 |
Inhoud
De Mus op
m'ne Kreugel
't Mesjien
De
Toddeman
'n
Weeverke schoot...
Vlinderke
Ik di't!
Klaoske
Vaok
Kenderdaanske
Och,
Hannie...
Moederke
|
't Kreugeltje (Enkelde
liekes van mijn bruur Leo Heerkens)
De Mus op m'ne Kreugel (Leo
Heerkens)
Mijn kreugeltje
piept er al over de weg,
et kreunt en et
steunt langs de dorene heg;
toch heur ik 't
gepiep van m'ne kreugel nie nooi,
et klinkt in mijn
oor' as een lieke zo mooi.
Daor sjoert er
ineens mee 'n lollig sjiep-sjiep
een mus heel
brutaol op mijn kreugeltje-piep,
ik stuuper mijn
waogeltje dapperkes deur
en daar kwèkt me
die mus z'n brutaole scheur:
"Hé, boerken
op klompe, oe kreugeltje piept,
ik heurden iets
piepen en ik daocht dè ge me riept,
ik moet oe 'ns
hebbe, dus schaai er 'ns uit
mee oe lillike
pieperdepieper-geluid!"
Daor zet ik mijn
kreugeltjen efkes veur stop
en ik zeg er, zo
familiair as ik kos, boven op:
"Brutaole
sinjeur, dè betaolde me zuur!
m'ne kreugel en
gij dè-d-is zuster en bruur!"
"Dè daochte",
- zee 't muske, - "mar heur dan 'ns hier;
laat míjn dan 'ns
zingen, ik doe't mee plezier!
Dè piepe van ou,
dè bevalt me nie, maot,
al piepte dan nòg
zo kordaot over straot!"
Verèchtig, de mus
is aon 't sjielpen gegaon,
nee, daor kan mijn
kreugeltje nie tegen aon;
zo zuiver, zo
simpel, zo helder en fijn...
ze lijkt wel 'ne
naachtegaol in et klein!
"Tot
ziens!" riep de mus en ze sjoert a-weer weg,
mijn kreugeltje
piept weer deur langs de heg...
toch heur ik 't
gekreun van m'ne kreugel nie nooi,
et klinkt in mijn
oor' as een lieke zo mooi!
't Mesjien (Leo Heerkens)
Blinkend lomp stuk
prakkezaosie
mee oewen ijzeren
harteklop,
mee oe puffende
hijgende longen
en oewen harde
kopere kop,
gulzige sloeber,
ollievreeter,
't vet dè dröpt
nog van oewen buik!
hedde dan noot
genog gedronke?
luste naa weer 'n
volle kruik?!
Haaw ik van ou,
raar stuk spektaokel?
stemt die meziek
van ou me tevree?
Och, gij stampt en
gij doet mar, mesjien, en
spek mar goed dik
mijn portemenee.
Stamp en stoot mar
raok, mesjientje,
trek aon de riemen
en span ze mar strak,
draai er de
schijven en laot ze mar kraoken,
gij verdient
mönnie, ik haaw mijn gemak!
Blinkend lomp stuk
prakkezaosie
mee oewen ijzeren
harteklop,
mee oe puffende
hijgende longen
en oewen harde
kopere kop...
De Toddeman (Leo Heerkens)
Daor komt den
toddekreemer aon,
hij jaogt z'n
hitje langs de baon.
Toddéé!
Hot - ju!
De kender, ze
graaien in schuur en in schop
ze moeten 'n
meulentje, pias of pop.
Toddéé!
Allee - ju!
Ze laoien d'r
zakken toe boven toe vol
en draoven er hard
mee de straot op! - én lól!
Toddéé!
Hu! - Hu! -
De toddeman zet er
z'n waogeltje stop,
z'n Mie lee te
slaopen languit aachterop.
Toddéé!
Hu! - Hu! -
De toddeman laacht
er mee heel z'n gezicht,
die zakke die zijn
er, verdomme, nie licht!
Toddéé!
Hu! - Hu! -
"Wè moete
gij emme?! 'ne Meule? - 'n Fluit?
'n Pop of 'ne
pias? - En gij, kleine guit"
Toddéé!
Hot - ju!
De kender die
springen en gieren van lol
en de toddeman
laoit er z'n waogeltje vol.
Toddéé!
Allee - ju!
'n Weeverke schoot... (Leo
Heerkens)
'n Weeverke schoot
eene paddevoet*,
potjeverdie,
zoo'ne paddevoet,
en 't weeverke
schoot eene paddevoet
en de ketting die
knapte kapoet.
En et weeverke
ketterde: potverdot
potjeverdikkie wel
potverdot,
en et weeverke
ketterde: potverdot
d'r zijn er wel
duuzend kapot!
En de spoelen
klabetterden: retteketet
van
krijg-de-colère, van retteketet,
en de spoelen
klabetterden: retteketet
ge hè't er nie
opgelet!
En et weeverke
daocht: wè doe ik er mee,
wè doe 'k er
verdimme-verdomme naa mee,
en et weeverke
daocht: wè doe ik er mee,
wè doe 'k er toch
mee, sakee!?
Toen is er de
weever aon 't kneupen gegaon,
aon et knippen en
knappen en kneupen gegaon,
toen is er de
weever aon 't kneupen gegaon
mar et stuk was
naor de maon.
En bij iedere
kneup zee ie: Potverdot,
potjeverdikkie wel
potverdot,
bij iedere kneup
zee ie: potverdot,
d'r zijn er wel
duuzend kapot!
En de weever kwaam
thuis zonder centen aon,
zonder sinten en
santen en centen aon,
en de weever kwaam
thuis zonder centen aon
en ie spraak zijn
vrouwken aon:
"Zeg, vrouwke,
ik schoot eene paddevoet,
potjeverdie,
zoo'ne paddevoet,
zeg vrouwke, ik
schoot eene paddevoet
en de ketting die
knapte kapoet".
