Een
mooie Cultuurnacht in Tilburg
Joep Eijkens
Natuurlijk heb ik afgelopen zaterdag 27 oktober niet alle 70
acts bezocht, net zo min als alle 50 locaties waar wat te doen
was. Hooguit 10 procent heb ik gezien (en gehoord) en dat was
wat mij betreft al genoeg om te spreken van een mooie Tilburgse
Cultuurnacht. 's Middags zag ik al iets van de voorbereidingen
op het zonovergoten Willemsplein waar vreemde grote rode vogels
startklaar hingen en waar sierlijke meisjes met donkere vlerken
paradeerden op hoge stelten.
Maar het begon natuurlijk pas echt na het vallen van de
duisternis. Dansgezelschap T.R.A.S.H. zorgde met een aantal
skaters voor een merkwaardige openingsact in de Hall of Fame in
de Spoorzone. Op een steenworp afstand gaf De Kwekerij
Theaterproducties een preview van het project 'De Fluisterende
Stad'. En toen daarna gekozen moest worden uit diverse
vervolgroutes viel de keuze op de Lange Nieuwstraat en directe
omgeving.
Maskers
In de voormalige kapel van de Clarissen speelde Projekt
Rakija, dit jaar op het Gipsyfestival winnaar van de BalkanBlues
Contest. "Als nu de zusters uit hun graf zouden kunnen
oprijzen en hun kapel zouden betreden", dacht ik. "Ze
zouden van schrik voor de tweede maal sterven." Hoe anders
was de sfeer in de voormalige Tarcisiusschool, beter bekend als
ateliercomplex Superstedeke. Bij de ingang van het deels
verduisterde gebouw kreeg men een soort mijnwerkerslamp om
daarmee op ontdekkingsreis te gaan. Nooit zoveel Afrikaanse
maskers en beeldjes bij elkaar gezien als bij Paul Bogaers - het
deed me denken aan het helaas verdwenen Missiemuseum dat Tilburg
ooit rijk was.
Varkens
Na een tijdje geluisterd te hebben naar de Tilburgse
stadsdichter Esther Porcelijn vervolgden we onze weg in de
Nieuwlandstraat. Die vierde als het ware zijn eigen Cultuurnacht
met de meest uiteenlopende voorstellingen, performances en
miniconcertjes in winkels en bij de bewoners thuis. Om een
kleine, licht chauvinistische greep te doen: in Luycks Gallery
zong Veronika Eijkens chansons van onder anderen George Brassens
en eigen repertoire, bij Kees de slager stond een hoop volk zich
voor de etalage te vergapen, kijkend naar een spiernaakte man in
de koeling en bij banketbakker Van Vlerken (een stukje de
Heuvelstraat in) zorgde Fardou Keuning voor een mooi tableau
vivant van een rijkelijk bedeelde vrouw die de borst gaf aan
haar poppenkinderen. Laatstgenoemde performances maakten deel
uit van het kunstproject 'mEAting varkenslab' - net zoals,
vermoed ik, de varkens die we op weg naar jazzpodium Paradox
tegenkwamen in de Tuinstraat (nog wel in het pand waar vroeger
het weekblad 'Roomsch Leven' zat).
Bguti
In Paradox vond wat mij betreft - mijn zus daargelaten
natuurlijk - het hoogtepunt van de Cultuurnacht plaats. Hier
trad de geweldige Nijmeegse bassist Pieter Douma met zijn Bguti
Orchestra op. Een schitterende groep, 9 man en 1 vrouw sterk,
met virtuozen als Wolter Wierbos, Morris Kliphuis en Michiel
Braam.
Zo vitaal en aanstekelijk als Douma en de zijnen speelden, zo
bedacht klonk daarna het gitaarspel van het Tilburgse
gelegenheidskwartet 4 x 6, bestaande uit Bram Stadhouders, Jacq
Palinckx, Aart Strootman en Frank Crijns.
En toen werd het tijd om door de middernachtelijke koude naar
het Willemsplein te gaan voor de slotact. Veel spektakel met
prehistorische monsters, donkere wezens op stelten, een wreed
ogende heerseres, roodglanzende reuzevogels en een soort
koningin die zich onder het wakend oog van de maan op een
wereldbol weg liet voeren naar de duisternis van de nacht.
|