Ik was er al lang niet meer geweest. En na een dag al wist ik
het zeker: als ik mocht kiezen tussen Berlijn of Parijs werd het
zonder meer Berlijn. Die ruimte, die uitgestrektheid, het
gevoel: er valt hier nog zoveel te ontdekken. Ook de directe
omgeving is aantrekkelijk: van de keizerlijke parken in Potsdam
tot de kale vlaktes van het voormalige concentratiekamp
Sachsenhausen. Maar het liefst loop ik gewoon kilometers lang
door drukke straten en over grote pleinen, bijvoorbeeld van
Kurfürstendamm tot Alexanderplatz.
Berlijn is jonger dan Parijs, de meeste voorbijgangers lijken
vrolijker gestemd, optimistischer. Natuurlijk zie je ook
armoede, mensen die doelgericht naar een afvalbak lopen, er
routineus een arm insteken om direct daarna hun weg te
vervolgen. Maar in Parijs zie ik meer bedelaars.
Berlijn krijgt een nieuwe burgemeester. De plaatselijke krant
vroeg haar lezers wat ze van de nieuwkomer verwachtten.
Verschillende mensen spraken de hoop uit dat hij of zij ervoor
zou zorgen dat 'de stad betaalbaar zou blijven'.
Voorlopig zal er op dat punt niet zoveel veranderen, schat ik
in. Maar wie nog nooit in Berlijn geweest is, doet er goed aan
niet te lang te wachten. Trouwens, de volgende keer dat ik er
heen ga, zal ook geen tien jaar duren. Komend voorjaar lijkt me
wel wat.