Fototsunami
in Foam
Joep Eijkens
Het aan de Keizersgracht gelegen Amsterdamse fotomuseum Foam
vierde op 4 november zijn tiende verjaardag. Dat gebeurde op de
eerste plaats met een lichtshow waarbij de gevel van het
grachtenpand spectaculair in de schijnwerper werd gezet.
Vervolgens gingen de deuren open voor een tentoonstelling met de
titel The Future of the Photography Museum. Vier
gastcuratoren gaven hun visie op het fotomuseum van de toekomst.
En het moet gezegd dat de deeltentoonstelling van Erik Kessels
het meeste opzien baarde.
De grote man achter reclamebureau KesselsKramer en
duizendpoot in de wereld van de fotografie had dan ook gezorgd
voor een wel heel speciale expositie. Wie 'zijn' ruimte betrad,
werd geconfronteerd met héél veel foto's. Zoveel foto's, dat
er niet alleen een dikke laag lag over de hele vloer maar dat
zich zelfs bergjes gevormd hadden in de hoeken van de ruimte. En
door die zee van foto's liepen de bezoekers verbaasd rond, af en
toe een foto oprapend om te bekijken, zelf foto's makend, vaak
lachend. Natuurlijk werden talloze foto's onder de voet gelopen.
Maar dat was geen probleem. 'De foto's mogen aangeraakt worden
maar gelieve NIET er op te KLIMMEN', aldus een mededeling op de
muur. Een enkeling stak een foto in zijn binnenzak.
Maar wat stond er dan op die foto's? Noem maar op. Kinderen,
auto's, poezen, berglandschappen, tuinstoelen, mooie meiden,
huiskamerinterieurs, lachende gezichten, planten, sporters,
etenswaren, zonsondergangen, dansers, exotische beesten, babies,
toeristen, huizen, bruidsparen, koeien, kinderfeestjes en nog
veel meer. Er waren zelfs foto's bij van een in de Dode Zee
drijvende dame.
Maar meer de enorme massa fascineerde dan het enkele beeld.
Het was een bijzonder aansprekende manier om te laten zien
hoezeer wij dag in dag uit overladen worden met beelden die
mensen met elkaar delen via Google, Flickr en Facebook - om maar
een paar belangrijke bronnen te noemen. 'De (aldus)
uitgewisselde content vermengt publiek en privé, waarbij privé
materiaal onbewust publiekelijk wordt tentoongesteld', aldus een
toelichting van de gastcurator. 'Voor deze tentoonstelling zijn
de beelden afgedrukt die gedurende vierentwintig uur op het
internet zijn geplaatst. Ik visualiseer hiermee het gevoel te
verdrinken in de beelden van andermans ervaringen'.
Mooi.
En ook mooi vond ik het om na het verlaten van de ruimte weer
in een 'gewone' zaal te komen waar twee bezoekers een eenzame
kunstfoto bespraken.
|