Het is weer schaatsen op de Flaes

Joep Eijkens

 

 

Zelf kan ik niet schaatsen. Maar ik kijk er graag naar. Tenminste, als het in de natuur gebeurt. En daarom was ik afgelopen weekeinde op landgoed De Utrecht onder Esbeek om honderden mensen te zien schaatsen op 'De Flaes'.

Om niet in de file terecht te komen hadden we de auto een kilometer of anderhalf daarvoor al geparkeerd. Alleen die stilte al.  Waarschijnlijk dempt de sneeuw de geluiden. Heel in de verte hoorden we af en toe mensen roepen. We passeerden de Beerze. Het riviertje lag gedeeltelijk onder het ijs maar stroomde helder in een bijna lenteachtig licht.

Een stukje verderop tientallen geparkeerde auto's. En ja, daarachter de ijsbaan, compleet met EHBO-post en  sneeuwschuiver. Begrijpelijk dat ze entreegeld vragen. De stoel blijkt nog niet afgedaan als leermiddel. Maar de meeste kinderen leren het, geloof ik, toch met vallen en opstaan. Hier en daar zijn groepjes ervaren schaatsers aan het trainen. Misschien wel voor de Elfstedenstocht 2012, mocht die doorgaan. De meeste schaatsers lijken me recreanten. Teruglopend langs de EHBO-post wordt juist een man behandeld die ongelukkig ten val is gekomen. Er zijn minder riskante sporten.

Even nog een stukje verderop lopen naar het Goor - ook een zeer groot heideven, maar ik kan me niet herinneren er ooit mensen te hebben zien schaatsen. Ik geloof dat het ook een stuk dieper is dan de Flaes. En inderdaad, de enorme met sneeuw bedekte ijsvlakte ligt er verlaten bij, al is er dicht bij de oever wel op gelopen.

Op de terugweg beklimmen we nog de prachtige uitkijktoren die De Flaes sinds afgelopen jaar rijker is. Het uitzicht is schitterend. Maar de lucht begint even te betrekken en bovendien  valt de fotocamera regelmatig uit - vanwege de kou waarschijnlijk.

Als ik even  later bij het oversteken van de Beerze het water zie glinsteren, denk ik aan de tjiftjaffen en andere vogeltjes die hier over een tijdje weer zullen zingen. Zo lang zal de lente toch niet meer duren?