De
ontgroening van Christus achter het Missiehuis
Joep Eijkens
Op 30 maart 2010 maakte ik een mooie wandeling door de
kloostertuin achter het Tilburgse Missiehuis van de
Missionarissen van het H. Hart, ook wel 'Rooi Harten' genoemd.
Het eind 19e eeuwse klooster was toen al verlaten in afwachting
van een nieuwe bestemming. De prachtige tuin, zo verzekerde de
projectontwikkelaar, zou grotendeels behouden blijven al zouden
er wel nieuwe woningen gebouwd worden. Het was mooi wandelweer
en zoals ik al vaker had gedaan maakte ik diverse foto's van de
kloostertuin. Op één foto zie je in de verte een H. Hartbeeld,
bijna verzwolgen door het groen.
Twee jaar later zie ik dat beeld opnieuw staan, midden op een
vlakte die mischien het beste te omschrijven is als een
kaalslag. Zeker, aan de rand van het terrein zijn de monumentale
bomen wel blijven staan, maar voor het overige is alles
omgehakt. 'Buurt schrikt van kaalslag bij klooster' kopt een
artikel in het Brabants Dagblad. 'Ik word er verdrietig van',
aldus citeert de krant vogelliefhebber Ber Theunis uit de
nabijgelegen Diepenstraat. 'Er zaten enorm veel vogels en die
vliegen verdwaasd rond'. Ook de projectontwikkelaar komt aan het
woord: 'Ik snap dat de kale vlakte confronterend' is, maar dat
is maar tijdelijk. Er wordt straks een prachtig nieuw park
aangelegd met daarin een dertigtal loofbomen'.
Ik bezoek nog even het kloosterkerkhof waar ook mijn heeroom
begraven ligt en loop terug over de kale vlakte naar het H.
Hartbeeld toe. De wijduitgestrekte armen lijken een andere
betekenis te hebben gekregen. Alsof Christus het
tenhemelschreiend vindt wat hij om zich heen ziet. De heilige
die vlakbij de omheining staat waarachter volkstuintjes liggen,
heeft er minder moeite mee. Die klimop op zijn hoofd vindt hij
zelfs grappig. En heb ik niet die ene magnolia gezien die zo
mooi staat te bloeien?
|