Joep Eijkens

Naar de Biënnale Brabant in de Tilburgse Koepelhal

 

Voor de derde keer hield Van Loon Galleries uit Vught van 10 tot en met 26 november de Biënnale Brabant in de Koepelhal in de Tilburgse Spoorzone. 'De Biënnale is een belevingsexpositie met bijzondere kunst en verlichting', zo meldde de galeriehouder in een aankondiging op zijn website. 'Van schilderijen tot beelden en van fotografie tot glassculpturen. Eeen unieke wereld; exclusief, groots en meeslepend'.

In totaal 38 kunstenaars uit binnen- en buitenland deden eraan mee. Het evenement werd gesponsord door onder meer de Rabobank , Spandesign en Rüttchen die er ook als in een showroom enige auto's had staan uit de duurdere prijsklasse. Afgaande op het aantal rode punten deden diverse kunstenaars goede zaken en directeur Joris van Loon liep dan ook als een tevreden man rond op de laatste dag.

Op zijn vraag wat ik zelf van de tentoongestelde kunst vond, antwoordde ik niet zo enthousiast te zijn en – hij was me voor met de opmerking dat smaken nu eenmaal verschillen. Je had nu eenmaal allerlei soorten kunst en hij koos voor 'expressief figuratief'. Ik zei het jammer te vinden dat heel wat serieus aan de weg timmerende beeldende kunstenaars nauwelijks of niet van hun werk konden leven. Een schril contrast met diverse kunstenaars hier. Dat wist Van Loon ook wel. Het was een kwestie van een goed podium bieden, en dat deed hij voor de door hem geselecteerde kunstenaars met de Biënnale. Het totaal aantal bezoekers schatte hij op zo'n 20.000, hetzelfde aantal dus als bij de vorige editie in 2015.

Van de 38 exposerende kunstenaars kwamen er vier uit Brabant. Mochten er dat niet meer worden?Zeker, daar had de Vughtse galeriehouder op zich geen bezwaar tegen. Misschien was het zelfs een idee om de volgende keer een apart Brabants pavilioen in te richten. “Why not?”.

Verder lopend en rondkijkend vroeg ik me af of er kunstwerken bij waren die ik zelf zou willen kopen. Ik beschouw dat altijd  als een goede graadmeter of ik iets echt interessant vind of niet. En in dit geval zag ik niets dat me echt aansprak. Wél kon ik me goed voorstellen dat de hier tentoongestelde kunst prima past in advocatenkantoren, entreehallen en ontvangstruimtes van bedrijven, villa's en andere plekken waar mensen met een bovenmodaal inkomen werken en/of wonen. (Tal van bezoekers van de Biënnale, veelal 50-plussers, schatte ik overigens minder kapitaalkrachtig in). 

Het is ook een soort kunst die behaagt, zo niet verbluft. Je hoort het al aan de reacties van het publiek, aan uitroepen als 'O, wat is dat knap gedaan!' of 'Dees is mooi! Wow!'. Ook qua onderwerpen konden de exposanten mij niet verrassen. De schoonheid van het – vooral vrouwelijk – naakte lichaam is voor menigeen een dankbare inspiratiebron. Op zichzelf is daar natuurlijk niks op tegen, maar het is me allemaal net iets te mooi, te weinig eigen – misschien dat laatste vooral.

Ik werd ook aangesproken door Jan Wijtmans, in Den Bosch en omgeving bekend als mede-initiator van Jazz in Duketown en andere culturele evenementen. Wijtmans doet vrijwilligerswerk voor Van Loon en vertelde onder meer dat er nu voor de eerste keer gebruik gemaakt was van zogeheten dromes, ofwel gigantische opblaasbare expositietenten. De grote Koepelhal wordt daardoor verdeeld in diverse besloten en open ruimtes waarin de kunstwerken – van schilderijen tot 3D-fotografie en van glaskunst tot sculpturen – goed tot hun recht kunnen komen. Op mijn vraag voor welke kunstgenres bezoekers volgens hem de meeste belangstelling hadden, begon de vrijwilliger te praten over 'kwaliteit'. “De vraag naar kwaliteit zal altijd blijven en Joris is de man die de kwaliteit bij elkaar weet te brengen.”

Vlak voordat ik de Koepelhal verliet liep ik nog even langs de grote polyester vrouwenbeelden van Carla Dijs. Zo frêle als de Nijmeegse kunstenares oogt, zo reusachtig is haar metershoge 'Oervrouw' die met haar enorme borsten en billen even doet denken aan de Venus van Willendorf. Aankoopprijs: 22.500 euro. Er staat een rode punt bij. Dat betekent niet dat het beeld uitverkocht is want er kunnen diverse exemplaren van worden gemaakt zolang de mallen goed zijn. Andere beelden van Dijs, vaak van twee vrouwen die elkaar omstrengelen of anderszins vasthouden, doen eerder wulps aan, Maar als de kunstenares uitleg geeft aan een ouder echtpaar, hoor ik haar praten over godinnen van dag en nacht en van hemel en aarde...