De Derde Kunstmaan Winterrevue

Joep Eijkens

 

 

 

De Tilburgse kunstenaar Wim Verhoeven weet in de door hem gepresenteerde en samengestelde Kunstmaan Revues altijd een aardige mix te brengen van niet-alledaagse artiesten en andere figuren. Goed, het gebodene is niet allemaal even interessant of vermakelijk, maar meestal valt er genoeg te beleven in Halte Kunstmaan, een oud bedrijfspand aan de Stedekestraat,. Zo herinner ik me een prachtige avond met onder anderen De Tilburg Cowboys Rookshow, een schitterend vertellende Rob van Gestel en een aangename kennismaking met kunstfluiter Geert Chatrou. (Blijkens het archief op de Kunstmaan-site moet dat de Eerste Kunstmaan Lenterevue zijn geweest, op 1 mei 2008).

Ook de Derde Kunstmaan Winterrevue op 25 februari bood weer een aantrekkelijk programma dat ditmaal min of meer in het teken van het optimisme stond. Zo konden de bezoekers vooraf al middels een badge op hun kleding aangeven hoe optimistisch zij waren. Badges van 20 procent of minder waren geen uitzondering, misschien ook omdat er nogal wat hele en halve kunstenaars tot de vaste gasten horen.

(Er waren trouwens diverse nieuwe gezichten. En wat ook opviel: dankzij de enorme kunstleren zitmeubels die Verhoeven op de kop tikte bij La Poubelle en de niet te zuinige sfeerverlichting was het interieur wat luxer geworden was geworden, wat minder kraakpandachtig, maar tegelijk ook gemoedelijker. Misschien zou je kunnen zeggen dat het in de richting gaat van een huiskamer-nachtclub).

Het gezelschap Iksperiment zorgde met muziek, oude foto's, raadselachtige teksten en zeepbellen voor een mooie opening van de show. Haast naadloos sloot daarop aan het optreden van hoepelartieste Wietske Vogels die als bij toverslag te voorschijn kwam uit een gat in het plafond en soms als een halve maan in haar grote witte hoepel lag.

Misschien het meest verbazingwekkende was het volgende programma-onderdeel: een interactieve lezing van Leo Bormans, auteur van het kennelijk zeer populaire boek The World Book of Happiness. Het was opvallend hoezeer de Belgische geluksgoeroe zijn publiek wist te boeien met tal van adviezen, hoe hij het optimisime-percentage bij deze en gene wist op te krikken, kortom, het leek soms wel of hij ons hypnotiseerde. (Al begonnen hier en daar wat mensen te twijfelen - 'Moéten wij wel gelukkig worden?' - en sprak iemand na afloop van een Vlaamse Emile Ratelband).

Ook uit België afkomstig was de rockband die de avond muzikaal mocht uitluiden, Sailors Beware uit Antwerpen. Een aardige groep, al zullen de muzikanten beter tot hun recht komen op een of ander festival in de open lucht. Maar ook zo al werd er op hun muziek gedanst.

En toen de jongens van de band hun trompet, accordeon en andere instrumenten hadden opgeruimd , en er al mensen weggingen of nog even bleven hangen bij de bar, zaten er drie Gratiën op een brede bank te lachen en werd er nog een naamloos revuestukje opgevoerd op het verlaten podium van Iksperiment.