De Tilburgse Stichting Straat
organiseert sinds 2003 met enige regelmaat cultuurhistorische
evenementen waarbij een specifieke straat, wijk of stadsdeel in
de schijnwerper wordt gezet. Dat gebeurt aan de hand van onder
meer architectuur, monumenten, foto's en verhalen van bewoners.
Zo passeerden de Goirkestraat (2003), de Korvelseweg (2005), de
St. Josephstraat (2007), de Ringbaan (2010), de al lang
verdwenen volkswijk de Koningswei (2011), het Wilhelminakanaal
(2013), de Besterd (2014) en Bredaseweg (2015) de revue. Elke
editie gaat vergezeld van een boek van de hand van Berry van
Oudheusden, de geestelijke vader en drijvende kracht achter de
stichting.
Stichting Straat wil Tilburgers
'op een nieuwe manier laten kijken naar hun woon- en
werkomgeving', aldus de organisatoren. 'Alle belangstellenden
komen op verrassende wijze in contact met zo'n bijzonder stukje
Tilburg, in de context van verleden, heden en toekomst'. Sinds
2017 werkt de stichting samen met Stadsmuseum Tilburg en
Factorium Podiumkunsten.
Was vorig jaar de Tuinstraat aan
de beurt, vorige maand stond een gebied centraal dat min of meer
begrensd wordt door de Oude Dijk ( waar de Zusters van Liefde
hun moederhuis hebben), de Varkensmarkt, Veestraat, Nieuwstraat
en Zeeheldenbuurt. 'Tussen klooster, Kwetterie en kerk' heette
het project en ook het boek van Van Oudheusden kreeg die titel.
('Kwetterij' was kennelijk ooit de naam van een buurtschap in
deze omgeving).
Afgelopen weekeinde vond de
slotmanifestatie plaats met een rijk gevuld programma. Zo kon je
in de kloosterkapel van de zusters genieten van een
strijkconcert en van een dansvoorstelling in de kloostertuin.
Vriendelijke zusters wezen de bezoekers de weg – ook naar de
zaal waar men onder het genot van koffie, thee en koek kon
luisteren naar een koortje van bejaarde zusters die een lied
zongen over de Oude Dijk uit 1964.
Een stukje voorbij het klooster,
op een bankje in het Stadspark, sprak een knappe jonge non in
een door Van Oudheusden geschreven monoloog haar twijfels uit
over haar keuze tussen aardse en hemelse liefde, daarbij
begeleid door een weemoedig spelende saxofonist. Vrolijker ging
het toe in de Nieuwstraat 76 waar ooit een wasserette was
gevestigd en waar nu vier travestieten de lachers op hun hand
kregen met hun knap uitgevoerde wasmachineconcert. Prachtig was
ook de voorstelling waarvoor zekere Nel haar woning in de
Veestraat beschikbaar had gesteld. Haar leven passeerde de revue
in korte stukjes, gebracht door drie toneelspeelsters, en af en
toe onderbrak Nel zelf het spel door een zelfgemaakt gedichtje
voor te dragen. Bijzonder.
Van de andere programma-onderdelen
mag hier tenslotte één voorstelling niet onvermeld blijven:
'Buiten zitten'. Volgens Berry van Oudheusden die ook hiervoor
de tekst schreef verdwijnt het fenomeen 'buiten zitten' uit het
straatbeeld. In het stuk voert hij een echtpaar op dat reclame
maakt voor dit sociale gebruik. Hun zoon die volkszanger wil
worden zorgt voor de muzikale omlijsting. Net zoals bij 'Dagboek
van Nel' werd het stuk gespeeld bij mensen thuis, althans in de
voortuin. Het aardige was dat spel en werkelijkheid soms mooi
door elkaar heen liepen. Zo was de vrouw met haar hondje een
hele goeie figurante.