In de zuid-westhoek van de Heuvel begint, of zo men wil: eindigt de Heuvelstraat. Deze straat heeft onlangs zijn 100ste verjaardag mogen vieren, hoewel hij feitelijk ouder is. Genoeg tijd dus om diverse keren bezongen te worden, zoals in "IN DE HEUVELSTRAAT", "MEENSEN IN DE STAD" een lied, geschreven door Marc Zeegers n.a.v. alle mensen die je er kunt bekijken.

tekst en muziek: dhr. K. Jansen, Tilburg

en in die hi en in die ha en in die Heuvelstraat

daar is het zo gezellig te ' avonds laat

en nergens zijn die keien zo glibberig en zo nat

als in die mooie Heuvelstraat, de trots van onze stad

en in die hi en in die ha en in die Heuvelstraat

daar is het zo gezellig te 's avond laat

en 's middags om drie uren dan is 't gezellig druk

dan drukken de dikke dames de winkelruiten stuk

en in die hi en in die ha en in die Heuvelstraat

daar is het zo gezellig te 's avonds laat

en nergens zijn de keien zo glibberig en zo glad

als in die mooie Heuvelstraat, de trots van onze stad

De minnaar die nie' voldeej

(ik ze d'r meej m'n medje nor de Koningswaai gewist)

Tekst en muziek: dhr. J. Hoogendoorn, Goirle

ze was meej d're vrijer nor de kerremis gegaon

't was mar om de kerremis te vieren

't was mar om te daansen en te springen overal

't was mar om te maoken veul pleziere

ze waren nog jong en ze waren in de fleur

ze waren nog mar aamper zistien jaoren

toen ze d'r jong hartje aon d're minnaar gaaf

kon ze er de maogdebloem nie' spaoren

ja, toen ze d'r jong hartje aon d're minnaar gaaf

kon ze er de maogdebloem nie' spaoren

hij zeej, zoetelief, kom laoten we huiswaarts gaon

laoten we de gröote weg passeren

zij zeej, minnaar, 't is nog nie' zó laot

laoten we saomen weh van de liefde leren

ze zetten zich neder al in 't koele gras

zij en d'rre minnaar on d'r zijde

al on d'r zijde daor was ’t parades

daor kon ze d'r jong hartje verblijden

zij zeej, minnaar, ontslut m'n kerset

dan zal er m'n lefke beter hawen

en ze zeej, minnaar, ontslut m'nne kousenbaand

en dan zal er m'n bintje beter hawen

hij hefte heur rükskes tot boven d're knie

mar hij deej nie' mir en ze docht bij d'r eige

heh duh van oew léven zó'ne stommeling gezien

weh ze gère hah kon ze nie' krègen

zij wier toen kaod en mokte 't uit terstond

ze sprak, minnaar, ge hoeft nie' mir te komen

hij zeej, zoetelief, mar weh verzin duh na

würrom zet duh men ut al oew dromen

om deh ge men in die haai nie' het voldaon

dürrom kan ik jou nie' mir beminnen