Joep Eijkens
Een terugblik op
Festival Circolo 2021 (1)
In
2020 werd het nog afgelast vanwege corona maar ditmaal kon
Festival Circolo gelukkig wel doorgaan, van 22 tot en met 31
oktober. Het in Tilburg gehouden festival kende een bomvol
programma dat zich voor het grootste deel afspeelde in het
Leijpark in het zuiden van de stad. Omdat fotograferen tijdens
voorstellingen vrijwel nergens toegestaan was, beperkte ik me
voornamelijk tot de gratis programma-onderdelen waar dat geen
probleem opleverde. Eén van de weinige uitzonderingen vormde de
voorstelling 'L'Âne et la Carotte' van Lucho Smit. De acrobaat
gaf in zijn eentje een circusshow ten beste waarin hij onder
meer diverse gevaarlijk ogende valpartijen overleefde, vakkundig
(zij het wat al te lang wat mij betreft) jongleerde met ringen
en ook nog als een leeuw door een soort brandende hoepel sprong.
(voor het vervolg van de tekst
zie onder de foto's)
Im het hart van het festivalterrein stonden twee reusachtige,
mooi verlichte bogen waarop en waaronder een stuk of tien jonge
(net afgestudeerde?) circusartiesten elke middag en avond een
korte voorstelling gaven. Grappig was het trapezenummer waarbij
een in rood en zwart geklede artieste een soort evenwichtspel
leek te winnen van een steeds maar weer omlaag vallende collega
om vervolgens lachend en liggend in de armen van een andere
sterke man de piste te verlaten.
Minstens zo amusant was het in een woonwagen ondergebrachte
Circus Theater Muto. Daar kon je een ultra kort concert bijwonen
van een getalenteerde kip die gedirigeerd werd door een
aimabele, keurig buigende maar nogal zwijgzame circusdirecteur.
Gratis was het ook een stukje verderop bij een fraaie draaimolen
waar kinderen circuslessen kregen die ze meteen in de praktijk
konden brengen.
Niemand hoefde honger of dorst te lijden. En wie zoete trek had,
kon terecht bij een vriendelijk lachend appelmeisje dat
beschikte over een mooie schilmachine of bij twee al even
lieftallige snoepmeisjes.
Zelf zag ik nog de gedurfde voorstelling 'Press' van Camiel
Corneille. Het kwam me over als een vreemd gevecht tussen een
man en een enorme, dreigend rondwentelende muur. Ook bezocht ik
het theatertje van De Stijle, Want... Daar draaide de aardige
documentaire die Sophie Tooten maakte over het bijzondere
theatergezelschap dat al meer dan 35 jaar bestaat. De
entreeprijs was 5 euro, een stuk lager dan de
circusvoorstellingen elders in de grote tenten. Je was al vlug
15 euro of meer kwijt per voorstelling, al is het goedkoper voor
kinderen tot en met 12 jaar. Een bezoeker vertelde me dat hij
aan één show al honderd euro kwijt was voor z'n gezin en daarom
gesjoemeld had met de leeftijd van z'n beide kinderen...
(wordt vervolgd)
|