Joep Eijkens
Ook voor de Swing Mill is de Tilburgse kermis weer voorbij
De Swing Mill heb ik altijd één
van de leukste attracties van de Tilburgse kermis gevonden. Het
is een soort carrousel maar wel eentje waarbij je de snelheid
van je eigen karretje kunt opvoeren tot naar men zegt liefst 80
kilometer per uur. En wel door aan een dik touw te trekken dat
net zoals de voorkant van het karretje aan de roterende 'schijf'
vast zit. Juist die combinatie van ronddraaien en zelf meesturen
zorgt voor de sensatie en de pret. Als je een beetje handig bent
met het touw verandert je karretje trouwens in een botsauto. En
ook heel fijn is het als je van de kermisexploitant een extra
duw krijgt, zodat alles nog meer gaat 'swingen'.
Dat laatste kun je ook Arjan
Hofman en zijn levensgezellin Diana met plezier zien doen. De
Enschedese kermisexploitanten staan al jaren met hun Swing Mill
op de nostalgische kermis van Tilburg. De kleurige attractie – –
overgenomen van vader Hofman – werd in 1947 gebouwd en telt tien
ijzeren karretjes. Op de buitenkant daarvan zijn licht
aandoenlijk geschilderde portretten aangebracht, onder anderen
van Elvis, een padvinder en een Indiaan.
De karretjes van de Swing Mill
waren al opgeborgen in een grote vrachtwagen toen ik afgelopen
maandagmorgen (29 juli 2019) naar het afbreken van de kermis
ging kijken – op zichzelf al een geweldige attractie, net zoals
de opbouw trouwens. “Het is weer heel snel gegaan”, zegt Diana,
terwijl ze even pauzeert met haar werk. “Ik vind het altijd zo
moeilijk: je leert vrienden kennen en je moet weer vertrekken.
Dat is overal zo, niet alleen hier in Tilburg.” Zelf is ze door
Arjan in de kermiswereld terecht gekomen.
(Voor het vervolg van de tekst,
lees verder onder de laatste foto).
(Vervolg van tekst).
Mooi is het om te zien hoe de
attractie langzaam maar zeker uit elkaar gehaald en afgevoerd
wordt. Het doet aan mecano speelgoed denken. Maar het materiaal
weegt hier wel een stukje zwaarder. De metersgrote tentzeilen
verdwijnen in grote zakken. Naast talloze ijzeren stangen en
balken zijn er tal van houten vloerdelen te versjouwen. Ook de
vele houtblokken en plankjes waarmee de hele attractie waterpas
werd gemaakt moeten opgeruimd. En dan hebben we het nog niet
over het motorische hart van de attractie.
Bij het klaren van de klus worden
de exploitanten bijgestaan door een goedgemutste, hard werkende
vijftiger of zestiger en zijn zoon. De vier zijn goed op elkaar
ingespeeld en soms lijkt het ook letterlijk spelenderwijs te
gaan. Hofman staat op zeker moment rechtop overeind op de nok
van de uitgeklede tent, als betrof het een circusact. Af en toe
helpen ook een paar vrienden een handje mee. Er wordt regelmatig
gelachen en toch redelijk hard doorgewerkt. Zijn er zes uur mee
gemoeid om de attractie kermisklaar te maken, voor het afbreken
hebben ze maar vier uur nodig, wordt gezegd.
Tegen twaalven ga ik even kijken
hoe ver ze zijn bij een paar andere attracties. Vooral de
spookhuizen zijn altijd de moeite waard, vooral omdat je nu hun
duistere binnenste kunt bekijken. De grote snoepkraam van de
familie Duyts-Eckelboom (onder meer bekend om haar 'ouderwetse
kermisstokken') staat erbij alsof hij compleet leeggeroofd is.
Alleen de luchters hebben ze laten hangen. Nog volop werk aan de
winkel, zou je zeggen.
Maar soms gaat het sneller dan
verwacht. Zoals bij de Swing Mill. Als ik daar tegen kwart voor
één terugkom, zijn ze net klaar met het inpakken. De deuren van
de lange, grote vrachtauto kunnen dicht, de kassa op wielen
wordt achter de auto gehangen, even de vuile handen wassen en
dan is het tijd om te vertrekken. Maar eerst zeggen Diana en
Arjan nog de vrienden en diverse collega's goedendag, al of niet
met een omhelzing. Ze nemen de tijd – een mooi stel.
(De eerste en laatste
foto werden gemaakt tijdens de kermis van 2017, de overige op 29
juli 2019).
|