De Tilburgse kunstenaar Wim Verhoeven weet in de door hem
gepresenteerde en samengestelde Kunstmaan Revues altijd een
aardige mix te brengen van niet-alledaagse artiesten en andere
figuren. Goed, het gebodene is niet allemaal even interessant of
vermakelijk, maar meestal valt er genoeg te beleven in Halte
Kunstmaan, een oud bedrijfspand aan de Stedekestraat,. Zo
herinner ik me een prachtige avond met onder anderen De Tilburg
Cowboys Rookshow, een schitterend vertellende Rob van Gestel en
een aangename kennismaking met kunstfluiter Geert Chatrou.
(Blijkens het archief op de Kunstmaan-site moet dat de Eerste
Kunstmaan Lenterevue zijn geweest, op 1 mei 2008).
Ook de Derde Kunstmaan Winterrevue op 25 februari bood weer
een aantrekkelijk programma dat ditmaal min of meer in het teken
van het optimisme stond. Zo konden de bezoekers vooraf al
middels een badge op hun kleding aangeven hoe optimistisch zij
waren. Badges van 20 procent of minder waren geen uitzondering,
misschien ook omdat er nogal wat hele en halve kunstenaars tot
de vaste gasten horen.
(Er waren trouwens diverse nieuwe gezichten. En wat ook
opviel: dankzij de enorme kunstleren zitmeubels die Verhoeven op
de kop tikte bij La Poubelle en de niet te zuinige
sfeerverlichting was het interieur wat luxer geworden was
geworden, wat minder kraakpandachtig, maar tegelijk ook
gemoedelijker. Misschien zou je kunnen zeggen dat het in de
richting gaat van een huiskamer-nachtclub).
Het gezelschap Iksperiment zorgde met muziek, oude foto's,
raadselachtige teksten en zeepbellen voor een mooie opening van
de show. Haast naadloos sloot daarop aan het optreden van
hoepelartieste Wietske Vogels die als bij toverslag te
voorschijn kwam uit een gat in het plafond en soms als een halve
maan in haar grote witte hoepel lag.
Misschien het meest verbazingwekkende was het volgende
programma-onderdeel: een interactieve lezing van Leo Bormans,
auteur van het kennelijk zeer populaire boek The World Book
of Happiness. Het was opvallend hoezeer de Belgische
geluksgoeroe zijn publiek wist te boeien met tal van adviezen,
hoe hij het optimisime-percentage bij deze en gene wist op te
krikken, kortom, het leek soms wel of hij ons hypnotiseerde. (Al
begonnen hier en daar wat mensen te twijfelen - 'Moéten wij wel
gelukkig worden?' - en sprak iemand na afloop van een Vlaamse
Emile Ratelband).
Ook uit België afkomstig was de rockband die de avond
muzikaal mocht uitluiden, Sailors Beware uit Antwerpen.
Een aardige groep, al zullen de muzikanten beter tot hun recht
komen op een of ander festival in de open lucht. Maar ook zo al
werd er op hun muziek gedanst.
En toen de jongens van de band hun trompet, accordeon en
andere instrumenten hadden opgeruimd , en er al mensen weggingen
of nog even bleven hangen bij de bar, zaten er drie Gratiën op
een brede bank te lachen en werd er nog een naamloos revuestukje
opgevoerd op het verlaten podium van Iksperiment.