Volgens mij heeft Gerrit Poels evenveel recht om zalig verklaard te worden als Peerke Donders. Niet dat de Tilburgse broodpater die al jaren lang nacht in nacht uit op z'n fiets brood bezorgt bij arme mensen, daar op zit te wachten. Verre van. Je kunt je niet anders voorstellen dan dat hij er gewoon van geniet om goed te doen.

Gisteren werd hij 85 jaar en brachten vrienden en bekenden hem thuis in de Textielbuurt een aubade - of 'muzikale flash-mob' zoals men het noemde. Een mooi initiatief van mensen die ook de succesvolle Quiet 500 uitbrachten, de tegen (stille) armoede gerichte tegenhanger van de Quote 500.

Net zoals zijn vrouw Angelique was Gerrit Poels totaal overdonderd door het Happy Birthday zingende en musicerende gezelschap. Juist de afgelopen nacht, zo moest hij bekennen, was hij niet op pad was gegaan omdat hij zich niet lekker voelde. Of hij er nog lang mee verder wilde gaan, vroeg een verslaggever van Omroep Brabant. Jazeker, antwoordde de broodpater - en vertelde dat hij na een medisch onderzoek te horen had gekregen dat het er allemaal nog 'wonderbaarlijk goed ' uitzag. En hij keek er gelukzalig bij. Ik ken weinig mensen bij wie de goedheid zo van het gezicht kan stralen als bij deze man die eind jaren zestig zijn ware roeping vond na zijn kloosterhabijt afgelegd te hebben.