond al in de deur
en
't wou ermee den heer van deur,
dieën
heelen sjieke meneer.
Mar
den smid die ha' 'nen wil,
'nen
ijzersterken wil,
hij
greep z'n vrouw en lee ze 'n keer
op
't aombeeld in z'n smisse neer......
'nen
ijzersterken wil......
Wè
dee dieën sjieken heer?
dieën
kaolen, sjieke meneer?
die
vloog er as 'nen haos van deur
en
noot meer kwaam ie aon de deur,
dieën
kaolen, sjieke meneer.
Z'n
struise, knappe vrouw,
de
smid genaas ze gauw,
hij
zwaaide mee 'nen zwing-zwang-zwong
den
haomer op den ping-pang-pong,
de
smid genaas ze gauw!
NOEMERKE TIEN BIJ PIETJES (Leo Heerkens)
De
wieg stao op zulder vlak onder et dak,
fiedoederiedie,
fiedoederiedoe,
ze
raokt al kadukelijk kriekerdekrak,
fiedoederie,
doederiedoe.
Hoe
kort hee et wiegeske daor mar gestaon!
fiedoederiedie,
fiedoederiedoe,
Hoe
dikkels haolden ze 't daor al vandaon!
fiedoederie,
doederiedoe.
"Zeg
Piet, is ons wieg al gerepareerd?"
fiedoederiedie,
fiedoederiedoe,
"Z'is
rot, vrouw, - ik heb et genog geprebeerd!
fiedoederie,
doederiedoe.
"Mar
hoe 'k ok timmer en hoe ik et vat,
fiedoederiedie,
fiedoederiedoe,
het
wiegeske waggelt en kraokt as 'n krat!"
fiedoederie,
doederiedoe.
Ineens
vloog den ooievaar over et hek,
fiedoederiedie,
fiedoederiedoe,
mee
noemerke tien in 'n pak aon z'nen bek,
fiedoederie,
doederiedoe.
Van
erremoei kocht ik, ocherm, op den pof,
fiedoederiedie,
fiedoederiedoe,
'n
heel schoon nuuw wiegske, dè was m'eenen bof!
fiedoederie,
doederiedoe.
Naa
hebbe 'm ons hummeltje, noemerke tien,
fiedoederiedie,
fiedoederiedoe,
de
naom kunde raoien, - 't zal hieten: Mar-tien!
fiedoederie,
doederiedoe.
KENDERMOND (Leo Heerkens)
Deur
'n scheur van blauwzij azuur,
tuurt
daor de maon in et aovond-uur.
'k
Zit op de baank veur et huis wè te dutte
en
onze kleine speult aachter de schuur.
'k
Vuul me dan zacht aon m'n kleere getrokke,
'k
doezelde krek, 'k was er haost van verschrokke.
"Pappie,"
- zoo zee-g-et, - en wijst dan naor bove,
"Pappie,"
- zoo zee-g-et, - "kijk daor 'ns: 'n seur!"
"Pappie,"
- zoo vraogt et, en et tuurt naor et maontje,
"Pappie,
kijkt dáór 's Lievenheerke soms deur?"
PALESTRINA IN DE ST. JAN (Leo Heerkens)
Honderdduuzend
klarinette,
cello's,
bassen en trompetten,
engelestemmen,
örgeltoone
komen
oe daor tegenstroome,
komen
op oe toe gevloge,
klimme
langs de raanke boge,
zwengelen
in gothieken stijl
naor
den hemel in alderijl.
Sprankelende
klaankfonteine,
kenderstemmekes,
puure, reine,
mannetoone,
zwaor' sonoore,
prachttenoore
"en furore",
kendersnuutjes,
kendervuutjes,
superpliekes
zinge
liekes...
man,
och man, wè-d-is dè fijn!
zugget
in den hemel nóg schoonder zijn?!
BEGRAOFFENIS (Leo Heerkens)
Luikes
stapt de zwarte stoet
deur
de vieze natte straote,
waor
in 't deurgat vrouwkes praote
van
ons moederke... niks as goed.
Peerde-hoeve
ploffe neer
op
de ronde harde kaaie...
traonen
schreuw ik tussenbaaie,
iedere
plof die doe me zeer.
Naor
et kerkhof, voet veur voet,
gaon
me deur de stille straote,
waor
de vrouwkes over oe praote,
moederke,
alleen mar goed.
MELODIEKE (Leo Heerkens)
Ik
heur 'n melodieke,
'n
melodieke fijn,
dè
moet 'n melodieke
uit
mijn kenderjaore zijn!
Ik
zie 'n proper wiegske,
'n
kruiske van ivoor,
ik
heur et melodieke
heel
zuutjes aon m'n oor.
Ons
moederke daorbove
zong
eens die melodie,
die
tijd is al lang vervloge
mar
't melodieke nie......