En 't vrouwke dè
ketterde: potverdot,
potjeverdorie toch
potverdot,
en 't vrouwke dè
ketterde: potverdot,
dan hebben we niks
in de pot!
En de kender
trompetterden: retteketet,
van
krijg-de-colère, van retteketet,
en de kender
trompetterden: retteketet
en gongen mee
honger te bed.
En ze droomden van
'ne paddevoet,
potjeverdie,
zoo'ne paddevoet,
en ze droomden van
'ne paddevoet
mar slaopen dè
deejen ze goed.
Ze ketterden
droomende: potverdot,
potjeverdikkie wel
potverdot,
ze ketterden
droomende: potverdot
d'r zijn er wel
duuzend kapot!
(*paddevoet:
plek waar de scheringdraden door de weefspoel zijn stukgeslagen.)
Vlinderke (Leo Heerkens)
't Vlinderke
vliegt al
over de heg,
fladderend blumke,
en
't wipt weer weg,
waocht 'ns, daor
zit et
neer op et mos,
'k zu-g-et wel
vatten
a'k-et mar kos!
Floep! Daar heb ik
et
onder mijn klak,
'k zal et
bewonderen
op mijn gemak;
óóóch, wè-d-is
er 'ne
vuurvlam toch
schoon
rood van
vleugelkes,
diep van toon.
Rembrandt die hee
van z'n
wonder-palet
op geen enkeld
paneel
zoo'n schoon rood
oot gezet!
Kleurige vlinder,
nee,
keurige vrouw,
'k zie oe zo
geeren, ik
haaw van ou!
Ik di't! (Leo Heerkens)
Oo, as ik opnuuw
weer 'n kiendje kon worren,
ik di't!
ik speulde, ik
leerde,
ik vrijde,
verkeerde,
ik sjouwde en
bouwde,
ik ploeterde,
trouwde,
jao, as ik opnuuw
weer 'n kiendje kon worren,
ik di't,
ik digget, ik
digget,
ik di't!
En kos ik mee
niksdoen mijn kosje verdienen,
ik di't!
ik sliep,
rentenierde,
ik waandelde,vierde,
'k liet d'aandere
ploegen
en zweeten en
zwoegen,
jao, kos ik mee
niks doen mijn kosje verdienen,
ik di't,
ik digget, ik
digget,
ik di't!
En as ik mee
boemele den hemel kos erven,
ik di't,
ik borrelde,
bierde,
ik zwabberde,
zwierde,
ik daanste en
sjaanste,
ik fuifde, ik
schraanste,
jao, as ik mee
boemele den hemel kos erven,
ik di't,
ik digget, ik
digget,
ik di't!
't Is hillemaol
aanders: 'k moet werken en bidden,
en 'k doe' t!
'k zal vreuken en
vroeten
mee haanden en
voeten,
'k zal bidden en
boeten
en sterreve
moeten...
't is hillemaol
aanders: 't is werken en bidden
en 'k doe 't.
ik doeget, ik
doeget
ik doe 't!
Klaoske Vaok (Leo Heerkens)
Klaoske Vaok is
zaand aon 't strooie,
grib, grab, grauw,
't wil oe in oe
eugskes gooie,
grib, grab, grauw.
Heur 'm op de
trappe trippe,
grib, grab, grauw,
zie 'm op oe bedje
wippe,
grib, grab, grauw.
't Grabbelt mee
z'n grabbelhendje,
grib, grab, grauw,
in zijn
gribbelgrabbelmendje,
grib, grab, grauw.
Klaoske Vaok is
zaand aon 't strooie,
grib, grab, grauw,
't wil oe in oe
eugskes gooie,
grib, grab, grauw.
Kenderdaanske (Leo Heerkens)
Kek die kiendjes
speulen in de waai:
trippelende
vuutjes,
bolle ronde
snuutjes,
heur ze zingen:
eene-tweeë-drie,
ikke nie,
dan ons Rie,
mee ons Mie.
Heur ze
rombombommen op die trom,
mee een spaons
rietje,
Rietje, Mietje,
Pietje,
kende gij soms
schoondere muziek,
oome Driek,
mee oewe riek,
piekepiek?
Zie ze springen in
de ronde ring,
waaierige rökskes,
ronde bolle
bökskes,
heur die kiendjes
speulen in de waai,
wè 'n gekraai,
wè 'n lawaai,
wè 'n kadaai!
Och, Hannie... (Leo Heerkens)
Och, Hannie,
ik kan nie
genog van oe haawe,
vriendelijk
frommeske-lief,
hier hedde een
kusje,
mijn lekkere
zusje,
gij moederkes
hartedief.
Och, Hannie,
ik kan nie
genog naor oe
kijke,
vriendelijk
durreske-fijn,
wè staot er oe
huudje
toch leuk op oe
snuutje,
ge zijt er oe
moeder in 't klein!
Moederke (Leo Heerkens)
Ons moederken is
van ons henegegaon
naor onze Lieven
Heer,
ons moederke hee
ons verdriet aongedaon
naa veur den irste
keer.
Och moederke,
moederke, moederke, daor
bij onzen Lieven
Heer,
gij blijft veur
ons allemaol bidde, nie waor,
wij missen oe zo
zeer.
Ik zie er oe,
moederke, boven al staon,
daor in de
hemeldeur,
gij hebt er die
deur veur ons open gedaon
't is of 'k oe
flösteren heur:
"Och, kender,
vergeet er et hemeltje nie;
ik ben nie eer
tevree,
veur dè'k oe hier
ammaol in 't hemeltje zie,
bidt, kender, mee
me mee!"
