Joep Eijkens

Luchtbuks Ria is nog lang niet uitgeschoten

 

 

 

 

Op 24 juni vierde Ria van Dijk haar 100ste verjaardag in Het Laar. Het servicecentrum had een cadeau bedacht dat letterlijk een schot in de roos was. Met steun van de gemeente Tilburg werd een heuse schiettent geplaatst in de tuin achter het wooncomplex, de schiettent van de familie Schimmelpennink- Dingemans. En daar kon de Tilburgse schietvrouw – ook wel bekend als 'Luchtbuks Ria' – naar hartenlust schieten onder het oog van diverse media – van De Telegraaf tot Omoep Brabant.

(Voor het vervolg van de tekst, zie onder de laatste foto).

 


 


 


 


 

 

(Vervolg van tekst)

Ria van Dijk is een fenomeen. Sinds haar 16e heeft de Tilburgse bijna jaarlijks haar foto geschoten op de kermis. En in 2008 werd een aantal van die kermisfoto's te boek gesteld in een fotoboek dat ook internationaal veel aandacht kreeg. Niet op de laatste plaats dankzij diverse tentoonstellingen in binnen- en buitenland. Bovendien werden de originele afdrukken aangekocht door het Stedelijk Museum Amsterdam.

Mocht Ria tijdens de Tweede Wereldoorlog niet schieten, ook dit jaar leek het er niet van te komen, omdat ook de Tilburgse kermis zoals het ernaar uitzag niet doorging vanwege de coronacrisis. Maar voor Ria werd dus een uitzondering gemaakt. Zoals verslaggever Joost Goutziers het mooi in het Brabants Dagblad schreef: 'Komt Ria niet naar de kermis, dan komt de kermis naar Ria'.

Het was ook aan de coronacrisis te wijten dat haar verjaardag in drie delen gevierd werd. Het feest begon rond koffietijd in de ochtend toen de 100-jarige zitting hield in het restaurant van het zorgcentrum om door haar medebewoners gefeliciteerd te worden. Mede dankzij Ria's familie was er gezorgd voor speciale gebakjes met daarop dezelfde mooie foto die ook de officiële uitnodiging sierde. Je ziet daarop Ria die haar stok gebruikt om net te doen alsof ze schiet terwijl haar vader vanaf z'n schilderij lijkt toe te kijken. 'Wel jaah, toe mar...' wordt hem in de mond gelegd.

's Middags was het eerst schieten voor Ria waarna ook haar medebewoners een poging mochten doen. Maar of het nu kwam doordat ze niet – zoals aangekondigd – geholpen werden door de ervaren schietvrouw, er waren maar weinig mensen die de buks ter hand namen.

Daarna was het wisselen van de wacht en kwamen de vrienden van de jarige, onder wie ook Erik Kessels, uitgever van Ria's fotoboek. Een uurtje later kon de beroemde Tilburgse haar verjaardag feestelijk afsluiten met haar familie.

En toen iedereen weg was stond daar nog de lege schiettent. Én een spiksplinternieuw houten bankje met daarop de tekst: Deze bank is geplaatst ter gelegenheid van de 100ste verjaardag van Mw. M.A.N. Van Dijk geboren 24 juni 1920. Ria's doopnamen zijn Maria Augustina Norberta – vandaar. Maar waarom hebben ze er niet bij geschreven: 'beter bekend als Luchtbuks Ria'?

'Bedonderd'

Maar hoe ging het eigenlijk met het schieten? Niet best. De jaren beginnen toch te tellen en de armen en handen van de eeuwling zijn niet meer zo sterk – om over precies mikken nog maar te zwijgen. Dus 'Luchtbuks Ria' schoot en schoot en schoot. En soms zat ze aardig dicht bij de roos maar soms ook zelfs buiten de langzaam maar zeker doorzeefde kaart. Hoe dan ook: het was mis en het bleef mis. Uiteindelijk hielp de baas van de schiettent een handje zodat de jarige toch haar zoveelste trofee uit haar carrière in ontvangst mocht nemen. De jarige vond het maar niks. “Ik voel me bedonderd”, mopperde ze.

Revanche hing in de lucht. En een uurtje later deed de Tilburgse schietvrouw dan ook een nieuwe poging. Ditmaal onder het wakend oog van burgemeester Theo Weterings. Maar noch Ria noch de Tilburgse burgervader schoot raak.

De 100-jarige dronk er geen glas droge witte wijn minder om en was zo te zien het leed al vrij snel vergeten te midden van vrienden en familie. Ze beloofde overigens nog minstens twee jaar verder te gaan met leven en genieten zoals ze heel haar leven al gedaan heeft. Hopelijk lukt het haar de mende kermis wél om in de roos te schieten. Uitgeschoten is ze in elk geval nog lang niet.

Inspirerend

De dag na het feest bel ik haar en vraag hoe ze het gevonden heeft. “Het was geweldig”, antwoordde ze. “Ik heb geslapen als een os. Ik lag er om acht uur al in en werd pas wakker om negen uur vanmorgen. Ik ben nu alles aan het uitpakken, maar het valt niet mee als ge het allemaal alleen moet doen. Het hele buffet ligt onder de kaarten.” Er was namelijk in Trouw, de Volkskrant en Het Parool een advertentie geplaatst met de oproep om Ria een kaartje te sturen. “Geweldig zoveel kaarten.... en die kermistent: ongelooflijk...”

Ze had al 'over de 600' wenskaarten ontvangen – 'Het is verschrikkelijk!' – van conventionele felicitaties tot zelfgemaakte borduursels en lachwekkende boodschappen als 'Holy Shit You Did It' en naaktfoto's van gespierde mannen uit lang vervlogen tijden.

Maar er zat ook een foto bij van een mooi schilderij dat een zekere Bernice Wessel uit Heino tien jaar terug gemaakt had naar aanleiding van een krantenartikel over de schietgrage Tilburgse drogiste in ruste. Uit de begeleidende brief:

U inspireerde mij destijds omdat u deed wat u wilde, ook al vonden sommige mensen dat een vrouw niet in een schiettent hoort. Geweldig vond ik dat. Ik wilde dat zelf ook graag, meer doen wat ik wilde en niet zoals het hoort, maar ik durfde nog niet zo goed. Tien jaar later kan ik zeggen dat ik meer en meer leef naar wat mijn hart me ingeeft, of dat nu tegen de stroom in is of niet. Ook daarom vind ik het fijn om u te kunnen feliciteren: alsof uw verjaardag mij laat terugkijken naar mijn ontwikkeling als mens.

Prachtig en ontroerend, Ria als lichtend voorbeeld...