De Tilburgse Stichting Straat organiseert sinds 2003 met enige regelmaat cultuurhistorische evenementen waarbij een specifieke straat, wijk of stadsdeel in de schijnwerper wordt gezet. Dat gebeurt aan de hand van onder meer architectuur, monumenten, foto's en verhalen van bewoners. Zo passeerden de Goirkestraat (2003), de Korvelseweg (2005), de St. Josephstraat (2007), de Ringbaan (2010), de al lang verdwenen volkswijk de Koningswei (2011), het Wilhelminakanaal (2013), de Besterd (2014) en Bredaseweg (2015) de revue. Elke editie gaat vergezeld van een boek van de hand van Berry van Oudheusden, de geestelijke vader en drijvende kracht achter de stichting.

Stichting Straat wil Tilburgers 'op een nieuwe manier laten kijken naar hun woon- en werkomgeving', aldus de organisatoren. 'Alle belangstellenden komen op verrassende wijze in contact met zo'n bijzonder stukje Tilburg, in de context van verleden, heden en toekomst'. Sinds 2017 werkt de stichting samen met Stadsmuseum Tilburg en Factorium Podiumkunsten.

Was vorig jaar de Tuinstraat aan de beurt, vorige maand stond een gebied centraal dat min of meer begrensd wordt door de Oude Dijk ( waar de Zusters van Liefde hun moederhuis hebben), de Varkensmarkt, Veestraat, Nieuwstraat en Zeeheldenbuurt. 'Tussen klooster, Kwetterie en kerk' heette het project en ook het boek van Van Oudheusden kreeg die titel. ('Kwetterij' was kennelijk ooit de naam van een buurtschap in deze omgeving).

Afgelopen weekeinde vond de slotmanifestatie plaats met een rijk gevuld programma. Zo kon je in de kloosterkapel van de zusters genieten van een strijkconcert en van een dansvoorstelling in de kloostertuin. Vriendelijke zusters wezen de bezoekers de weg – ook naar de zaal waar men onder het genot van koffie, thee en koek kon luisteren naar een koortje van bejaarde zusters die een lied zongen over de Oude Dijk uit 1964.

Een stukje voorbij het klooster, op een bankje in het Stadspark, sprak een knappe jonge non in een door Van Oudheusden geschreven monoloog haar twijfels uit over haar keuze tussen aardse en hemelse liefde, daarbij begeleid door een weemoedig spelende saxofonist. Vrolijker ging het toe in de Nieuwstraat 76 waar ooit een wasserette was gevestigd en waar nu vier travestieten de lachers op hun hand kregen met hun knap uitgevoerde wasmachineconcert. Prachtig was ook de voorstelling waarvoor zekere Nel haar woning in de Veestraat beschikbaar had gesteld. Haar leven passeerde de revue in korte stukjes, gebracht door drie toneelspeelsters, en af en toe onderbrak Nel zelf het spel door een zelfgemaakt gedichtje voor te dragen. Bijzonder.

Van de andere programma-onderdelen mag hier tenslotte één voorstelling niet onvermeld blijven: 'Buiten zitten'. Volgens Berry van Oudheusden die ook hiervoor de tekst schreef verdwijnt het fenomeen 'buiten zitten' uit het straatbeeld. In het stuk voert hij een echtpaar op dat reclame maakt voor dit sociale gebruik. Hun zoon die volkszanger wil worden zorgt voor de muzikale omlijsting. Net zoals bij 'Dagboek van Nel' werd het stuk gespeeld bij mensen thuis, althans in de voortuin. Het aardige was dat spel en werkelijkheid soms mooi door elkaar heen liepen. Zo was de vrouw met haar hondje een hele goeie figurante.