Joep Eijkens
Luchtbuks Ria is nog lang niet uitgeschoten
Op 24 juni vierde Ria van Dijk
haar 100ste verjaardag in Het Laar. Het servicecentrum had een
cadeau bedacht dat letterlijk een schot in de roos was. Met
steun van de gemeente Tilburg werd een heuse schiettent
geplaatst in de tuin achter het wooncomplex, de schiettent van
de familie Schimmelpennink- Dingemans. En daar kon de Tilburgse
schietvrouw – ook wel bekend als 'Luchtbuks Ria' – naar
hartenlust schieten onder het oog van diverse media – van De
Telegraaf tot Omoep Brabant.
(Voor het vervolg van de tekst,
zie onder de laatste foto).
(Vervolg van tekst)
Ria van Dijk is een fenomeen.
Sinds haar 16e heeft de Tilburgse bijna jaarlijks haar foto
geschoten op de kermis. En in 2008 werd een aantal van die
kermisfoto's te boek gesteld in een fotoboek dat ook
internationaal veel aandacht kreeg. Niet op de laatste plaats
dankzij diverse tentoonstellingen in binnen- en buitenland.
Bovendien werden de originele afdrukken aangekocht door het
Stedelijk Museum Amsterdam.
Mocht Ria tijdens de Tweede
Wereldoorlog niet schieten, ook dit jaar leek het er niet van te
komen, omdat ook de Tilburgse kermis zoals het ernaar uitzag
niet doorging vanwege de coronacrisis. Maar voor Ria werd dus
een uitzondering gemaakt. Zoals verslaggever Joost Goutziers het
mooi in het Brabants Dagblad schreef: 'Komt Ria niet naar de
kermis, dan komt de kermis naar Ria'.
Het was ook aan de coronacrisis te
wijten dat haar verjaardag in drie delen gevierd werd. Het feest
begon rond koffietijd in de ochtend toen de 100-jarige zitting
hield in het restaurant van het zorgcentrum om door haar
medebewoners gefeliciteerd te worden. Mede dankzij Ria's familie
was er gezorgd voor speciale gebakjes met daarop dezelfde mooie
foto die ook de officiële uitnodiging sierde. Je ziet daarop Ria
die haar stok gebruikt om net te doen alsof ze schiet terwijl
haar vader vanaf z'n schilderij lijkt toe te kijken. 'Wel jaah,
toe mar...' wordt hem in de mond gelegd.
's Middags was het eerst schieten
voor Ria waarna ook haar medebewoners een poging mochten doen.
Maar of het nu kwam doordat ze niet – zoals aangekondigd –
geholpen werden door de ervaren schietvrouw, er waren maar
weinig mensen die de buks ter hand namen.
Daarna was het wisselen van de
wacht en kwamen de vrienden van de jarige, onder wie ook Erik
Kessels, uitgever van Ria's fotoboek. Een uurtje later kon de
beroemde Tilburgse haar verjaardag feestelijk afsluiten met haar
familie.
En toen iedereen weg was stond
daar nog de lege schiettent. Én een spiksplinternieuw houten
bankje met daarop de tekst: Deze bank is geplaatst ter
gelegenheid van de 100ste verjaardag van Mw. M.A.N. Van Dijk
geboren 24 juni 1920. Ria's doopnamen zijn Maria Augustina
Norberta – vandaar. Maar waarom hebben ze er niet bij
geschreven: 'beter bekend als Luchtbuks Ria'?
'Bedonderd'
Maar hoe ging het eigenlijk met
het schieten? Niet best. De jaren beginnen toch te tellen en de
armen en handen van de eeuwling zijn niet meer zo sterk – om
over precies mikken nog maar te zwijgen. Dus 'Luchtbuks Ria'
schoot en schoot en schoot. En soms zat ze aardig dicht bij de
roos maar soms ook zelfs buiten de langzaam maar zeker
doorzeefde kaart. Hoe dan ook: het was mis en het bleef mis.
Uiteindelijk hielp de baas van de schiettent een handje zodat de
jarige toch haar zoveelste trofee uit haar carrière in ontvangst
mocht nemen. De jarige vond het maar niks. “Ik voel me
bedonderd”, mopperde ze.
Revanche hing in de lucht. En een
uurtje later deed de Tilburgse schietvrouw dan ook een nieuwe
poging. Ditmaal onder het wakend oog van burgemeester Theo
Weterings. Maar noch Ria noch de Tilburgse burgervader schoot
raak.
De 100-jarige dronk er geen glas
droge witte wijn minder om en was zo te zien het leed al vrij
snel vergeten te midden van vrienden en familie. Ze beloofde
overigens nog minstens twee jaar verder te gaan met leven en
genieten zoals ze heel haar leven al gedaan heeft. Hopelijk lukt
het haar de mende kermis wél om in de roos te schieten.
Uitgeschoten is ze in elk geval nog lang niet.
Inspirerend
De dag na het feest bel ik haar en
vraag hoe ze het gevonden heeft. “Het was geweldig”, antwoordde
ze. “Ik heb geslapen als een os. Ik lag er om acht uur al in en
werd pas wakker om negen uur vanmorgen. Ik ben nu alles aan het
uitpakken, maar het valt niet mee als ge het allemaal alleen
moet doen. Het hele buffet ligt onder de kaarten.” Er was
namelijk in Trouw, de Volkskrant en Het Parool
een advertentie geplaatst met de oproep om Ria een kaartje te
sturen. “Geweldig zoveel kaarten.... en die kermistent:
ongelooflijk...”
Ze had al 'over de 600'
wenskaarten ontvangen – 'Het is verschrikkelijk!' – van
conventionele felicitaties tot zelfgemaakte borduursels en
lachwekkende boodschappen als 'Holy Shit You Did It' en
naaktfoto's van gespierde mannen uit lang vervlogen tijden.
Maar er zat ook een foto bij van
een mooi schilderij dat een zekere Bernice Wessel uit Heino tien
jaar terug gemaakt had naar aanleiding van een krantenartikel
over de schietgrage Tilburgse drogiste in ruste. Uit de
begeleidende brief:
U inspireerde mij destijds
omdat u deed wat u wilde, ook al vonden sommige mensen dat een
vrouw niet in een schiettent hoort. Geweldig vond ik dat. Ik
wilde dat zelf ook graag, meer doen wat ik wilde en niet zoals
het hoort, maar ik durfde nog niet zo goed. Tien jaar later kan
ik zeggen dat ik meer en meer leef naar wat mijn hart me
ingeeft, of dat nu tegen de stroom in is of niet. Ook daarom
vind ik het fijn om u te kunnen feliciteren: alsof uw verjaardag
mij laat terugkijken naar mijn ontwikkeling als mens.
Prachtig en ontroerend, Ria als
lichtend voorbeeld...
|