Een weekje naar de Harz geweest. Samen met mijn vriend
Gérard Neesen met wie ik al sinds het einde van onze middelbare
schooltijd verschillende reizen heb gemaakt. Gérard wil er na
zijn pensioen gaan wonen. Mooi gebied, vooral om urenlang te
wandelen. De wijn is goed en niet duur. En de stilte, bijna
uitgestorven in Nederland, leveren ze er gratis bij. Maar om
daar een nieuw leven te beginnen is toch een ander verhaal. Hoe
goed ik ook begrijp als mensen zeggen dat ze 'het hier voor
gezien houden'.
In Wildemann - waar wij logeerden in het zeer aan te bevelen
Hotel Rathaus - bleken diverse Nederlanders doende het ingezakte
toerisme nieuw leven in te blazen. Zo werd er juist toen wij er
waren de laatste hand gelegd aan een nieuwe attractie die geheel
in het teken stond van het oude mijnstadje dat Wildemann ooit
geweest is. Glowgolf Harz was de naam en het werd
aangeprezen als 'die erste Indoor Schwarzlicht Minigolf Anlage
in der Harz'. Vreemd idee dat mensen nu niet voor hun boterham
de duisternis ingaan maar voor hun plezier, zij het bovengronds.
De Canadese airbrush-artiest die voor de felgekleurde
muurschilderingen had gezorgd, was al op weg naar zijn volgende
klus, in Dubai.
En nu maar hopen dat Glowgolf Harz nieuw publiek
trekt. Aan mij zullen ze weinig kunnen verdienen. Ik heb het
niet zo op blacklight en drink liever droge wijn op een
zonbeschenen terras met uitzicht op een landschap dat vooral
rust uitstraalt. En ja, ik geef het toe, ik houd wel een beetje
van vergane glorie. Heute Ruhetag staat op een bordje
achter het beslagen raam van een etablissement dat voorgoed
gesloten lijkt.
Geven de hierbij geplaatste foto's nu een goed beeld van de
Harz? Natuurlijk niet. Absoluut ongeschikt voor VVV-doeleinden.
Ieder maakt z'n eigen Harzreise.