Joep Eijkens
Jan van Noorwegen
(1936-2022), een dierbare Tilburgse pastoor
We hadden op het Tilburgse St.
Odulphuslyceum in de jaren zestig minstens drie
godsdienstleraren. Van twee van hen heb ik nog herinneringen:
meneer Martin en Jan van Noorwegen. Martin was dacht ik minder
geliefd als Van Noorwegen. Zijn bijnaam was 'Kuntje'. Eén keer
kwam ik in aanvaring met hem toen hij me tijdens de les betrapte
op het tekenen van het oog van God – en dan niet met de
gebruikelijke tekst 'God ziet alles' maar met 'God ziet scheel'
– puberhumor. Eigenlijk had ik, achteraf gezien, met de man te
doen. Maar ik geloof dat hij uiteindelijk goed terecht gekomen
is als pastoor in een of ander Brabants dorpje.
Jan van Noorwegen verloor ik niet
uit het oog. Toen ik in 1980 bij het Nieuwsblad van het Zuiden
kwam te werken was hij kapelaan van de Heuvelse kerk, ook wel
Sint Jozefkerk genoemd. Vier jaat later volgde hij pastoor F.
van Miert op. Hij werd een geliefde zielenherder die regelmatig
van zich deed spreken en de publiciteit bepaald niet schuwde.
Voor diverse stukken en stukjes in de krant heb ik hem in de
loop der jaren gesproken. Wat me vooral is bijgebleven was een
aantrekkelijke combinatie van conservatieve standpunten en open
staan voor nieuwe ontwikkelingen en mogelijkheden, daarbij
gevoed door een groot gevoel voor humor. Wat een geluk dat hij
kort voor zijn dood op 4 maart j.l. nog te horen kreeg dat
'zijn' kerk niet gesloten hoefde te worden – nu kon hij met een
gerust hart sterven.
Op 11 maart vond de uitvaart
plaats met de Bossche hulpbisschop Rob Mutsaerts als voorganger.
Leden van de Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem,
waarvan Van Noorwegen commandeur was, begeleidden met hun
edelvrouwen de kist naar het altaar. Het werd een mis met
diverse heren en met zang van het Heuvels koor. Spraken uit de
woorden van de hulpbisschop warme vrienschap en grote waardering
voor de overledene, ook de toespraak van ridder Jos Widdershoven
getuigde daarvan ten volle. Tientallen jaren lang was hij
cardioloog van Van Noorwegen die hij omschreef als 'een
markante, innemende, wijze pastoor, vol van genade' alsook 'een
dierbare patiënt, een inspirerend geestelijk vader en bovenal
een goede vriend'.
De begrafenis op het kerkhof aan
de Sint Jozefstraat geschiedde in aanwezigheid van de familie.
Jan van Noorwegen heeft zijn
laatste rustplaats gevonden op een rustig plekje en bevindt zich
in goed gezelschap. Links van hem ligt pastoor A. Vissers van de
(al lang geleden opgeheven) parochie van O.L.Vrouw van Lourdes –
een zeer geliefd bedevaartsoord voor de overledene – , rechts
zijn voorganger Van Miert. Als kapelaan kaartte Van Noorwegen
graag met zijn pastoor wiens laatste woord 'Schoppenaas' zou
zijn geweest. Wie weet dat de twee inmiddels weer zitten te
kaarten in de hemel....
In de zomer van 2014 heb ik Jan
van Noorwegen gefotografeerd in zijn kerk en prachtige, 18e
eeuwse pastorie. Hieronder enkele foto's. Op één ervan staat hij
voor een kruisbeeld dat vanwege zijn nogal bloederig realisme
niet bij iedere parochiaan in de smaak viel.
De laatste foto maakte ik
afgelopen zomer toen ik de pastoor, zoals wel vaker, tegenkwam
in z'n scootmobiel, rijdend door zijn parochiegebied. Hoe het
met hem ging? Och ja, hij mankeerde van alles 'maar ik mag niet
klagen'. En weg reed hij in zijn felgekleurde trainingspak.
|