Tilburg wordt al meer dan een decennium op de internationale
kaart gezet dankzij Incubate. De onvolprezen organisatoren
omschrijven het festival als 'seven days of cutting edge
culture'. Hoe je die laatste drie woorden moet vertalen, weet ik
niet. 'Cultuur op het scherp van de snede' komt misschien een
beetje in de richting maar klinkt in deze context nogal
oubollig.
Zelf citeerden de organisatoren na afloop van de elfde editie
de Volkskrant die schreef: 'Incubate biedt een hoorn des
overvloeds aan nieuwe, spannende, onbegrijpelijke, gekke,
exotische, vreemde of zelfs ondraaglijke muziek, verspreid over
twintig locaties in Tilburg'. Want 'culture' mag dan wel de
gemene deler zijn, muziek maakte ook deze keer zeven dagen lang
het leeuwendeel van het programma uit.
Meer dan 350 artiesten en groepen traden op voor een publiek
dat afkomstig was uit 35 landen. Ja, de muziek was af en toe
werkelijk niet te verdragen. Zó hard werd er soms gespeeld dat
ook de hier en daar gratis uitgedeelde oordopjes niet hielpen.
(Alsof het erom gaat wie de volumeknop het verst open kan
zetten, alsof letterlijk oorverdovend geluid moet verhullen dat
men eigenlijk muzikaal gezien niets heeft te vertellen).
Op zo'n overvol festival, verspreid over zoveel locaties,
valt het niet mee om de juiste keuze te maken. Soms gok je goed,
soms gok je mis. Meer dan eens was het voor mij 'veel
geschreeuw, weinig wol'. (Ik moet opeens aan wijlen mijn oom
Kees Mandos denken, medio jaren zestig. The Who had een hit met
'My generation'. Ome Kees ging toch behoorlijk met zijn tijd
mee, maar toen dat nummer op de radio kwam, riep hij kwaad: 'Zet
dat lawaai eens af, het lijkt wel een houtzagerij!' ).
Wat mij betreft hoorden de wereldpremière van een moderne
audiovisuele versie van Terry Riley's compositie 'In C' (1964)
en optredens van The Melvins, Shining, Neneh Cherry en - niet op
de laatste plaats - Ukandanz tot de muzikale hoogtepunten. Maar
ook de bijna uit de hand lopende chaos rond de Fckn Bstrds in
café Little Devil mocht er wezen. Eerder theater dan muziek?
Nou, en? De voorstelling 'Fremdkörper' in Club Smederij was
trouwens ook bijzonder. Wat mij betreft mag er volgend jaar
sowieso meer theater en dans geprogrammeerd worden. En een stuk
zachter gespeeld.