In
de zuid-westhoek van de Heuvel begint, of zo men wil: eindigt de
Heuvelstraat. Deze straat heeft onlangs zijn 100ste verjaardag mogen
vieren, hoewel hij feitelijk ouder is. Genoeg tijd dus om diverse
keren bezongen te worden, zoals in "IN DE HEUVELSTRAAT",
"MEENSEN IN DE STAD" een lied, geschreven door Marc
Zeegers n.a.v. alle mensen die je er kunt bekijken.
In
de heuvelstraat
tekst
en muziek: dhr. K. Jansen, Tilburg
en
in die hi en in die ha en in die Heuvelstraat
daar
is het zo gezellig te ' avonds laat
en
nergens zijn die keien zo glibberig en zo nat
als
in die mooie Heuvelstraat, de trots van onze stad
en
in die hi en in die ha en in die Heuvelstraat
daar
is het zo gezellig te 's avond laat
en
's middags om drie uren dan is 't gezellig druk
dan
drukken de dikke dames de winkelruiten stuk
en
in die hi en in die ha en in die Heuvelstraat
daar
is het zo gezellig te 's avonds laat
en
nergens zijn de keien zo glibberig en zo glad
als
in die mooie Heuvelstraat, de trots van onze stad
De
minnaar die nie' voldeej
(ik
ze d'r meej m'n medje nor de Koningswaai gewist)
Tekst
en muziek: dhr. J. Hoogendoorn, Goirle
ze
was meej d're vrijer nor de kerremis gegaon
't
was mar om de kerremis te vieren
't
was mar om te daansen en te springen overal
't
was mar om te maoken veul pleziere
ze
waren nog jong en ze waren in de fleur
ze
waren nog mar aamper zistien jaoren
toen
ze d'r jong hartje aon d're minnaar gaaf
kon
ze er de maogdebloem nie' spaoren
ja,
toen ze d'r jong hartje aon d're minnaar gaaf
kon
ze er de maogdebloem nie' spaoren
hij
zeej, zoetelief, kom laoten we huiswaarts gaon
laoten
we de gröote weg passeren
zij
zeej, minnaar, 't is nog nie' zó laot
laoten
we saomen weh van de liefde leren
ze
zetten zich neder al in 't koele gras
zij
en d'rre minnaar on d'r zijde
al
on d'r zijde daor was ’t parades
daor
kon ze d'r jong hartje verblijden
zij
zeej, minnaar, ontslut m'n kerset
dan
zal er m'n lefke beter hawen
en
ze zeej, minnaar, ontslut m'nne kousenbaand
en
dan zal er m'n bintje beter hawen
hij
hefte heur rükskes tot boven d're knie
mar
hij deej nie' mir en ze docht bij d'r eige
heh
duh van oew léven zó'ne stommeling gezien
weh
ze gère hah kon ze nie' krègen
zij
wier toen kaod en mokte 't uit terstond
ze
sprak, minnaar, ge hoeft nie' mir te komen
hij
zeej, zoetelief, mar weh verzin duh na
würrom
zet duh men ut al oew dromen
om
deh ge men in die haai nie' het voldaon
dürrom
kan ik jou nie' mir beminnen
|