Volgens mij heeft Gerrit Poels evenveel recht om zalig
verklaard te worden als Peerke Donders. Niet dat de Tilburgse
broodpater die al jaren lang nacht in nacht uit op z'n fiets
brood bezorgt bij arme mensen, daar op zit te wachten. Verre
van. Je kunt je niet anders voorstellen dan dat hij er gewoon
van geniet om goed te doen.
Gisteren werd hij 85 jaar en brachten vrienden en bekenden
hem thuis in de Textielbuurt een aubade - of 'muzikale flash-mob'
zoals men het noemde. Een mooi initiatief van mensen die ook de
succesvolle Quiet 500 uitbrachten, de tegen (stille)
armoede gerichte tegenhanger van de Quote 500.
Net zoals zijn vrouw Angelique was Gerrit Poels totaal
overdonderd door het Happy Birthday zingende en
musicerende gezelschap. Juist de afgelopen nacht, zo moest hij
bekennen, was hij niet op pad was gegaan omdat hij zich niet
lekker voelde. Of hij er nog lang mee verder wilde gaan, vroeg
een verslaggever van Omroep Brabant. Jazeker, antwoordde de
broodpater - en vertelde dat hij na een medisch onderzoek te
horen had gekregen dat het er allemaal nog 'wonderbaarlijk goed
' uitzag. En hij keek er gelukzalig bij. Ik ken weinig mensen
bij wie de goedheid zo van het gezicht kan stralen als bij deze
man die eind jaren zestig zijn ware roeping vond na zijn
kloosterhabijt afgelegd te hebben.