Joep Eijkens
Op de Tilburgse
kermis
Tot de meest
fotogenieke evenementen van het jaar hoort voor mij nog altijd
de Tilburgse kermis. Ik heb er deze keer – men had het over de
450ste editie! – weer heel wat uren rondgelopen. En zeker niet
alleen op Roze Maandag. Was het geluid nog harder dan vorig
jaar? Dat zou ik niet weten. Wèl dat er steeds meer hoge
attracties komen en dat die steeds hoger de lucht in gaan –
zelfs boven de torens van de Heuvelse kerk. (Het H. Hart-beeld
moest overigens genoegen nemen met een bescheiden plaatsje
achter Toontjes Ballenbar.)
Maar eerlijk gezegd
let ik doorgaans minder op de diverse attracties dan op de
mensen: de bezoekers vormen voor mij de hoofdattractie. Wat een
mensen, wat een gezichten, wat een contrasten tussen
verschillende culturen, alleen al in kledij! Je komt er ook
oer-Tilburgers tegen die zich de rest van het jaar zelden of
nooit laten zien buiten de wijken waar ze wonen.
De enige attractie
die ik bezocht – en met plezier – was The Presley Paranoia Freak
Show van Jeroen de Leijer in de Spoorzone (waar hopelijk in de
nabije toekomst wat meer kijkwerk te zien zal zijn tijdens de
kermis). En verder was het veel lopen en af en toe stil staan.
Een enkele keer danste ik mee – nou ja, dansen -, zoals op de
Caraïbische avond en in de spiegeltent op de Nostalgische
kermis. Tussen de bedrijven door speelde ik nog voor secondant
van de Tilburgse schietvrouw Ria van Dijk die haar 81-jarig
schietjubileum bekroonde met drie nieuwe foto-trofeeën.
Eén keer ging ik 's
morgens vroeg de kermis op, nog vóór zonsopgang. De eerste
mensen die ik na enige tijd tegenkwam waren jongens die onder
attracties zochten naar geld. Een Pool liet me trots een armband
zien die hij zo gevonden had. Een ander sleepte een grote tas
mee vol flessen waar statiegeld op zat.
En zoals ik een
stukje van de opbouw van de kermis vastlegde zo was ik ook van
de partij toen de laatste attracties afgebroken werden. Volgend
jaar weer, denk ik. Ik ben er voorlopig niet op uitgekeken.
|