Joep Eijkens
Een laatste poging van De Engel op de Dordtse boekenmarkt
Boekenmarkten bezoek ik niet veel
meer. Alleen die van Den Bosch en Tilburg sla ik vrijwel nooit
over. Maar de eerste zondag van deze maand ging ik na jaren weer
eens naar de boekenmarkt van Dordrecht – na die van Deventer de
grootste van het land. Hoeveel kramen er ditmaal stonden weet ik
niet. Minder dan vorig jaar hoorde ik iemand zeggen. Maar het
waren er beduidend meer dan in Tilburg – ik was er in elk geval
zes uur zoet mee en toen had ik nog niet alles gezien.
Wat me opviel – maar misschien is
dat al jaren aan de hand – was het grote aantal boeken over de
Tweede Wereldoorlog. En vooral hoe vaak me het gezicht van
Hitler aankeek! De misschien wel grootste misdadiger van de
vorige eeuw lijkt bezig te zijn met een comeback, zeker na de
publicatie van de Nederlandse vertaling van 'Mein Kampf'.
Los daarvan was er één kraam die
meteen mijn aandacht trok, een kraam met honderden exemplaren
van een en hetzelfde boek, getiteld PLANK Het
Onzekerheidsprincipe. De cover was grotendeels (bloed?)rood
en toonde een op de rug liggende figuur die me aan een
mortuarium deed denken. De 397 pagina's tellende paperbacks
waren sierlijk opgestapeld en er lagen blaadjes bij met de
volgende wervende tekst:
Een boek als een rollercoaster
over Seks, Drugs een heilige kut religieuze waanzin en een wit
latex jurkje. Met in de hoofdrollen een boskat een online game
en natuurlijk Liefde. Nu overal verkrijgbaar
www.uitgeverijdeengel.nl
Achter de kraam stonden Guido
Treffers en zijn vrouw Annemiek, hij de schrijver en drijvende
kracht achter Uitgeverij De Engel, zij diens trouwe steun en
toeverlaat. Ze hadden een kraam gehuurd met het idee om
eindelijk af te raken van die enorme voorraad boeken – ook onder
de kraam stonden diverse dozen. Vandaar dat de verkoopprijs
teruggebracht was tot slechts 1 euro per stuk, tenzij de koper
een gesigneerd exemplaar wilde hebben (5 euro). Op het moment
dat ik er was, zo rond elf uur in de ochtend, liep het nog niet
storm. Ik moest het maar niet rondbazuinen, maar 's middags
zouden de boeken gratis worden, zo verklapte Guido lachend. En
ook moest hij lachen toen ik het flauwe grapje maakte dat hij
met zijn merkwaardig getitelde boek de plank kennelijk helaas
misgelagen had.“Is het trouwens je eerste boek?” vroeg ik. “Ja”,
antwoordde de schrijver, “en ook het laatste.”
Hij noch zijn vrouw leken er
overigens gebukt onder te gaan dat het boek geflopt was.
Binnenkort zouden ze emigreren naar Frankrijk om daar lekker
onbezorgd en zonder verplichtingen te gaan leven. En die boeken
zouden ze 's middags misschien wel kwijtraken. “Mensen krijgen
er ook snoepjes bij”, zei Treffers. En hij gaf me een exemplaar
van het boek plus pepermuntjes in een fraai doosje met het
opschrift De Engel.
Uit de tekst
op de achterflap zou opgemaakt kunnen worden dat de schrijver
ooit door 'een bizar toeval' de 'hoofdprijs in een loterij' had
gewonnen. Fantasie? Kan goed. Hoewel... Want de tekst eindigt
aldus:
Wat dit boek betreft, alle
personages die erin voorkomen heb ik persoonlijk gekend. Of ze
zichzelf willen herkennen is aan henzelf.
|