Het
is weer schaatsen op de Flaes
Joep Eijkens
Zelf kan ik niet schaatsen. Maar ik kijk er graag naar.
Tenminste, als het in de natuur gebeurt. En daarom was ik
afgelopen weekeinde op landgoed De Utrecht onder Esbeek om
honderden mensen te zien schaatsen op 'De Flaes'.
Om niet in de file terecht te komen hadden we de auto een
kilometer of anderhalf daarvoor al geparkeerd. Alleen die stilte
al. Waarschijnlijk dempt de sneeuw de geluiden. Heel in de
verte hoorden we af en toe mensen roepen. We passeerden de
Beerze. Het riviertje lag gedeeltelijk onder het ijs maar
stroomde helder in een bijna lenteachtig licht.
Een stukje verderop tientallen geparkeerde auto's. En ja,
daarachter de ijsbaan, compleet met EHBO-post en
sneeuwschuiver. Begrijpelijk dat ze entreegeld vragen. De stoel
blijkt nog niet afgedaan als leermiddel. Maar de meeste kinderen
leren het, geloof ik, toch met vallen en opstaan. Hier en daar
zijn groepjes ervaren schaatsers aan het trainen. Misschien wel
voor de Elfstedenstocht 2012, mocht die doorgaan. De meeste
schaatsers lijken me recreanten. Teruglopend langs de EHBO-post
wordt juist een man behandeld die ongelukkig ten val is gekomen.
Er zijn minder riskante sporten.
Even nog een stukje verderop lopen naar het Goor - ook een
zeer groot heideven, maar ik kan me niet herinneren er ooit
mensen te hebben zien schaatsen. Ik geloof dat het ook een stuk
dieper is dan de Flaes. En inderdaad, de enorme met sneeuw
bedekte ijsvlakte ligt er verlaten bij, al is er dicht bij de
oever wel op gelopen.
Op de terugweg beklimmen we nog de prachtige uitkijktoren die
De Flaes sinds afgelopen jaar rijker is. Het uitzicht is
schitterend. Maar de lucht begint even te betrekken en bovendien
valt de fotocamera regelmatig uit - vanwege de kou
waarschijnlijk.
Als ik even later bij het oversteken van de Beerze het
water zie glinsteren, denk ik aan de tjiftjaffen en andere
vogeltjes die hier over een tijdje weer zullen zingen. Zo lang
zal de lente toch niet meer duren?
|