Kruisweggroepen
vinden elkaar bij Peerke Donders
Joep Eijkens
De Norbertijner abt Denis Hendrickx ging op Goede Vrijdag 18
april voor in het gebed tijdens de kruisweg in het Petrus
Donderspark. Dat park ligt in Tilburg-Noord en maakt deel uit
van het bedevaartsoord waar men ook het nagebouwde
geboortehuisje van de Tilburgse zalige en een museum kan
bezoeken. De oorspronkelijke kruisweg dateert van 1926 maar al
een jaar of tien later werd begonnen de beelden te vervangen
door nieuwe, vervaardigd door de destijds bekende firma P.
Verbaak & Zonen. Het duurde overigens nog tot 1961 voordat
de laatste statie geplaatst werd.
Een aantal jaren maakten Antilliaanse gelovigen op Goede
Vrijdag hun gang langs de staties. Volgens abt Hendrickx kwam
daar een jaar of zeven terug een eind aan toen de
kruiswegtraditie nieuw leven werd ingeblazen door de parochie
Heikant-Quirijnstok en de Stichting Petrus Donders. "Jammergenoeg
voelden ze er weinig voor om met ons mee te doen", zegt
hij. "Maar ik heb nog altijd de droom er iets
gemeenschappelijks van te maken."
Afgelopen Goede Vrijdag tegen drie uur was er weer een grote
groep gelovigen van de partij. Ze waren al bij de derde statie
beland - 'Christus valt voor de eerste maal onder het kruis'-
toen uit de verte gezang hoorbaar werd. Was daar een koor bezig?
Al snel bleek er een tweede, veel kleinere groep aan de kruisweg
te beginnen. Inderdaad, voornamelijk Antilliaanse mensen. En er
werd gebeden en gezongen in het Papiamento. Aanvankelijk zaten
er steeds twee staties tussen de grote en de kleine groep, maar
op zeker moment zat de laatste vlak achter de eerste. Zodat ik
even dacht: direct wordt de droom van abt Hendrickx toch nog
sneller waar dan hij misschien voor mogelijk had gehouden.
De voorganger in zijn witte habijt plaatste ondertussen
regelmatig het Lijdensverhaal in een actueel perspectief door
onder meer te spreken over de ellende in Syrië en elders in de
wereld. Aan het einde van de kruisweg wenste hij de aanwezigen
een mooie Pasen. Desgevraagd liet hij weten, enigszins verrast
te zijn door de Antilliaanse groep. "Ze hadden wel wat meer
afstand mogen houden", mopperde hij 'n beetje.
"Ik zal het ze het wel eens zeggen, maar och, er zijn
grotere problemen in de wereld."
Even later beëindigden de Antilliaanse gelovigen de
kruisweg. Na afloop werd bij de laatste statie nog een
groepsfoto gemaakt door Edson Mathilda. Op de vraag waarom ze
niet met de grote groep optrokken, antwoordde hij: "Omdat
wij alles in Papiamento doen, niet alleen het bidden maar ook de
liederen." Er was een tijd geweest, voegde hij er aan toe,
dat hier verschillende Antilliaanse groepen uit Breda, Tilburg
en Den Bosch apart de kruisweg kwamen doen. "Vorig jaar
zijn we opnieuw begonnen, maar dan samen. Het wordt
georganiseerd door de Komishon di Misa na Papiamentu Tilburg, de
Werkgroep Disipelnan di Den Bosch en Komunidat Katoliko Semper
Uni Breda."
De meeste kruisweggangers gingen nog wat drinken in Café
Peerke Donders. Het kruiswegpark lag er mooi bij en de beelden
blonken wit als de zon even alle ruimte kreeg van de
wolken. Een opa liep met zijn kleinkind nog langs de staties en
stond af en toe stil om tekst en uitleg te geven. Ik wilde net
terugfietsen naar de stad toen een vriendelijk lachende
Antilliaanse aan kwam lopen. Ja, ze waren een aantal jaren
geleden gestopt 'omdat de priester zei dat we het niet in het
Papiaments mochten doen'. Maar dat was allemaal verleden tijd en
deed er niet meer toe. "Want we hebben nu net met de
abt afgesproken dat we de kruisweg volgend jaar samen gaan
doen." En ze besloot met een brede lach op haar gezicht met
de woorden: 'Amen! Hij is groot!"
|