Of de meeste exploitanten een goede week achter de rug
hebben, valt te betwijfelen maar Tilburg beleefde weer een mooie
kermis. Dat was mede te danken aan FairFest. Onder die
naam had De Ambassade voor Creatieve Zaken een programma in
elkaar gezet van artistieke activiteiten die op een of andere
manier te maken hadden met of geïnspireerd waren door het
fenomeen kermis. 'Samen met partners werken wij daarmee aan 2018Eindhoven/Brabant',
aldus een persbericht. De activiteiten varieerden van exposities
aan de Spoorlaan tot voorstellingen op het NS-Plein.
Naast de geestige 'side'-show' van Kraud-fun-ding waren er
optredens van de internationale theatergroep Sphère Céleste -
een beetje zoals Cirque du Soleil, maar dan op miniformaat. Vijf
artiestes telde de groep.
Het was heet op hun laatste speeldag. De middagvoorstelling
zou een uurtje later beginnen. Er hing een prettig lome sfeer
rond het festivalterrein. De artiestes waren bezig met
lichaamsoefeningen of maakten zich op in een tent. Op het
grasveldje voor de piste lag straatman Hans lekker languit op
zijn rug, soms bijna even lenig als de artiestes met de benen
achterover. En op een steenworp afstand sjokten ondertussen
kermisgangers lusteloos langs de gigantisch hoge Mission
Space-draaimolen en andere attracties.
Toen even later de voorstelling begon met vioolmuziek waren
er maar vier toeschouwers. Vreemd voor zoiets moois en nog wel
gratis. Misschien dachten de kermisgangers dat dit niet voor hen
bedoeld was - als ze het al in de gaten hadden. Hans daarentegen
genoot, al was het zijn derde of vierde keer. Hij kroop haast in
de speakerkast om beter te kunnen luisteren naar de viool die
amper boven het kermislawaai uitkwam. Zag hij ook hoe wonderlijk
jongleur Dafne Delamar een oranje bal over haar lichaam kon
laten gaan, alsof hij zweefde?
Bij de eerste avondvoorstelling, een paar uur later, zat
gelukkig meer publiek. En mooi, ook bij de kermisattracties
waren mensen stil gaan staan om naar het hemelse spel van
Sphère Céleste te kijken. Terwijl de Duitse luchtacrobate
Sylvia Idelberger bezig was met haar doektrapeze, leek het af en
toe of zij samenspeelde met de Mission Space op de achtergrond.
Zo kwamen kunst en kermis even heel dicht bij elkaar.