De ontgroening van Christus achter het Missiehuis

Joep Eijkens

 

 

 

Op 30 maart 2010 maakte ik een mooie wandeling door de kloostertuin achter het Tilburgse Missiehuis van de Missionarissen van het H. Hart, ook wel 'Rooi Harten' genoemd. Het eind 19e eeuwse klooster was toen al verlaten in afwachting van een nieuwe bestemming. De prachtige tuin, zo verzekerde de projectontwikkelaar, zou grotendeels behouden blijven al zouden er wel nieuwe woningen gebouwd worden. Het was mooi wandelweer en zoals ik al vaker had gedaan maakte ik diverse foto's van de kloostertuin. Op één foto zie je in de verte een H. Hartbeeld, bijna verzwolgen door het groen.

Twee jaar later zie ik dat beeld opnieuw staan, midden op een vlakte die mischien het beste te omschrijven is als een kaalslag. Zeker, aan de rand van het terrein zijn de monumentale bomen wel blijven staan, maar voor het overige is alles omgehakt. 'Buurt schrikt van kaalslag bij klooster' kopt een artikel in het Brabants Dagblad. 'Ik word er verdrietig van', aldus citeert de krant vogelliefhebber Ber Theunis uit de nabijgelegen Diepenstraat. 'Er zaten enorm veel vogels en die vliegen verdwaasd rond'. Ook de projectontwikkelaar komt aan het woord: 'Ik snap dat de kale vlakte confronterend' is, maar dat is maar tijdelijk. Er wordt straks een prachtig nieuw park aangelegd met daarin een dertigtal loofbomen'.

Ik bezoek nog even het kloosterkerkhof waar ook mijn heeroom begraven ligt en loop terug over de kale vlakte naar het H. Hartbeeld toe. De wijduitgestrekte armen lijken een andere betekenis te hebben gekregen. Alsof Christus het tenhemelschreiend vindt wat hij om zich heen ziet. De heilige die vlakbij de omheining staat waarachter volkstuintjes liggen, heeft er minder moeite mee. Die klimop op zijn hoofd vindt hij zelfs grappig. En heb ik niet die ene magnolia gezien die zo mooi staat te bloeien?