Juni is een festivalmaand, in elk geval in Tilburg. Denk alleen al aan het Festival Mundial en het Festival van het Levenslied. Dat laatste bezocht ik in hetzelfde weekend als het Country Amarant Festival. Het contrast was groot.

De sfeer op het countryfestival zou je kunnen omschrijven als gemoedelijk en ook tamelijk braaf. Rauwer gaat het toe op het festival waar het leven bezongen wordt met het ene na het andere cliché. Je ziet er meer ontevredenheid en meer door het leven getekende gezichten en lichamen. Maar ook hier wordt volop genoten van muziek - van artiesten als René Schuurmans, Django Wagner, Marianne Weber en Ben Cramer.

Dit jaar stond er even 'n heel bijzondere gast op het podium, een vreemde eend in de bijt, maar een die meer van het leven gezien heeft dan een broekie als Roy Donders die ook optrad: Gerrit Poels, beter bekend als de Broodpater. Ik zag hem vanaf het hoger gelegen VIP-dek waar beduidend meer (want gesponsord dus gratis) geconsumeerd werd dan onder het gewone volk. De 86-jarige Poels zong niet maar vertelde dat hij vanwege zijn leeftijd niet langer meer iedere nacht op pad kon gaan om brood te bezorgen bij behoeftige mensen. Welgeteld 25 jaar heeft hij het gedaan, maar gelukkig, het werk stopt niet. Zijn klanten kunnen voortaan zelf het brood gaan halen bij diverse over de stad verspreide afhaalpunten.

Het door Jack's Casino gesponsorde Festival van het Levenslied greep zijn eigen 25e verjaardag aan om de stichting van de broodpater in het zonnetje te zetten en te ondersteunen. En och, zelf doet het natuurlijk ook goede werken door elk jaar weer zoveel mensen gratis te laten genieten van het levenslied.

Zelden kwamen brood en spelen zo mooi bij elkaar in de Tilburgse binnenstad.