CuBra

INHOUD TILBURGSE LIEDJES
INHOUD FEESTLIEDJES
BRABANTS
HOME
TEKSTEN
AUTEURS
SPECIAAL
De pagina's van deze rubriek worden verzorgd door Ed Schilders, Rolf Janssen,  Henk van Belkom, en Ben van de Pol
Copyright 2006 - 2007 Webmagazine CuBra

De zotte driekoninge

Dit lied komt in vele varianten voor in heel Brabant. Het is ontstaan kort na de Tweede Wereldoorlog of in het laatste jaar daarvan.

 

Het notenschrift is in 1984 opgetekend door Rolf Janssen:

 

Onderstaande tekst  werd ingezonden door Els Broshuis,Ties Elands, en Toos van Poppel.

 

Er stond een oproep in de kraant
Ge wordt verwocht in Nederlaand
Ze holden vlug de kameel van stal
Ge wit wel zo'n tweebultig geval
Goude,wierook en mirre erop gekwakt
't bist is d'r z'n kniejen gezakt
De moed die was er halluf uit
Mar Balthasar die zeej vooruit
 
Refr

ha hadema

op naor het stalleke van Bethlehem
 
Toen zen ze mar op stap gegaon
't was toevallig volle maon
Mar spoedig kreege ze al kift
Want Baltasar sloeg op de lift
Meej liften hadden ze geluk
Daor stopte 'n Amerikaanse truck
En de chauffeur de was ne Canadees
Die mows toevallig toch naor Brees
 
Ze kreege spoedig averij
En stonden vur d'n Breese leij
Toen gingen ze naor 'n boerenschuur
en vroege daor 'n fiets te huur
Och Heere Jezus wat ne sof
Ze kreege 'nen aauwe anti-plof
Melchior zeej: Ut is toch iets
Driekoningen op zo'n aauwe fiets
 
Mar Caspar zeej: 't gao toch goed
't aaltij beter as te voet
En as we zoo dur bleeve gaon
Dan zulle we gwaauw vur 't stalleke staon
Ze stonden spoedig vur d'n deur
St.Jozef die kwaam zelluf veur
Hij zeej: och zeefde gullie daor
Ik heb ok krek de koffie klaor
 
Maria zeej: Goeienaovend heren
Ik zal vur jullie 'nen botterham smeren
Mar ze lieten van gin honger bleeke
en gingen gaauw naor 't kiendje keeke
't kiendje schoot in 'n schaoterlach
Toen 't daor ieneens drie goossers zaag
Het zeej: Zeede gullie de drie weeze
Ge lekt wel gek, zover te reeze
 
Ze zen toen mar nor huis gegaon
verdwolden in de Halve maon
Ze ware tot 're nek toe nat
ha'n alle drie 'n kaauw gevat
Ze belaande toen bij Suus de Rooij
Die stopte z'alle drie in het hooi
En 'saanderdaags haolde'ze uit d'r bed
en hee z'op de Belze bus gezet

 

Afbeelding uit een liedschrift van mevrouw C. van Oers:

 

Cees Robben heeft in het weekblad Rooms Leven een prent getekend die op dit lied inhaakt

Column van Ed Schilders over deze prent en dit lied (uit: het tijdschrift 'Brabants'):

Veur komen

Het is overduidelijk dat de humor die Cees Robben in zijn prenten in woord en beeld heeft gevat behoorlijk slijtvast is. Tijdsbestendig, zou je kunnen zeggen. Toch komt het zo nu en dan voor dat met het verstrijken van de jaren een deel van de humoristische lading onder het stof van de tijd raakt, zodat de prent mogelijk niet meer door iedereen ten volle begrepen wordt. De hierbij afgebeelde prent lijkt me daar een aardig voorbeeld van. Het is, gezien de tekenstijl, waarschijnlijk een prent uit de jaren vijftig. Het motief van het Driekoningenzingen is uiteraard nog steeds zeer herkenbaar: de kinderen met hun geďmproviseerde kostuums, de lampions, en de situatie waarin de zangertjes verrast worden door een vals hondje. Blijkbaar heeft de man achter de deur lol in de schrikreactie. ‘Zellevers veur komen’ betekent ‘zelf de voordeur open doen’, maar in dit geval gebeurt dat dus door Herodus, de tiran in het kerstverhaal die de ‘onnozele kinderen’ liet afslachten. Zijn naam is bij Robben overgegaan op het valse hondje.

Zo ‘las’ ik deze prent, totdat ik onlangs een driekoningenliedje onder ogen kreeg. Uit de tekst werd me duidelijk dat Robbens humor nog net iets subtieler was dan ik tot dan toe had gedacht. Het lied dateert, althans in de drie versies die ik las, van kort na de Tweede Wereldoorlog. Tweemaal heet het gewoon ‘Driekoningen’, maar Rolf Janssen noteerde het (in We hebben gezongen en niks gehad) als ‘De zotte driekoningen’. Ze gaan op zoek naar kindje Jezus. Eerst te voet, maar al snel huren ze een fiets: Mar o wee deh was ’n sof/ want ’t was ’nen antiplof (d.w.z.: fiets met massief rubberen banden). Ze besluiten te gaan liften: Achter ’t stuur zat ’ne Canadees/ die moest toevallig toch naar Drees (in een liedjesschrift gaat hij ‘naar Heesch’). Uiteindelijk komen ze ter plekke: Caspar zeej: hier is ’t dan/ daar woont Jozef de timmerman/ Ze klopten er al aan de deur/ Sint Jozef die kwam zellevers veur…

In de tijd dat Robben deze prent tekende, zullen velen het liedje gekend, en daarmee ook de dubbele bodem onmiddellijk herkend hebben. Niet de heer des huizes kwam veur, maar zijn hondje. En als dat hondje dan toch een naam moet hebben, dan was ‘Herodus’ een heel toepasselijke.

En als we het liedje nog wat verder afstoffen, wordt het nog heel gezellig: Kčk, kčk, kčk, zččde gullie daor/ Ik heb net de koffie klaor/ Maria zeej: kom binnen heren/ Dan za’k oe gaauw ’nen botteram smeren.

Meer over dit lied in Kroniek van de Kempen deel 1, p. 150


-