Joep Eijkens

Incubate - zeven dagen lang 'cutting edge culture' in Tilburg

 

 

 

 

 

Tilburg wordt al meer dan een decennium op de internationale kaart gezet dankzij Incubate. De onvolprezen organisatoren omschrijven het festival als 'seven days of cutting edge culture'. Hoe je die laatste drie woorden moet vertalen, weet ik niet. 'Cultuur op het scherp van de snede' komt misschien een beetje in de richting maar klinkt in deze context nogal oubollig.

Zelf citeerden de organisatoren na afloop van de elfde editie de Volkskrant die schreef: 'Incubate biedt een hoorn des overvloeds aan nieuwe, spannende, onbegrijpelijke, gekke, exotische, vreemde of zelfs ondraaglijke muziek, verspreid over twintig locaties in Tilburg'. Want 'culture' mag dan wel de gemene deler zijn, muziek maakte ook deze keer zeven dagen lang het leeuwendeel van het programma uit.

Meer dan 350 artiesten en groepen traden op voor een publiek dat afkomstig was uit 35 landen. Ja, de muziek was af en toe werkelijk niet te verdragen. Zó hard werd er soms gespeeld dat ook de hier en daar gratis uitgedeelde oordopjes niet hielpen. (Alsof het erom gaat wie de volumeknop het verst open kan zetten, alsof letterlijk oorverdovend geluid moet verhullen dat men eigenlijk muzikaal gezien niets heeft te vertellen).

Op zo'n overvol festival, verspreid over zoveel locaties, valt het niet mee om de juiste keuze te maken. Soms gok je goed, soms gok je mis. Meer dan eens was het voor mij 'veel geschreeuw, weinig wol'. (Ik moet opeens aan wijlen mijn oom Kees Mandos denken, medio jaren zestig. The Who had een hit met 'My generation'. Ome Kees ging toch behoorlijk met zijn tijd mee, maar toen dat nummer op de radio kwam, riep hij kwaad: 'Zet dat lawaai eens af, het lijkt wel een houtzagerij!' ).

Wat mij betreft hoorden de wereldpremière van een moderne audiovisuele versie van Terry Riley's compositie 'In C' (1964) en optredens van The Melvins, Shining, Neneh Cherry en - niet op de laatste plaats - Ukandanz tot de muzikale hoogtepunten. Maar ook de bijna uit de hand lopende chaos rond de Fckn Bstrds in café Little Devil mocht er wezen. Eerder theater dan muziek? Nou, en? De voorstelling 'Fremdkörper' in Club Smederij was trouwens ook bijzonder. Wat mij betreft mag er volgend jaar sowieso meer theater en dans geprogrammeerd worden. En een stuk zachter gespeeld.